-Bırak .. beni
diyebilmişti sadece ufak bir fısıltıyla ama bırakamazdı ki Poyraz onu , miniğini yeni bulmuşken bırakamazdı.
-Yalvarırım bırak nolursun kimseye birşey söylemem lütfen
_Bırakamam Almira bu eve alış artık bu evde benimle yaşayacaksın
-S...
- #Almira'dan Poyraz akşam yemeğe çıkacağımızı söyledi ve odamdan çıktı yine heyecanlandım neden heyecanlanıyorsun kızım alt tarafı bir yemek. Neden gidiyorum ki o beni kaçırmadı mı bir de onunla yemeğe mi çıkacağım? Ya da durun aklıma bir şey geldi. Kaçabilirim. Evet evet bu akşam çok iyi bir fırsat. Bunu değerlendirmeliyim. Aşağıya inip 2 saat boyunca Seval'in Poyraz'a yürümesini izledim. Bunların kuzen olduğuna emin miyiz? Benim bildiğim kuzenler kardeş olur. Daha fazla buna katlanamayacağımı anlayıp hazırlanmak için odama çıktım. Önce duş aldım. Saçımı kuruttuktan sonra siyah tek omuz mini bir elbise ve altına da siyah topuklu ayakkabı giydim. Makyajımı biraz fazla yaparak yaşımı biraz büyütmek istedim. Nedensiz bir şekilde Poyraz'dan küçük görünmek istemiyordum. Saçlarımı da doğal bir şekle soktuktan sonra aşağıya indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Poyraz topuklu ayakkabılarımın sesini duyup kafasını bana çevirdi. Çok değişik bakıyordu.Bir dakika! Yanında Seval mi var onun? Ve yine bir mini elbiseyle Poyraz'ın içine düşecek gibi duruyor. Salak gibi baş başa gideceğimizi düşünmüştüm. Neyse bu daha iyi oldu Seval varken daha rahat kaçıp gidebilirim. Sadece yarım saat Poyraz'la bu elbiseyi çıkarıcaksın kavgası yaptık. Aslında rahat bir şeyler giyip daha rahat kaçmak isterdim ama o Seval'in yanında sönük kalamazdım. Bu yüzden onu nasıl alt edeceğimi bildiğim için kullanmaya karar verdim. " Sen mafya değil misin ya yanında bir kıza sahip çıkamayacak mısın? " diyerek zaferi kazandım. Evden çıktığımızda Seval ön koltuğa oturmaya çalıştı. Ama Poyraz kapıyı bana açınca biraz rezil oldu tabii. Ben de şaşırdım böyle bir mafya nasıl olur da benim kapımı açar? Restoranta girdiğimizde önce güzelce inceledim. Pahalı ve şık bir yer olduğu her halinden belliydi zaten. Masaya otururken garson sandalyemi oturmam için nazikçe çekerken Poyraz çok kötü bakınca bırakmak zorunda kaldı. Kıskandı :D Bu arada restoranta girdiğimizden beri şu karşı masadaki adam bana bakıp duruyor. Rahatsız oldum açıkçası. Acaba Poyraz'a söylesem mi? Ya da boşverin o benim paranoyaklığımdır kesin . Yemekleri sipariş ettik. Gelince karnımı güzelce doyurdum. Bu arada da hep Seval'in salak konuşmalarını dinlemek zorunda kaldım. Tabii ara sıra laf sokmadan da durmadım. Bu kızın ne kadar boş bir insan olduğunu söylemiştim dimi ? Makyajımı tazelemem gerektiğini söyleyip lavaboya gittim. Önce bir inceledim. Pekala o pencereden atlayıp kaçabilirim. Ama neden bir yanım sürekli bana kal diyor ki? Neden kaçıp o mafya bozuntusundan uzaklaşmak istemiyorum ? Ben aklımla kalbim arasındaki savaşa son vermeye çalışırken arkamda çok yakınımda bir nefes hissedince irkildim. Arkamı döndüm. Bu o karşı masadan bana bakan pislik adamdan başkası değildi ve beni duvarla kendi arasına sıkıştırmıştı. Aman Allah'ım!
