Friends

35

4 χρόνια μετά.

Άλεξ pov

Πέρασαν γρήγορα τα τέσσερα αυτά χρονια.Εγω και ο Γιάννης τελειώσαμε τις σπουδές μας.

Εγώ και η Ευριδίκη είμαστε μαζί τα τελευταία τέσσερα χρόνια.Ομως τον τελευταίο χρόνο τίποτα δε θυμίζει εκείνη την πανέμορφη και γλυκιά κοπέλα .Έχει γίνει αντιδραστική,νευρική και με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένη.

Ετοιμάζομαι με το Γιάννη να γυρίσουμε Θεσσαλονίκη,στην πολύ μου.Ποσο μου έχει λείψει.

Πήραμε τα σακίδια μας και ανεβήκαμε στη μηχανή μου.Ειχε πολύ καλό καιρό και έτσι απόλαυσα το ταξίδι της γλυκιας επιστροφής.

...

Επιτέλους φτάσαμε.Κοντοσταθηκα και κοίταξα με νοσταλγία το σπίτι.Μνημες ήρθαν από τα παιδικά μου χρόνια,μνήμες...μνήμες.Μνημες από τους γονείς μου ,όταν ζούσαν,με πονάει πολύ αυτό.Να είμαι μόνος σε ένα κόσμο γεμάτο παγίδες .

Δεν ξέρω τι με έπιασε.Γιατι τα σκέφτομαι αυτά.Η ζωή είναι μπροστά μου.Ξεχασε τα Άλεξ γαμωτο μου.

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ο Γιάννης.

-Τι πενταβρωμικο σπίτι είναι αυτό ρε;

-4 Χρονια εχω να έρθω τι περιμένεις.Ειπα καθώς άφησα τα σακίδια μέσα.

-Ωραια θα καθαρίσω λίγο ,εσύ πάνε να φέρεις να φάμε κάτι οκ;

-οκκ

Πήρα τα κλειδιά μου και κατέβηκα τα σκαλιά της βεράντας.

Περπάτησα δύο τετράγωνα μέχρι το κοντινότερο σουβλατζίδικο.

Πριν μπω μέσα όμως μια γυναικεία γνώριμη φιγούρα μου κίνησε το ενδιαφέρον.

Ήταν ο πρώτος μου έρωτας.Ηταν εκείνη που θα πέθαινα για αυτήν,είναι εκείνη που θα έκανα τα πάντα για αυτή.Ηταν η Χριστίνα.

Τίποτα δεν έμοιαζε στο πρόσωπο της εκείνη την ατίθαση όμορφη έφηβη.Ειχε αλλάξει,είχε αλλάξει πολύ.Εγινε γυναίκα.Εχει μία μοναδική ομορφιά είναι.Το χαμόγελο της όμως είναι μοναδικό και φωτεινό όπως πάντα.Μιλουσε στο κινητό της και γελουσε,γελούσα και εγώ μαζί γιατί την βλέπω χαρούμενη.

Κατευθύνομαι προς το μέρος της.

-Γκουχου γκουχου.Ξεροβηξα διότι χαζεύει στο κινητό της.

Τα κάστανα της μάτια συναντησαν τα δικά μου,οι ματιες μας κλείδωσαν.Στην αρχή το βλέμμα της έδειχνε να μην κατάλαβε ποιος είμαι.