Μη με διώχνεις.

κεφάλαιο 2

Τα κλειδια ακουστηκαν στη πορτα και σαν ελατηριο σηκωθηκα ορθια . Η μορφη του μπαμπα μου εμφανηστηκε μπροστα μου και αμεσως ετρεξα να τον αγκαλιασω .

"Καλως ηρθες " ειπα μολις βγηκα απο την αγκαλια του

'Μικρη μου . Μπραβο σου αγαπη μου ,μπραβο σου ' χαμογελασα και αφησα ενα φιλι στο μαγουλο του.

"Εμενα θα με παρει κανεις καμια αγκαλια ή χεσμενο με εχετε ολοι " ακουσα μια φωνη πισω μας . Γουρλωσα αμεσως τα ματια μου , μολις αντικρισα τον Δημητρη. Αμεσως ετρεξα κοντα του και τον αγκαλιασα σφιχτα. Μετα απο εξι χρονια τον εβλεπα ξανα.

"Πως;' ρωτησα . Εκεινος χαμογελασε και μου εκανε νοημα οτι θα μου πει αργοτερα. Η μαμα κατεβηκε τις σκαλες και πραγματικα επεσε πανω στους αντρες της οικογενειας.

'Ποτε θα ανεβουμε πανω;' ρωτησα ανυπομονη . Τους ειδα να χαμογελανε και εκανα το ιδιο

"Σε δυο μερες . Ο Σακης εχει βρει ηδη δυο σπιτια και θα παμε να διαλεξεις. ' χαμογελασα , ενω συνεχισα να τρωω. Σε λιγο καιρο θα φυγω επιτελους.

"Μικρη τελειωσες;'με ρωτησε ο Δημητρης. Κουνησα το κεφαλι μου καταφατικα και σηκωθηκαμε. " Θα παμε μια βολτα, δεν θα αργησουμε " ειπε και προχωτησαμε προς τη πορτα " και ηρεμα εε. Ειστε και μεγαλοι ανθρωποι .' Ειδα τη μαμα μου να κοκκινιζει, ενω ο Δημητρης ειχε σκασει στα γελια. Εγω απλα τον τραβηξα εξω και εκλεισα τη πορτα .

'Που θα παμε;" ρωτησα .

'Παμε στη καφετερια πιο κατω. Εχουμε να πουμε πολλα " χαμογελασα και τον ακοκουθησα.

Μολις καθισαμε και παραγγειλαμε , με κοιταξε σοβαρος . Εχει αλλαξει πραγματικα παρα πολυ. Τα καστανοξανθα μαλλια του τα ειχε σε ενα μακρος , οπου επεφταν πανω του πολυ ατημελητα, ενω τα πρασινα ματια του ηταν πολυ ομορφα. Ηταν βεβαια πολυ ψηλος, γυρω στο 1,85 ετσι οπως το υπολογιζω και αρκετα γυμνασμενος. Τελικα η Αγγλια του εκανε καλο

"Γιατι δεν ηρθες ουτε μια φορα;" ρωτησα αυτο που με βασανιζε τοσο καιρο " Σε ειχα αναγκη ρε Δημητρη και εσυ ησουν εξαφανισμενος. Γιατι; " Τον ειδα να παιρνει μια βαθια ανασα και να με καρφωνει με το βλεμμα του

"Ημουν 18-19 τοτε, θυμασαι ; Εσυ γυρω στα 11 . Εγω και η Σονια ειμασταν μαζι απο πρωτη Λυκειου, την αγαπουσα πολυ, παρα πολυ. Σκεφτομουν οτι αυτη ειναι η γυναικα που θελω να περασω την υπολοιπη ζωη μου. Εκεινο το βραδυ , με πηρε ο Αλκης τηλεφωνο και μου ειπε οτι τη βρηκαν νεκρη , λογω υπερβολικης δοσης. Τα εχασα ρε Αλεξια , επαιρνε ναρκωτικα και εγω δεν ειχα παρει χαμπαρι. Ηταν πολυ αδικο να πεθανει , δεν αντεχα να μενω εδω. Καθε μερα να βλεπω τους γονεις της, να βλεπω το μερος γενικοτερα. Ουτε στην κηδεια της δεν αντεξα να παω . Ηρθα ενα βραδυ μετα απο δυο χρονια περιπου. Βραδυ θυμαμαι, μπηκα μεσα στο σπιτι. Ολοι κοιμοσασταν . Αανεβηκα απλα στο δωματιο σου, σε καμαρωνα παντα, ηξερα οτι ησουν δυνατη και θα τα καταφερεις. Σου ψιθυρισα ενα συγνωμη και εφυγα πριν ξυπνησετε"