Vazgeçilmezim

15.Bölüm

''Hastane''

Zeynep,

Keremin gözlerinin aralandığını gördüğümde koşarak onun yanından ayrıldım ve doktoru çağırmaya gittim.

Doktor Keremin yanına girdiğindeyse hep birlikte yoğun bakımın önüne doktorun çıkmasını bekliyorduk.Sonunda gülümseyerek çıktı.

''Gözünüz aydın.Hastamınız  durumu çok iyi.Hayati tehlikeyi atlatı.Şimdi de kendisini normal odaya alacağız.'' 

''Çok teşekkür ederiz doktor bey.'' diye gülümsedi Yağmur.

''Peki onu görebilirmiyiz?''

''Sadece 1 kişiyi alabiliriz yanına.Hastamızı fazla yormamak gerek.''

''Tamam,tamam.Çocuklar siz artık eve gidin ben Keremin yanına kalırım.'' dedim.

''Tamam o zaman.Biz yarın sabah tekrar geliriz.Birşey istiyor musun evden?'' diye sordu Melis.

''Yok canım,birşey istemiyorum.''

''Birşeye ihtiyacın olursa ara ama tamam mı?'' dedi Dorukta.

''Tamam.Hadi artık siz gidin.'' diye gülümsedim.Bir an önce Keremi görmek istiyordum.

''Yarın görüşürüz canım.'' dedi Yağmur.

Çocuklar gittikten sonra bende Keremin alındığı odaya gittim.Gözleri kapalıydı.Sanırım uyuyordu.Kultuğu çekip yanına oturdum.Yüzünü okşamaya başladım.

Kerem,

Gözlerimi açtığımda hava aydınlıktı.Pencereden sızan güneşten anlıyordum.Kafamı hafifçe çevirdiğimde yanımda uyuyan Zeynepi gördüm.Gülümsedim.Onu özlemiştim.Kokusunu,herşeyini.Yavaşça eğildim ve dudaklarına bir öpücük kondurdum.

Gözlerini açarak bana baktı ve ''Kerem.'' dedi.

''Günaydın uykucu.'' dedi gülerek.

''Şey ben uyuya kalmışım.'' diyerek kalkmaya çalıştığında izin vermeyerek ona sarıldım.Bu biraz canımı yakmıştı ama takmadım.

''Gitme.Biraz daha yanımda kal.Seni çok özledim.'' diye fısıldadım.

''Bende seni çok özledim ama şimdi biri görecek.''

''Birşey olmaz.''

''Kereem!'' 

''Zeyneep!'' dediğimde gülümsedi.Gülümseyişini özlemiştim,bunu daha şimdi fark ediyordum.Gitmesine izin vermeyince biraz daha bana sokuldu.

''Kerem bunu sana kim yaptı?''

''Şimdi bunun ne önemi var?'' dedim.Nerden aklına gelmişti şimdi bu?

''Çok önemi var!Az kalsın sana birşey olabilirdi.Ben sensiz kalabilirdim!'' dedi.Sesinde kızgınlık vardı.

''Ama bak olmadı,burdayım,yanındayım.Hem ben sana bir söz verdim hatırlıyor musun?Seni asla bırakmayacağıma dağir söz verdim ben sana.Ve sözümüde tutacağım.'' diyerek burnuna küçük bir öpücük bıraktım.

''Evet, söz verdin ama az daha sözünü unutup beni bırakıp gidiyordun.Kerem eğer sana birşey olsaydı ben ne yapardım bilmiyorum.Ben seni herşeyden,herkezden çok seviyorum.''

''Zeynep ben seni bırakmam,bırakamam ve artık bunları düşünüp durma geçti gitti işte.Ben iyiyim ve senin yanındayım.''d edim ve Zeynepi alnından öptüm.Tekrar sarıldık,o sırda odaya hemşire girdi.Zeynep hemen ayağa kalktı. Hemşire gülümsedi bizi öyle görünce.Tabii bende kendimi gülmemek için kendimi zor tutuyordum.

''Ben kontrol için gelmiştim.'' diye açıkladı.

''ığğm şey tabii.Bende gidip bir Yağmuru arayacağım.'' dedi bana karşı dönerek.

