Kendi halinde yaşayan Deniz iki kardeşi hataya düşünce onları kurtarmak için çırpınışları ve her zaman dibe batışı
Bir yandan da iki düşman aile ve kendi ailesiyle bağlantılı Ediz ve Oğuz iki düşman biri çok masum biri de hırsı ve kibri yüzünden ken...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annem her zaman denizi çok severdi. Annem ünlü bir müzisyendi babam da bir mimardı. Annemle babam üniversitede tanışmışlar annem uzun saçlı hokka burunluydu babamsa sarışın biriydi sert mizaçlı hiç güldüğünü görmezdim annem aksine neşeli pozitif bir kadındı gerçi nesini sevdiyse yazık olmuştu anneme. Celladını nasıl sevebilirdi ki aklı başında biri. Hele o çaldığı enstrümanların tınısı kulaklarımdan çıkmazdı babam nefret ederdi enstrümanlardan hatırlarım sinirlendiği gece çalma diye uyarmıştı evde bulduğu sopayla violin, piyano, gitar, ud, yan flüt hepsini paramparça etmişti annem ayaklarını kavramıştı o gece ağlamaktan gözleri şişmişti yanına uzanıp saçlarını okşamıştım "ağlama anne kurtaracam seni." Demiştim annem beni sarıp kucağına almıştı. Diğer gün okulda eğitim verdiği yere gitmesine izin vermemişti oysaki bu işi yaparken onu sevmemiş miydi? Hatta gidersen bu kapıdan geri dönemezsin de demişti nefret ediyordum ondan mezarlarının ortasına karaçalı ekmiştim asla hak etmiyordu annemi.
Ben geliyorum anne...
Uğultular geliyordu git gide artmaya başladı "canını acıtıyorsun bırak kızı. Ben götürecem." Dedi Oğuz Ediz bir yere vurdu "Deniz gelmeyecek eğer götürmeye kalkarsan olacakları babangil düşünsün o sözde eliyle kazıya kazıya geldiği yeri nasıl cehenneme çeviriyorum." Dedi Oğuz sinirlenmiş olmalı ki "hiç bir halt yapamazsın benimle gelecek." Dedi "eğer benimle gelirse olduğunca uzak duracaksın eğer seninle gelirse başınıza gelenlerle mücadele etmek zorunda kalırsınız." Dedi nasıl bu kadar kötü olabiliyordu oysaki bana iyi davranıyor sanmıştım ne yapacaktım ben? Oğuzla gitmeyi çok istiyordum ama Ediz aklına gelecek her şeyi yapabilecek potansiyele sahip biriydi. Oğuzun hayatını tehlikeye atamazdım.
Gözlerimi açtım usul usul sırt üstü oturmaya çalıştım Oğuzla Ediz aynı anda gelip kolumdan tuttu beni elimi havaya kaldırdım ben kendim hallederim dercesine. "Arkadaşlarım nerde?" Dedim sırtım bacaklarım ve kafam çok acıyordu alnımın bazı yerleri sargı bezi ile sarılıydı. "Tuğkan ağır yaralı diğerleri iyi." Dedi Oğuz üstümdeki pikeyi yavaşça kaldırdım ayaklarımı sarkıttım kolumdaki serumu çıkaracakken Oğuz elimi tuttu. "Bak dinlen söz kendim ilgilenecem. Kimseyi almıyorlar içeri gitsen bile göremezsin." Dedi Oğuz haklıydı geri uzandım Cenk ve Volkan içeri girdi mahçup bir şekilde "biz böyle olmasını istemiyorduk tahmin bile edememiştik." Dedi sinirlerim o kadar bozuktu ki kızamıyordum da "tamam sakin olun." Dedim ortam sessizleşti Cenk ve Volkan çay almak için aşağı indi. Ediz dik dik bana bakıyordu kollarını karnında birleştirmiş bir şekilde. Oğuz yanıma oturdu gözlerini ovuşturdu "bizi yalnız bırak Ediz." Dedi Ediz homurdanıp çıktı elimi tuttu "Bir şey oldu diye ödüm patladı. Deniz kızı gel benimle gidelim burda kalma merak etme ben olduğum sürece sana zarar gelmez. Kendime zarar veririm asla sana zarar vermem. Bak seni kullanıyor o. Aldanma." Dedi yutkundum uykusuzluktan göz altı kızarmıştı. "Oğuz gelemem kardeşim böyle durumdayken gelemem anla beni." Dedim ellerini çekti elimden yavaş yavaş dizlerine hafifçe vurup ayağa kalktı. "Peki, kendine dikkat et o zaman bir şey olursa beni ara biliyorum korktuğun bir şey var. Söylemiyorsan..." Dedi yere baktı dudağını ısırdı sinirlenmişti ceketini eline alıp çıkıp gitti kalbini kırmıştım ben niye böyle bir insandım ama ona zarar verecekti benim yüzümden. Yapamazdım.
