The Vampire's Bride

Chapter One

Hyacinth's POV

Napabalikwas ako ng bangon mula sa pagkakahiga ko. Agad kong ineksamin ang katawan ko at ganun na lamang ang gulat ko na wala ni isang sugat akong nakita.

Teka. Ang alam ko binugbog ako ng tropa ni Mina. Tapos pinatapon nila ako tapos masasagasaan dapat ako, tapos masasagasaan dapat ako nung truck. Tapos?

Pinukpok ko ang ulo ko dahil wala na akong maalala maliban dun sa mga sinabi ko.

Muki kong ineksamin ang aking katawan pero wala ni isang sugat ako makita. Sigurado akong nangyari ang mga iyon at hindi iyon panaginip.

Mabilis kong inilibot ang paningin ko. Nasa bahay ako. Tama bahay nga namin ito.

Nakapangtulog din ako. Mabilis kong binuksan ang side drawer ko at kinuha ang phone ko.

Binuksan ko ang facebook account ko at tumingin ng isang katibayan na maaring makasagot sa aking katanungan.

Ganun na lamang ang panglalambot ko ng makita ang post ni Mina.

'One down. You may rest in peace bitch.'

Umabot din ng ilang daan ang likes ng kanyang post. Di makakaila ang kanyang kasikatan.

Napabuga ako ng hangin.

Ano na lamang ang ipapaliwanag ko sa mga kamag aral ko lalo na kanila Mina kapag nakita nila ako na buhay at wala ni isang latay?

"Hyacinth?!" katok ni Kuya sa pintuan bago pumasok may dala dala siyang pagkain na sa tingin ko ay lugaw base sa amoy nito. Umayos ako ng higa tapos ay nginitian siya.

"Gising ka na pala. Eto kumain ka muna." sabi niya sabay patong ng lalagyan sa lap ko

"Ang taas ng lagnat mo kagabi. Mabuti na lamang at pumasok ako dito." aniya

Lagnat? Nagkalagnat ako?

Teka. Mababaliw na ako. Mamamatay na ko kagabi dahil sa mga sugat at hirap na dinanas ko tapos sasabihin lang niya ilagnat ako?

"Kuya!" sigaw ko, "di pa ba ako namatay di ba?"

"Rio Hyacinth!" balik na sigaw niya, "ano bang pinagsasasabi mo? Tsaka wag ka ngang nagsasalita ng ganyan!"

"Kuya." tuliro kong sabi at hinawakan ng balikat niya, naguguluhan naman siyang tumingin sa akin

"Alam ko mamamatay dapat ako kagabi."

"Damn it Rio. You're not funny."

"No kuya, listen to me." sunod sunod na iling ang isinagot ko sa kanya, "pinabugbog ako ng mga kamag-aral ko."

"What?!"

"Everything is clear. I remember everything except on how I survive and how you found me saying i'm only sick."

"Rio." he patted my head and guide me back to bed, "you're just sick."

"I am not sick Zero." i said as I glare him

Wala siyang nagawa kundi ang tumikhim at bumuntong hininga.

"If you don't want to believe me. Jist go and leave me alone." sabi ko at umayos na ng higa at tinalikuran siya

Wala na akong narinig na protesta mula sa kanya.

Did he really thinks i am only sick that's why I can say all the things like that?!

"Oh! And one more thing hindi na ako papasok simula bukas." sigaw ko tapos ay kinuha ko ang step-in ko na nasa tabi lang ng kama ko at hinagis ito sa kanya