''Tamam.''

Zeynep,

Hemen odadan çıktım ve Yağmuru aradım.

''Zeynep.Birşey mi oldu?Abim iyi mi?''

''Yok canım merak etme Kerem çok iyi maşallah.''

''O zaman ne oldu?'' diye sordu merakla.

''Anlatacağım ama gülmek yok tamam mı?'' diye sordum.

''Tamam,gülmeyeceğim.''

''Ya akşam ben Keremin yanına uzanmıştım öyle,sonra nasıl olduysa uyuya kalmışım.Bu sabahta Kerem benden önce uyanmış.Ben kalkmak istedim ama izin vermedi ve bana sarıldı.Biz o haldeykende odaya hemşire girdi.Yani rezil olduk.'' diye anlattım.Zaten son kelimemi söyler söylemez Yağmur kahkahayı bastı.

''Ya gülmesene!'' diye sitem ettim.

''Kenimi durduramıyorum.'' dedi.Gülmekten konuşamıyordu.

''Of Yağmur ya ben kapatıyorum.Zaten neden ben sana böyle birşey anlatıyorsam.Suç bende.'' 

''Tamam,tamam.Biz birazdan geleceğiz orda konuşuruz.'' birşey demeden telefonu kapattım.Hemşireninde odadan çıktığını görünce hemen Keremin yanına gittim.Odaya giremle Keremin kahkahayı basması bir oldu.

''Kereem ya.Senin yüzünden rezil olduk zaten hemşireye bide gülüyorsun.'' dedim. ''Bak ya hala gülüyor.''

''Tamam,tamam bak gülmüyorum hadi gel.'' dedi kolarını açarak.

''İstemiyorum.''

''Hadi ama Zeynep.Bak sen bana sarılınca ben daha çabuk iyileşirim hem.'' öyle dediğinde dayanamadım ve gidip yanına sarıldım.

Kerem,

Tam Zeyneple sarıldık ki bizim çocuklar geldi.Yine mi ya?Bir rahat bırak be kardeşim.Doğru düzgün sevgilimle bile sarılamıyorum!Zeynep hemen benden ayrıldı.O ayrılır ayrılmaz Yağmur gelip üzerime atladı.

''Ahh Yağmur.'' diye inledim.

''Ay çok pardon,unutum.'' dedi masum masum.

''Kardeşim çok geçmiş olsun,daha iyi misin?'' diye sordu daha sonra Aksel.

''Evet kardeşim çok iyiyim ama burdan kurtulursam daha iyi olacağım.'' dedim.

''Geçmiş olsun kardeşim.Birşeye ihtiyacın var mı?'' diye araya girdi Barış.

''Sağol kardeşim.'' 

''Çocuklar siz okula gitmeyecek misiniz?'' diye sordu Zeynep çocuklara bakarak.

''Burdan okula geçeceğiz.Hatta geç kalıyoruz gitsek iyi olucak yoksa geç kalıcaz.Sonra görüşürüz.'' diyerek Barış gülümsedi.

''Bende gitsem iyi olucak canım,sana çok geçmiş olsun.Aşkım sen burdasın değil mi?'' dedi Burcu Aksele dönerek.

''Evet birtanem,sonra görüşürüz.'' diye yanıtladı oda.

''Ben çocukları geçirip geliyorum.'' Zeynepte bizimkilerle birlikte çıkınca odada Aksel ve ben kaldık.

''Hadi anlat dinliyorum.'' dedi Aksel sabırsız bir tavırla.

''Bak anlatacağım ama kimse bilmeyecek.Özeliklede Zeynep.'' 

''Dinliyorum.'' dedi sadece.

''Adamlar beni bu hale getirdikten sonra yanına başka biri yaklaştı ve bana ''Atahanla uğraşılmayacağını öğredin Sayer.'' gibi birşey dedi''

''Atahan kim?Sen onu nerden tanıyorsun?'' 

''Ozan Atahan,Zeynepin eski erkek arkadaşı.''

''Ne yani seni bu hale Zeynepin eski erkek arkadaşı mı getirdi?'' diye sordu şaşkınlıkla.O sırada duyduğum sesle şok oldum.Herşeyi duymuştu.

''Nee?''