Friends

27

*Την Παρασκευή*

~Πρωί~

Άλεξ pov

Σηκώθηκα κλασσικά από τον ήχο του ξυπνητηριου.Ηρθε αυτή η "μεγάλη" μερα.Δεν ξέρω πως θα πάνε τα πράγματα,έχω πολλές ανασφάλειες και πολλές υποψίες.Δεν είμαι σίγουρος για τις υποψίες μου αλλά όλα εκεί τείνουν.Η Χριστίνα έχει γκόμενο.Το πιστεύω αυτό,αλλιώς πώς γίνεται να μη με αγαπάει πια;Πως γίνεται να ήμουν τα πάντα της και τώρα να είμαι ένα μηδενικό;Μπήκα για εκείνη στο κρατητήριο.Μα πως της τελείωσαν όλα ετήσια απλα;Τόσο γρήγορα;

Άφησα το ζεστό μου κρεβατάκι και πήγα να ντυθώ.Μα τι να βάλω;Πουκάμισο ή μπλούζα;Αχ είμαι ηλίθιος σε αυτήν πάω, σιγά μη βάλω και κουστούμι.Αρπαξα ένα μονόχρωμο κοκκινο μπλουζάκι και το έβαλα.Τελειωσα τον συνδιασμο με ένα μαύρο σκισμένο τζιν.Ανακατεψα λίγο τα μαλλιά μου και ναι είμαι έτοιμος.

-Τι ξέχασα γαμω;Σιγοψιθυρισε σε όλο το σπίτι.

-Μηπως αυτό;Είπε ο Γιάννης που κρατούσε χαμογελαστος στο δεξί του χέρι το κράνος του.

-Ναι ρε το κράνος,ευχαριστώ ρε φίλε.

-Αποφασισες τι θα κάνεις;Είπε καθώς έφτιαχνε καφέ.

-Μπααα,ότι είναι να γίνει θα γίνει.Και ξες κάτι ότι και να προκύψει θα το αποδεχτώ.

-Ετσι σε θέλω.Του είπε με μια φιλική μπουνιά στον ώμο.

Ανέβηκα στη μηχανή μου και άρχισα να οδηγώ.Για κακή μου μου τύχη είχε απίστευτη κίνηση.Ολα ήταν σταματημένα μύγα δε περνούσε,έπρεπε να την ειδοποίησω.

Πληκτρολογησα τον αριθμό της και στον τρίτο χτύπο το σήκωσε.

-Αλεξ;

-Ναι εγώ είμαι.

-Πες μου.

-Να ξες θα αργήσω καμια δύο ώρες.

-Ααα,εμ τι έγινε...γιατί θα αργήσεις;

-Κινηση,πολύ κίνηση.

-Εγινε θα περιμένω.

-Οκευυ τα λεμ............

Αα δεν είναι καλά η κοπέλα ,πριν ολοκληρώσω την πρόταση μου μου το κλείσε...δε θα τα πάμε καθόλου καλα.

Νευρίασα πολύ.

Χριστίνας pov

Δε θα του το κρύψω σιγά μη τον φοβηθω.Τι φταίω αν δε μπορεί να.με κρατήσει κοντά του,ξέρω ότι έχουμε περάσει πολλά μαζί αλλά...δεν ξέρω ο Κώστας είναι το κάτι άλλο,πιο ώριμος,μεγαλύτερος ,δεν είναι οξύθυμος και πάνω από όλα με κάνει να χαμόγελο,κοντά του δεν με έχει πειράξει κανείς,ενώ δίπλα του με βίασαν.Τον αγαπούσα αλλά δεν είχαμε μέλλον.Εχω πάρει την απόφαση μου και μιας που θα αργήσει θα πάρω τον Κώστα τηλέφωνο βνα έρθει από εδώ,εκείνος ξέρει και με στηρίζει.