The Boy from the Pink Letters

Hoofdstuk 10

(Destiny)

Ik schrik me verrot. Drieënveertig graden koorts! Arm schaap, toch. Wat moet ik nu doen? Ik zit in de zetel, aan het voeteinde van Jace met de telefoon in mijn handen. Zou ik de dokter bellen? Maar... hij zei toch dat alles wel weer zou goedkomen? Langs de andere kant... drieënveertig graden koorts, is dat niet genoeg om een dokter te bellen?

Jay kijkt me fronsend aan.

'Luister, als wat je van plan bent een dokter bellen is: niet doen. Ik voel me - op het tollen van m'n hoofd, het feit dat ik niet recht kan staan en dat ik misselijk ben na - nog redelijk goed.'

Ik knipper even met mijn ogen, alsof ik hem niet goed begrijp. Dat doe ik eigenlijk ook niet echt.

'Je voelt je goed? Je bent in je hoofd geschoten, hebt drieënveertig graden koorts en het lukt niet eens om recht te staan, en dan zeg je dat je je goed voelt? Jeez Jay, zo iemand heb ik denk ik nog nooit ontmoet.'

Jay doet zijn ogen weer dicht. 'Bel gewoon geen dokter, oké?'

Ik zucht. Waarom is deze jongen toch zo koppig? 'Oké dan', zeg ik dan maar, terwijl ik de telefoon terug in de houder steek.

Het blijft even stil. Ik heb zoveel vragen over deze jongen. Waar hij woont en waarom hij me stalkt, bijvoorbeeld. Maar ik vrees dat ik met al die vragen nog even ga moeten wachten. Tenminste tot hij geen koorts meer heeft.

'Ik ben je erg dankbaar, weet je wel.'

Ik kijk hem verbaasd aan.

'Waarom, dan?'

'Als je me niet verzorgd had, was ik nu misschien al dood.'

Ik grijns kort. 'Ah, eigenlijk heb ik niet zoveel gedaan. Gewoon een dokter gebeld, dat is alles. En trouwens, zo snel ga je nog niet dood, hoor', zeg ik, terwijl ik weet dat het een leugen is. Hij had wél dood kunnen zijn.

'Doe niet zo flauw, Destiny. Ik was wel dood geweest als je me niet had verzorgd.'

Ik zucht lichtjes. 'Misschien heb je gelijk, ja.'

Ik hoor nu ook Jay zuchten. 'Het spijt me dat ik je vakantie verpest heb.'

'Oh, dat geeft niet, hoor. Hij is trouwens niet verpest', zeg ik snel terwijl ik met een glimlach over zijn wang streel. Maar dan valt me iets te binnen: hoe weet hij dat ik vakantie heb?