Friends

47

ΤΟ ΠΡΩΙ

Αλεξ pov

Ξύπνησα από τις φωνές τον νοσοκόμων,έτρεχαν από εδω και απο εκει για να σώσουν ζωές .Κατευθύνθηκα προς τον θάλαμο της,να δω αν ειναι εκεί ,αν είναι καλά .Ακόμα δεν είχε ξυπνήσει.

Γύρισα και σωριάστηκα στην καρεκλα μου,η μαμα της και ο κολλητός μου κοιμόντουσαν.Αυτη η αναμονή με σκοτώνει.Με την ακρη του ματιού μου την είδα,κουνιόταν.ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΞΥΠΝΗΣΕ.Σκέφτηκα.

Σκούντηξα τον Γιάννη.

-Μαλακαα ξυπνησε!

-τι,ποιος ,που?

Ετρεξα; κατευθείαν στον γιατρό.

-ΓΙΑΤΡΕ ΓΙΑΤΡΕ ΞΥΠΝΗΣΕ ΕΛΑΤΕ ΓΡΗΓΟΡΑ!!!

Μπήκαμε όλοι στο δωματιο της

-Χριστίνα με ακους?Της είπα γλυκα.

-Α-αλεξ?

-Εγώ είμαι αγάπη μου.Ειπα και της επιασα το χερι.

-Χριστινα πως νοιωθεις?την ρωτησε ο γιατρος.

-Καλα μπορω να πω!

-Εισαι ετοιμη να ανοιξω την γαζα οτι και να γίνει?

Ολοι περιμεναμε να ακουσουμε την απαντηση της.

-Ανοιξτε την γιατρε.

Εκεινος την ελυνε σιγα σιγα.Η ωρα που ξετύλιγε την γάζα φανταζε αιώνας.

Ξαφνικα προβάλουν τα κλειστα της μάτια.

-Ανοιξε τα μωρο μου.Της είπε ξεψυχησμενα η μητέρα της.

Τα βλέφαρα της τρεμόπαιζαν και ανοιγόκλεινε σχετικά γρήγορα τα μάτια της.

-Χριστινα...

-ΒΛΕΠΩ ΑΛΕΞ ΜΟΥ ΒΛΕΠΩ,ΜΑΜΑ,ΓΙΑΝΝΗ,ΓΙΑΤΡΕ ΒΛΕΠΩ!!!!!!!!

Την φιλησα χωρις δεύτερη σκέψη,ημουν σιγουρος πως όλα θα ηταν καλα τωρα!

Το μελλον ήταν μπροστά μας.

10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ

-Μωρακι μου είσαι έτοιμη?

-Ναιι,κατεβαίνωω!

-Μπαμπακο?Που παμε?

-Ελα στην αγκαλία μου αγόρι μου!Τωρα εμεις θα παμε στον γαμο του θειου Γιαννη.

Εκανα μια τρυφερη αγκαλια στον γίο μου τον Αχιλλέα.ΝΑΙ με την Χριστινα μου παντευτηκαμε και κάνμε εναν υπεροχο γιο.Περνάω την καλυτερη περιοδο της ζωής μου.Νοιωθω πιο ευτυχισμενος απο ποτε.

-Να μαι και εγωω.Αχιλλεα μου ελα στην μανουλα!

Χριστίνας pov

Δεν περιμενα η ζωη μου να εξελιχθει ετσι,νοιωθω πολυ ευτυχισμενηη.Αγαπω τόσο τον Αλεξ μου και τον Αχιλλεα μου.Είμαι η πιο ευτυχισμενη γυναικα στον κοσμο.

                                                ~THE END~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Και ναι,αυτο ηταν το τελος της ιστοριας μας.Τους έδωσα ενα happy end διοτι τους αξιζε,σας ευχαριστω για την στηριξη.Συγγνωμη για τις τοσες φορες που σας ειχα σττην αναμονη.Επισης συγγνωμη αν την τελειωσα αποτομα,αλλα οι εξελιξεις που συνεβησαν σε αυτη την ιστορια ηταν πολλες που δεν υπηρχε χωρος για αλλες.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ!!!!