Bölüm XXVII - Bu sefer

4 0 0
                                    

Onun tekrar döneceğini biliyordum ya! O hiç gitmemiş gibi, hep yanımızdaymışçasına bizi takip ediyor olmalıydı ya... Melekler bu sefer de bizi gözetirdi, öyle değil mi? Herkesin melekleri... Sanırım Onun yüzünü tanıdım:

"Jeanne, bu sefer de beni korumaya karar verdin...", kalkanımda korkunç bir darbe, metal sesi, sarsıntı ve kolumda ağrı... Karşılık veriyorum... Jeanne hiç konuşmuyor orada öylece durup, sadece güç veriyor.

Bu nasıl bir güçtü, hiç bir şey yapmasına gerek yoktu. Teslim olmamamı söylüyordu, amacını unutma diyordu. Kim olduğunu hiç unutma. Onurunla, başın dik, mazlumdan yana ve haklı olduğun yolda... Bu sefer hiç konuşmuyordu Jeanne.

Ve düşman orayı terk edecekti, gözleri korkmuştu. En yakınımda bana saldıran da kaçacaktı, kazanıyorduk. Ardıma baktım; yükseltide, diğer adamların arasında yürüyen, sadece benim gördüğüm melek gülümsüyor ve asil bir dinginlik ile bana bakıyordu.

Uğultuların içinde, kılıcımı kaldırıp Ona doğru bağırdım:

"Jeanne biliyordun, biliyordun... Kazanacağımızı biliyordun!"

Bu sefer hiç konuşmadı, içinde bir hüzün vardı...

JEANNEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin