Friends

23

Άλεξ pov

Σήμερα ήρθε η μέρα που πρέπει να φύγω για Καβάλα.Δεν ξέρω πως θα αντέξω 4 χρόνια αυτό το πράγμα.Ειμαστε καλά τώρα και αυτό μου φτάνει.

Πήρα τις δύο μεγάλες μου βαλίτσες και άρχισα τοποθετώ τα ρούχα μου.Πηρα τα ξυριστικα μου,το λάπτοπ αλλά και το playstation.Το μόνο που έμενε ήταν να βρω την πιστωτική κάρτα που είχαν οι γονείς μου για ώρα ανάγκης με αρκετά χρήματα μέσα.

Ήταν αρκετά ,αλλά έπρεπε να δουλέψω κιόλας.

Η ώρα είχε φτάσει,είχαμε πει με την Χριστίνα να μην περάσω να την αποχαιρετήσω γιατι τα πράγματα θα γινόντουσαν πιο δύσκολα.Πηρα ταξί αναγκαστικά,τη μηχανή θα μου την έφερνε ο κολλητός μου ο Γιάννης που πάλι καλά σπουδάζουμε στην ίδια πόλη.

Όσο για το που θα μένω εκεί;; Νοικιάσα ένα διαμέρισμα 2αρι.Δε μαρεσει να μένω μόνος αν και το κάνω τόσα χρόνια.Λεω να προτείνω στο Γιάννη να μείνουμε μαζί μιας που αυτός δεν έχει βρει ακόμα σπίτι.

Πληκτρολογησα τον αριθμό του και στον τέταρτο χτύπο το σήκωσε.

-Παρακαλω.Απαντησε με την αγουροξυπνημενη του φωνή.

-Ελα ρε βλάκα,Άλεξ εδώ.

-Τι θες και με ξυπνάς ρεε;

-Βρηκες;

-Τι πράγμα;

-Σπιτι ρε τούβλο.

-ω ναι σπίτι ρε...εμ όχι δε βρήκα ακόμα.

-Κομπλε ,να σε πω θες να συγκατοικησουμε;

-Θα το σκεφτώ...ναι οκ.Ειπε με σαρκασμό.

-Τελεια τα λέμε τότε μπρο να σε δώσω διεύθυνση​;

-Ναι λέγε γράφω...

Αφού του είπα την διεύθυνση,κλείσαμε.Σε δευτερόλεπτα η κόρνα από το ταξί ακούστηκε.Αυτο σήμαινε ότι τα βάσανα αρχίζουν.

Χριστίνας pov

Ξαπλωνα στο κρεβάτι,αγκαλιά με ένα αρκούδο που μου είχε κάνει δώρο ο Άλεξ όταν χώρισα με έναν μαλακά.Σκεφτομουν τις στιγμές μας και ανυπομονώ ήδη για τα Χριστούγεννα.Τις σκέψεις διέκοψε μια δυνατή διαπεραστική κόρνα αυτοκινητου.Σηκωθηκα και έσπρωξα την κουρτίνα ώστε να έχω οπτικό πεδίο.

Ήταν ένα ταξί που είχε παρκάρει ανάμεσα από το σπίτι μου και το σπίτι του Αλέξ.Η άκρη του ματιού μου έπεσε στον Άλεξ που πλησίαζε το ταξί με δύο μεγάλες μαύρες βαλιτσες και ένα σακίδιο​ στην πλάτη.Ο ταξιτζής φόρτωσε τα πράγματα του και μετά μπήκε μέσα.Εκεινος γύρισε να κλειδώσει το σπίτι του.Πλησιασε ξανά το όχημα ,άνοιξε την πόρτα και πριν μπει το βλέμμα του έπεσε στο παράθυρο του δωματίου μου.Με είδε, τον είδα,οι ματιες μας σφραγίστηκαν.Μου έκλεισε το μάτι και εγώ ανατεμεδωσα με ένα χαμόγελο.Υστερα μπήκε στο ταξί και έφυγε.Εφυγε και εγώ πονάω ήδη από τα πρώτα δευτερόλεπτα της απουσίας του.

Δε γίνεται άλλο αυτή η κατάσταση κάτι πρέπει να κάνω.Και ξέρω καλά τι είναι αυτό.

************************************
Αλοχααααα

Για να δούμε τι θα κάνει η Χριστίνα ώστε να πλάθει αυτή η κατάσταση.💖💎