What if Spongebob is real?

Unang Kabanata- Introduction

Unang Kabanata - INTRODUCTION

Inilagay ko yung dalawang earpiece sa aking tenga, habang naglalakad sa hallway. Then I played the music from my MP3.

Making my way downtown, walking fast

Faces pass and I'm home bound

Staring blankly ahead, just making my way

Making my way down through the crowd... 

[A/N: Thousand Miles by: Vanessa Carlton, yung music na ipinapatugtog niya. Play the video from the side, para ma feel niyo po yung scene na ito.]

Habang naglalakad sa hallway ay biglang ikinilos ko ang aking mga kamay na parang nag bi-beat sa drum. I am really enjoying playing this song, feeling ko kasi na ako yung lead drummer sa "The Phinex". I am really admiring their band. Pero hindi ko gusto yung mga kanta nila, masyadong corny at pacute. Tsk. Gusto ko lang na maging astig, I want to rock this world like an Armageddon. Tss. (Evil smile)

[A/N: The Phinex - Pinaka sikat na banda sa buong Maynila. Imaginary boy band.]

And I need you

And I miss you

And now I wonder

Lahat ng mga estudyante ay nakatingin sa akin, iniiwasan nila yung dinadaanan ko. May cholera ba ako? Bati rin sila ng bati sa akin na parang mga ewan. Kakandidato ba ako? Tss. Heto talaga yung ayaw na ayaw ko sa lahat, ayaw kung maging center of attraction. Chos! Di naman kasi ako artista o kahit sinong Hudas at Poncio Pilato na nag fi-feeling. I am just a simple girl na nangangarap ng simpleng buhay. At tama rin po yung narinig niyo mula sa akin, na isa akong babae. Kung akala niyong tomboy ako puwes "ewan". Di ko pa ma-identify. Hahahahaha. Joke! Babae po talaga ako, di lang halata. Marami naring nakapag tanong sa akin kung tomboy ba ako? At ang lagi kung sagot ay "HINDI! Mga pakialamera!". Sama ko noh? Pero totoo naman yung sinasabi ko na mga pakialamera sila, kung ang buhay nalang nila yung pakikialaman nila mas maganda pa. Tsk. Mga echoserang froggy, pinagkakamalan panaman akong "That's my Tomboy", nakakairita kaya. Mga walang magawa sa buhay! Hayst.

If I could fall into the sky

Do you think time would pass me by

'Cause you know I'd walk a thousand miles

If I could just see you

Tonight...

By the way ako nga pala si Jilliana Marie Perez, 17 years of age, but dito sa school kilala ako sa pangalang "Jill the Great", ako raw kasi yung savior ng mga naaapi. Wew. But para sa inyo "Jill" nalang for short. ;) Halos lahat ng mga estudyante rito ay napagkakamalan akong Tomboy, kahit nakaka badtrip, ako nalang yung nagpapasensiya. Kasalanan ko rin naman kung bakit ako napagkakamalang tomboy, pano ba naman? Kung manamit ako ay laging naka T-shirt na mas malaki sa size ko, yung sleeves laging nakalislis. Hindi ako komportable na mag suot ng mga pek-pek shorts at bistida, lagi akong naka army pants with a matching type of emo cap na pabaliktad ang pag-suot sa ulo. Imbis na dapat nasa harapan yung peak ng cap, yung sa akin nasa likod. Diba ang astig? Hindi rin ako nag-susuot ng doll shoe at high heels, rubber shoes lang yung isinusuot ko. 

I would describe myself as boyish, palaban, pikunin at walang kinikilingan. Kahit sino ka pa! Basta't magka atraso ka lang sa akin, mark my words. PATAY KA!

And I... , I... 

Don't want to let you know

I... , I...