Reliquia ◇ Jung Jaehyun

0.8

Biz bir aileydik.Bunu her zaman hissettim. Komşuluk ilişkisi bizim birbirimizle olan ilişkimize verilebilcek bi isim değildi.

Annen beni çok severdi. Tıpkı anneannemin ve teyzemin seni sevdiği gibi. Her akşam olmasa da akşam yemekleri bizde yenir,sohbet edilir,arka bahçede kahkaha eksik olmazdı.

Genellikle okuldan kaçar,okul başkanı olduğumdan dolayı halletmemi isterdin.Ben de senden ilgimi çeken okul takımındaki erkeklerin numarasını -her ne kadar vermek istemesen de- alırdım.

Sen her zaman öğle yemeğimin yarısını benden izinsiz yerdin,ben de okul çıkışında bisikletini çalıp seni peşimden koştururdum.Sık sık saçımla dalga geçer,anneanneme yapmadığım şeyleri yapmışım gibi anlatırdın,senin yüzünden azar yerdim.

Okuldaki,senin yakışıklı,seksi ve nazik biri olduğunu düşünen kızlara kaba,7/24 ter kokan ve sporda yetenekli olsa da IQ'su ayakkabı numarasını geçmeyen biri olduğunu söylerdim.Birbirimize karşı çoğu zaman acımasızdık.Ama ne yaparsak yapalım herhangi birimiz olmadığı zaman eksik hissederdik

Senin ilk aşkın teyzemdi.Aranızda 5 yaş vardı ve teyzem bulunduğumuz kasabanın en güzel kızıydı.Annen anasınıfı öğretmeniydi. Şimdi emekli maaşını alıyor ama hala güldüğünde on sekizlik genç kızlar gibi.

Gece gece geldi bi anda aklıma.
Ben sana ne zaman dostluk dışında bazı hisler hissettiğimi hatırlamıyorum.Galiba olmaması gereken bir şeyi,olduğu zaman sorgulamadan kabullendiğimden oldu bu.Seni sevmeyi sıradan günlük bi olaycasına karşıladım.Bu hisle anca böyle baş edebilmiştim galiba.

Sen bana hayatın çelmesiydin Yoon.Beni kardeş gibi gören birine aşık olmuştum.Ne büyük klişe ama..

Hayatında çoğu zaman kadınlar oldu.Her ayrılık sonrası balkonda kucağımdaki yerini alırdın.Sanki her şey normalmiş gibi o gün ne yaşadıysam onu anlatır,beni çalıştırdıkları için müdüre ve idareye söver,utanç verici anılarımı anlatırdım çünkü aramızdaki sessizlik iyiye işaret olmazdı çoğu zaman.Ben de sessizliği saçmalamamla doldururdum.İyi bir oyunculuk yeteneğine sahip olmanın boktanlığından bihaberdim ama umrumda da değildi zaten.Seni seviyordum.Sen neyden yanarsan yan,ben hep senden yanaydım.

Yanağındaki derin çukurları,komik pantolonlarını,güzel gözlerini kapatan yumuşak saçlarını,yersiz aklıma gelişlerini seviyordum.

Beni nasıl girdiğimi bile hatırlamadığım belalardan her seferinde kurtarışını,utanınca kafanı eğerek gülümsemeni,aptal esprilerini,her zaman sıktığın parfümü,eve gidiş yolundaki o kaldırım taşlarının çizgilerine basmadan yürümeye çalıştığımız günleri hala hatırlıyorum.Beni o kaldırımda ağlattığını da..

Şimdi düşündüm de daha da eskisi gibi olamayız Yoon.Ama göz göze gelsek çocuklaşabiliriz sanki.

Medya

Yann Tiersen - La Valse d'Amélie