Reset Unutulan #Wattys2017

14

Oyuncağı elinden alınan küçük çocuklardık hepimiz , kimimizin oyuncağı hayalleri oldu kiminin elinde tutacak ne bir oyuncağı nede hayalleri kaldı. Masumiyetimiz sorguladigimiz çoğu şey şuan canımızı acıtmaya , yakmaya başladı .

Ne kadar düşünürsem düşüneyim içine düştüğüm duruma bir açıklık getiremiyordum . Sanki bir paradoksun içinde yaşamı sorguluyordum. Ucu belli değil sonu belli değil kendi içimde savasiyordum.

Anka ya ne kadar guvenmeliydim ? Daha doğrusu guvenmeli mıydım . Koridorda hızlı adımlarla çıkışı bulmaya çalışıyordum . Bir an önce kendimi dışarı atmaliydim . Nereye gittigim umrumda değildi .
Aniden kolumdan tutulup durduruldum.

" B-bırak beni ! " Dedim sesimin titremesine engel olamadım .
Kesin Anka'ydi yüzüne bakarsam ağlayacağımı biliyordum . Gözümde dolanan bulutlar yağmurun habercisiydi.

"Afra ben Devrim sakin ol , neyin var bak bana " gelmemişti işte umrunda değildim daha yeni tanıştığım kişi bile beni merak etmişti.

" Kolumu bırakır mısın lütfen " dedim çaresiz çıkan sesimle tükenmiştim artık . Bu kabus bitmeliydi .

" Gel hadi dışarı da konuşalım dinlerim seni olur mu ?"  dedi Devrim . Bense onun yüzüne bakmak istemiyordum beni ağlarken gormemeliydi . Gözümden düşen bir damla yaşı hirkamin koluyla silip Devrim e döndüm.

" Anlatacak bir şey yok iyiyim ben kolumu bırakır mısın artık " eli anında kolumu bıraktı . Bu kadar samimiyet fazlaydı daha yeni tanıdığı birinin üstüne gelmemeliydi , yada benim abartmamdi . Yardım etmek istiyordu sadece.

" Yüzün öyle söylemiyor ama hadi gel yüzünü yikayalim bayilacak gibisin , hem hoca o kadar da kötü birşey söylemedi çok fazla tepki vermedin mı sence ?"

" Haklısın , onun için rahat bırak beni " dedim sert bir sesle haklı olabilirdi kötü bir şey söylemese de onun için gelmiştim buraya bana istediği gibi davranamazdi.

"Emin misin söylediğinden ?  Bak gidiyorum " dedi , sakince  .

Onu dinlemeden yürümeye başladım koridorda nefes alamiyordum burada. 
Bir kaç adım sonra yine kolumdan tutuldum yeter artık !!

"Ona dokunma sakın !" Ses koridorda yankılandı .

Kesinlikle bu Anka ' ydi . Arkamı döndüğümde Devrim elini havaya kaldırmış teslim olmuş şekilde bir bana bir de Anka ya bakıyordu.

Hızlı adımlarla karşıdan gelen Ankaya baktım yine gözünde avına saldırmaya çalışan bir avcı gibiydi . Eğer bir şey yapmazsam kesinlikle Devrim için iyi olmayacaktı .

Bize doğru gelen Anka yı kolunda tutup Devrimden uzak tutmaya çalıştım ama imkansız gibi birşeydi . Tek çare vardı onu uygulayacaktim.

"Devrim kaç ben tutuyorum onu " diye bağırdım. Devrim sanki bunu bekliyormuş gibi hızla koşmaya başladı .

Tam Anka da onu takip edecekken
  "Lütfen sakin ol kavga etmeye gelmedik buraya" dedim  bir şeyler öğrenmeye gelmiştik buraya ama onu da batiramazdik .

"Ama o sana dokundu! Hemde benim gözümün önünde ne hakla . " dedi sert bir  sesle .

"Abartma Anka kolumdan tuttu ayrıca ne var bunda! ". Dedim gözlerine bakarak siniri hala geçmemişti.
" Bende senin kolunu tutuyorum" dedim gözümle gosterek . Bende sinirleniyordum aşırı tepki veriyordu.

Yüzü biraz da olsa yumuşadı baktıktan sonra .

"Yürü başımın belası derse girmemiz gerek , zaten senin atarlarin yüzünden dersi bıraktım ne vardı bu kadar alınacak  " .