Kabanata 49
Ate.
Hindi ko magawang ikalma ang puso ko, nag didiwang na ang sistema ko. I viewed his profile at nakita kong online siya. Online siya! tapos hindi man lang siya nag rereply sa mga text ko, kung hindi naman siya busy sa mga ganitong oras.
Nabawasan ng kaonti ang sayang nararamdaman ko, bakit hindi man lang niyang magawang mag iwan ng mensahe sa akin. Ganoon na lang ba iyon? wala na lang ba iyon sa kanya lahat?... Damn, you Ice!
Ilang minuto pa akong nakatunganga sa profile niya, I really miss you, Ice. Ipinangako ko sa sarili ko na kapag bumalik siya ay sasabihin ko na ang totoong nararamdaman ko sa kanya. Maybe it's the right time to tell my feelings for him.
Kumabog na naman ang puso ko nang makitang may message siya sa akin sa Facebook.
Kaicel Timothy Roisse:
Why still up?
1 minute ago.
Possible pala talagang mamatay sa kilig... wala naman siyang sinabing nakakakilig pero bakit kinikilig ako?
Lorraine Aira Sarmiento:
Can't sleep. What about you?
Now.
Kaicel Timothy Roisse:
I'm doing something, I miss you.
Now.
Ghad!... nag huhuramentado na ang buo kong sistema. Tila nabuhay muli ang mga paru-paro sa aking tiyan at sa pakiramdam ko ay mas dumami pa ito. Oo na, kinikilig ako kahit sa chat lang ito. I miss you too!...
Lorraine Aira Sarmiento:
I heard nasa Cebu ka raw. How are you there?
Now.
Binaliwala ko ang "I miss you" niya kahit na nanginginig ang aking mga daliri habang nag titipa ng mensahe sa kanya. Gosh!
Kaicel Timothy Roisse:
I'm home. Lets meet tomorrow, I really miss you. Go to sleep now, baby.
Now.
Halos mapamura ako nang nabasa ang mensahe niya, pinigilan ko lang ang sarili kong sumigaw dahil mahimbing na ang tulog ni Louise sa tabi ko.
Sh*t! Nasa Baguio na siya at... at mag kikita raw kami bukas. Mas dumoble ang bilis ng tibok ng puso ko. Ito na lang ang nararamdaman ko ngayon, natatakot pa nga akong magising si Louise dahil baka maramdaman niya rin ang tibok nito.
Hindi ko na mahintay na mayakap ko siya. Its like he lost for so many years, I lost to his arms for so many years at ngayon pa lang siya naka balik ulit. Grabe na yung pagkamiss ko sa kanya to the point I can't wait for tomorrow...
Masasabi kong itong gabi ang pinaka nahirapan akong matulog, but I feel contended, I feel relief.
Kinabukasan ay nauna pa akong nagising kay Louise. Ngayon tinatanong ko ang sarili ko kung nakatulog ba ako? wala naman akong nararamdamang pagkapuyat, masigla pa nga ako kahit na kaonti lamang ang aking tulog.
Gumalaw si Louise sa tabi ko. Hindi pa ako tumatayo, iniisip ko pa ang mga simpleng sinabi ni Ice kagabi at unti-unti na namang bumibilis ang tibok ng puso ko.
"Good morning!" masayang bati ko.
Ngumiti naman siya. "Morning!" mahinang sabi niya. "Mukhang masarap tulog mo"
"I was tired last night, at naibsan iyon ng pag tulog..." paliwanag ko.
"Lets eat cous, I'm so hungry!" aniya at bumangon na agad.
Pagkabangon ko ay siyang tunog naman ng cellphone ko, mabuti na lang at nasa banyo na si Louise. Agad ko itong pinulot sa bed side table. One text message from: Ice.
Ice:
Good morning baby. Don't skip your breakfast, I'll call you later.
Napapikit ako ng mariin... Hindi pa pala tapos ang pag huramentado ng puso ko. Ghad, Ice! Lets meet right now, I want to see you, I miss you so bad.
