Reset Unutulan #Wattys2017

11

Karanlık beni ele geçiriyordu ... Zaman geçtikçe, 
Bayılmak istemiyordum duyduğum acıyı tüm hücrelerimde hissetmek istiyordum ama öyle olmadı duyduğum sesler uğultuya dönüşüp kayboldu . 

Gözlerimi yavaş yavaş açmaya çalıştım en son bayılmıştım şuan neredeydim bilmiyorum .

Annem ve babamı hatırladım kurtulamamışlardı o yangında çaresiz bir şekilde can vermişlerdi,  ve ben hiç bir sey yapamadım .

Gözlerimi yavaşça açmaya çalıştım göz kapaklarım bana ihanet ediyordu,  bir kaç denemenin ardından başarmıştım .

Hastanedeydim düşüncelerimin netleşmesini bekledim sonra yatakta doğruldum kolumdaki seruma bakıp yüzümü buruşturdum iyi olmak istemiyordum serumu kolumdan çektiğim anda kolumdan bir kaç damla kan aktı umursamadım .

Bir an önce babamı görmek istiyordum ,doğru olamazdı ölemezlerdi .
 Yine kabustu şuan da kabustu dedim içimden sakin ol.

Koridora çıkıp yürümeye başladım başım dönüyordu hiç bir şey hissetmiyordum .

Bir adım daha atmamla bileğimde bir el hissettim arkamı dönüp elin sahibine baktım Ankaydı .

"Nereye gidiyorsun bu halde neden kalktın hadi uyuman gerek".

Gözleri serumu çıkardığım koluma kayınca kendine çekip baktı onu ilk defa böyle sakin görüyordum göz altları çökmüş uykusuz olduğu her halinden belliydi .

Kolumdan tutup az önce çıktığım odaya doğru götürdü .
Yatağa yatırdıktan sonra üstümü örttü .

 "Bir yere kaybolma ben hemşireyi çağırıp geliyorum ."

Tam kapıdan çıkacağı sırada çaresiz bir şekilde ona seslendim . Sadece emin olmak istiyordum .

"Anka beni babama götürür müsün lütfen "

Gözlerinde bir dalgalanma oldu, sanki imkansız bir sey istemiştim . Bana doğru yürüyüp yatağın köşesine oturdu .

"Anka bana ne oldu bir şey hissetmiyorum yardım et bana nefes alamıyorum " .  gözlerimden bir kaç damla yaş yanaklarıma doğru aktı ...

"Sadece sakinleştirici bir sey olmadı,  hadi uyu sonra konuşuruz".

Eli yanaklarıma gitti ve yavaşça gözyaşlarımı sildi . Ayağa kalkıp bir şey demeden dışarı çıktı . 

Kısa bir süre sonra yanında bir hemşireyle geri geldi kadın yeni bir serum takıp bir kaç bir sey daha karıştırdı sıvının içine sakinleştirici falan istemiyordum serumu ikinci defa kolumdan çekip çıkardım.

Ankanın bakışları altında hemşire sinirli bir şekilde gözlerime baktı . 

"Beni böyle uyuşturamazsınız nereye kadar kaçmamı istiyorsun ?"

Ankaya bakıp bağırdım sanırım sakinleştiricinin  etkisi geçiyordu, ayağa kalkıp Ankaya doğru yürüdüm,
elimi yumruk  yapıp onun göğsüne vurmaya başladım, bir yanda bağırıyor bir yandan da ağlıyordum 

"Onlar öldü herkes beni bırakıyor neden ya neden bu kabus bitsin artık ."  

Anka birden bana sarılınca kısa bir süre de olsa düşüncelerim dağıldı .

"Tamam sakin ol ben yanındayım her şey geçecek tamam mı ?" dedi kulağıma doğru .

"Geçmiyor her şey daha kötü oluyor". dedim kısık bir sesle . " Anka ben yaşamadan ölüyorum . Ama neden ? Bana bir neden söyle ne olur !"