Friends

17

Κοιμομουν ,μέχρι που η σιδερένια πόρτα του κελιού μου άνοιξε.Με θολά ακόμα τα ματια μου είδα ενα κουστουματο κύριο να ξεπροβάλει και να κάθεται δίπλα μου.

-Γεια σας,ποιος είστε .Είπα ευγενικά.

-Καλημέρα κ.Παπαδοπουλε,ονομάζομαι Γεώργιος
Κουγιουμτζής και είμαι ο δικηγόρος σας .

-Ναι καλά όλα αυτά αλλά εγώ δεν έχω λεφτά να σας πληρωσω.

-Μη στεναγχωριεσται κύριο έχω ηδη πληρωθεί για την υπόθεση σας.

-Απο ποιον; Απορρησα.

-Απορρητον.Αναφώνησε καθώς εβγαζε ενα ντοσιέ απο τον χαρτοφύλακα του.

-Μάλιστα.

-Λοιπον εγώ έχω ενημερωθεί για την κατασταση που βρίσκεστε απο μάρτυρες όπως ο Κύριος Γιόχαν Πετρόπουλος,Χριστίνα Δούμα και η μητέρα της κύριας Δούμα.Είστε λιγουλακι σε δυσκολη θέση αλλά πιστεύω στην αθώωσή σας διότι κατα το μεγαλυτερο ποσοστο των στοιχειων μου είστε αθώος .

-Ποτε είναι το δικαστήριο Κύριε Κουγιουμτζή.;;

-Μα δε θα γίνει δικαστήριο.

-Μα πως;;

-Κοιτάξτε να δείτε ο διοικητής του τμηματος θα με καλέσει απο στιγμη σε στιγμή για να τον ενημέρωσω για την υποθεση ,έχω την δυνατότητα να σε αθωωσω  μονάχα στον κ.Διοικητα αν με πιστέψει τοτε αθωωνεσαι και δε χρειάζεται να πάμε δικαστικώς.

-τέλεια.

Ο δικηγόρος έφυγε πήγε να συναντήσει τον διοικητή.Μακάρι να με αθωωναι.Προσευχήθηκαν με ολη μου τη δυναμη.

2 ώρες αργότερα

Αυτή η σκουριασμενη  σιδερένια πόρτα ξανά άνοιξε.Αγχωθηκα στο φουλ.Ξεπρόβαλε παλι ο ο Δικηγόρος.Ηταν ανέκφραστος.Δεν μπορούσα να καταλάβω αν είχε καλά η κακά νέα.

-Κύριε Παπαδοπουλε, υστερα απο αρκετή συζήτηση με τον διοικητή είστε.....ΑΘΩΟΣ.

-Με κανετε πλάκα έτσι;..

-Όχι αγαπητέ μου ετοιμάστηκε θα σας πάω σπίτι σας.

-Πραγματικα δεν έχω λογια σας ευχαριστώ για όλα μου δώσατε τη ζωή.

-Εντάξει η δουλεια μου είναι.Έμα θα πως φέτος κανονικά θα εδινες πανελλήνιες.Θα ηταν ευχαρίστηση μου να διαβαζες και να περναγες κάπου αγόρι μου...αν λέω αν περάσεις νομική θα εχεις ενα γραφείο για την άσκηση σου.

-Θα το κάνω κύριε και παλι ευχαριστώ.Του είπα και κάναμε μια τυπική χειραψία.

Μετα απο λιγο...

Αφήστε με εδώ του είπα καθώς έδειξαν το σπίτι της Χριστινας.

Τοκ τοκ τοκ

Χτύπησαν την πόρτα και εκανα ενα βήμα πίσω.

Χριστινας pov

Κλαίω κάθε μέρα για τον Άλεξ για την κακιά του μοίρα,πως φτάσαμε εδώ ρε πουστη σκέφτηκα...και τι δεν θα έδινα να ηταν ο αθώος και τώρα να κοιμομασταν αγκαλιά,τον χρειάζομαι,έχω παρατησει όλο το διάβασμα, τι δε θα έδινα να διαβαζαμε όπως παλιά να του τα εξηγω και να με κοιτά σα χάνος,στο τέλος όμως τα κατάλαβεναι. Ποσο μου λειεπει ει; και ξανά άρχισα να κλαίω με λυγμούς.Η πόρτα χτύπησε ξαφνικά ποιος να ηταν.

Κατέβηκαν τις σκάλες καο σκουπισα τα ματια μου και ανοικτά.Μα δεν είναι δυνατόν.

-Αλεξ;

-Είμαι αθώος είπα και ετρεξα να την αγκαλιασω.

Αγκαλιαζομασταν για δέκα λεπτα εξω απο το σπίτι της.

-Χριστινακι μου πάμε μέσα γτ κρύωσα;;

-Φυσικά ζωη μου.Είπε κσι μου έδωσε ενα πεταχτο φιλί κ μπήκε μέσα.Εγώ εμεινα με κλειστα ματια .Παράδεισος.

-Θα εθεις η θα μείνεις με κλειστά ματια;;Είπε και αρχισε να γελά.

Ποσο μου έλειψε αυτό το γέλιο.

-Ναι ναι ερομαι είπα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Χευ αυτό ηταν το Παρτ ελπίζω μα σας άρεσε.. Επιτέλους το Χαλεξ βλεπεινκαι κάτι καλό επιτέλους θα ζήσουν τον ερωτα τους η μήπως όχι;;Αν σας άρεσε μην ξεχασετς να σχολιαζετε και να με ρωτάτε  για το οτιδήποτε και φυσικά ψηφιστεί με αστεράκια .

Λοβ γιου ❤❤❤❤❤👄