Friends

37

Άλεξ pov

Σκεφτόμουν συνέχεια τι δώρο να τη κάνω και νομίζω πως κατέληξα κάπου,ήθελα με το δώρο μου να τις φέρω καλές αναμνήσεις αλλά και να την πονέσω λιγάκι.Σιγουρα την έχω συγχωρέσει,ναι τόσο μαλακας,όμως δε μπορούσα με τίποτα να τη βγάλω από το μυαλό μου.

Θα μου πεις ποιος θέλει να πονέσει τον άλλον στα γενέθλια του,εγώ,μία μικρή εκδίκηση.Ετοιμασα το δώρο μου και βγήκα στο μπαλκόνι για να ανάψω ένα τσιγάρο.

Τώρα τελευταία σκέφτομαι συνεχώς το παρελθόν μου,όχι μόνο με την Χριστίνα,γενικά τα παιδικά μου χρόνια και τον χαμό των γονιών μου.Ιυμαμαι είχα τόση αδυναμία στη μητέρα μου που όταν έμαθα ότι πέθανε ο θείος μου με είχε πάει σε ψυχολόγο,λογικό ούτως ή άλλος.

Άναψα το τσιγάρο μου και πήρα μια μεγάλη τζούρα,τα πνευμόνια μου γέμισαν με καπνό και αυτό όσο κακό και να είναι με χαλάρωνε.

Σκέψεις γυρνούσαν στο μυαλό μου αλλά κυρίως αναμνήσεις.

*flashback*

"Άλεξ αγόρι μου.Πρεπει να έρθεις να μείνεις μαζί μου,η μαμακα και ο μπαμπάς είναι τώρα συννεφάκια στον ουρανό και θα σε προσέχουν από εκεί ψηλά"

*End of flashback*

Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και κοίταξα για λίγο τον ουρανό.Δακρυα άρχισαν να τρέχουν στα μάγουλα μου.

Με τα μανίκια μου σκούπισα τα μάτια μου και προσπάθησα να χαλαρώσω.Ειναι όλα οκ στη ζωή μου τώρα.Εχω το πτυχίο μου και μια ζωή με περιμένει.

-Ψιτ

Άκουσα κάποιον να με φωνάζει.Γυρισα στα αριστερά μου και την είδα.Καθοταν στο μπαλκόνι της και με φώναζε.Φορουσε ένα άσπρο τιραντακι με ένα γκρι σορτσάκι,ήταν απλά τόσο όμορφη.

-Επ.Της λέω και πετάω το τσιγάρο από το μπαλκόνι.

Εκείνη με τα μάτια της ακολούθησε την πορεία του τσιγάρου.

-Ωστε συνεχίζεις και καπνίζεις;

-Ναι.Περπατησα ως την άκρη του μπαλκονιού μου για να είμαι κοντά στο δικό της μπαλκόνι.

-Ξες πόσο κακο κάνει στην υγεία σου;

-Ξερω.

-Τοτε γιατί το συνεχίζεις.

-Με χαλαρώνει.Εσενα όμως το σε νοιάζει.

-Απλα ενδιαφέρομαι,εγώ φταίω που ασχολούμαι . Είπε και πήγε να μπει μέσα.

-Ειι όχι στάσου,βγες έξω.Της είπα παραπονεμένα.

-Τι θες;