Kendi kendimi teselli ettiğim zamanlar..O zamanlardan nefret ediyorum.Ve bu doğduğum günden itibaren devam ediyor.Belki sen olmasaydın hayatımdan da nefret ederdim ama etmiyorum,sen başlı başına bağımsız bir güzelliktesin.
Her şeyi öğrendim.O gece lavaboda başka biri daha varmış ve fotoğraf çekip yarısı gün bizler haricinde herkese mesaj olarak atmış.Hala kim olduğunu bilmiyorum.Benim onları gördüğümü de Chanhyuk fotoğraf ortaya çıktığında kışkırtmak için söylemiş.Galiba kendi canına kastı falan vardı.
Youngho ile konuştuğumda sana zaman vermemi,hala bana kırgın olduğunu söyledi.Ama ben o gün seni markette yalnız yakalayınca peşine düşüp sahile gelmiştim.
Beni görünce yolunu değiştirmiştin.Seni yakaladığım an karşımdaydın,yüzüme bakıyordun ama içinde bana bir şeyler sırtını dönmüştü.
Annem,sustuğun hiçbir cümleden konuştuğun kadar pişman olmazsın,demişti.Yanıldı.Bomboş sayfalarda anlatamadıklarımın anlamı var şimdi.
Sana her şeyi anlattım ve sen de can alıcı cümleler kurdun.Her söylediğin şeyde haklıydın ve ben soluk bir özür dilemiştim senden.Kendi sesimi ben bile duymamıştım ama sen duydun.Elimden başka bir şey gelmiyordu.İçimde büyük bir ağlamak vardı Yoon.
Senden sakladığım şeyler o kadar fazlaydı ki..O anki konu hiçbir şeydi.Konuşamıyordum.İçimdekileri sana anlatmak istiyordum ama hepsi dengesini yitirip yığılmıştı.
Bana inanamıyormuş gibi baktın.Dudağının kenarı kıvrıldı ve yanağındaki o çukur belirginleşti.Soğuktun.İçimi ısıtan gülüşün beni ayazda bıraktı.
"Ayrılmamamızı falan mı istemiyordun?Yoksa o durumda olmam hoşuna mı gidiyordu?"dedin ellerin cebindeyken.Sinirlenmiştin,
nefesin yüzüme çarpıyordu.İçindeki karanlığı görmüştüm ve fark ettiğimi hissetmişsin gibi arkanı dönüp derin nefesler almıştın.
Anlamıyorsun,dediğimde 'sen de beni anlamıyorsun' dedin.Sakin ses tonun kulağımı tırmalıyordu.İçinde bulunduğumuz bu durum benim birbirinin zıttı duyguları aynı anda yaşamama neden oluyordu.Bi süre sessiz kaldık.Daha sonra kalkıp ilerideki kahveciden kahve alıp gelmiştim.Oturduğun bankta yanına koyduğumda,almamazlık yapmadın ve senden konuşma iznini aldım.
"Benden nefret etme Yoon.Yemin ederim kötü şeyler düşündüğümden sessiz kalmadım.
Tüm bu olaylardan nefret ettim.Aramızın ilk defa bu kadar açılması,buna benim sebep olmam kadar korkunç.Bana öyle bakma.Lütfen.Sadece o an mutlu olmaya devam etmeni istedim.Özür dilerim"deyip sana elimdeki lolipopu uzattım.
On saniye bi bana bi lolipopa bakıp elimden aldın.Paketi açıp ağzına attığında içimdeki mutluluk az da olsa yüzüme yansımıştı.Sanki doğup büyüdüğüm eve yıllar sonra geri dönmüş gibi hissettim ama evde değişiklikler vardı.Sana sarılmak istedim.Hayır.Seni içime çekmek istedim.Sadece istedim.
Orada bazı düzeltemeyeceğimiz şeyleri kabullenip öyle gittik evlerimize.O gün anladım ki bir insanın alışkanlığı,bir insan olabiliyormuş.Ve biliyorsun ki eski alışkanlıklar zor ölür Yoon.
Medya
Allie X - Old Habits Die Hard
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Reliquia ◇ Jung Jaehyun
FanfictionBir köşede oturup olanları düşünüyorum.İçimde herkese bi kırgınlık var.En çok da kendime kırgınım ve bunu asla telafi edemiyorum
