SECOND CHANCE: The Secretary and The Boss #BRSAwards2017

Part 7

DIONNE'S POV

I am now 32. Successful. Matured. Powerful.  Nasa akin na ang lahat. I made my own name far away from my father's wings. Had been living my life alone for so many years. I spent almost half of my life away from my family. How sad my life was?

My mother died when I was only 15. I have nothing who can lean on but my father. He gave me everything. Love, education and care. One year after, he's with another woman, and a woman, a girl, then a lady, and so forth.

They took away my father's attention and I hated them for that. So I needed to do something. I made them all fall for me only to realize that they did not really love him. They were all slut, whore, social climber and a gold digger. I punished them with making fell in love with me and broke them.

5..
8...

10 girls. I can't remember. That was the time when they called me a womanizer, playboy and a monster. And that was good enough for my father to threw me away.  He said that he wants to be happy and he wouldn't be because of me. And now he's gone. And there was Aiya. A girl again who, based on my investigation, was so close to him. Another one, I told to myself.

Kinuha ko ang phone sa ibabaw ng table ko and dialed Uno's number.
Then he picked it up. [ Hello?]

Araw 'yon ng lunes. Nandito ako sa office habang inaayos ang mga papeles na kailangang tapusin para sa pagsama ko kay Aiya papuntang Maldives. "I'll be on leave starting tomorrow, you will take over."

[What?! Kakarating mo lang aalis ka na agad?!] Gulat na tanong nito sa kabilang linya at marahas na napahinga. Alam ko na nagulat silang dalawa ni Deelanne sa biglaang pag-uwi ko, lalo na siya. Tapos ito agad ang gagawin ko, kaya siguro mas lalo pa itong nagulat.

"Yeah. I'll be back soon. I just have to accompany Aiya on her vacation."sagot ko sa kanya.

[My God Tres!. You gotta be kidding me. You know yourself that you don't have too. And please, spare Aiya. She's nice and innocent. Hindi sya tulad ng iniisip mo.] Mariing wika nito.

Yes. I can feel that. But I have to make sure. Especially on my part. I have to know her myself.

Noong oras kasi na ni-review ko ang mga reports, nabanggit ko rin kay Uno ang plano ko na bigyan si Aiya ng one week leave. Sinang-ayunan naman niya ito pero hindi niya alam ang binabalak ko.

"Please let me do this." Pagpipilit ko pa sa kapatid ko.

"You're insane Tres! You are an addict. Hindi lahat ng babae ay tulad ng iniisip mo. Stop acting like a child. Leave Aiya alone!"galit na boses na ang naririnig ko kay Uno mula sa kabilang linya.

He knows me a lot when it comes to women. When they fell, I broke them onto pieces. That was me. I guess hindi pa dumarating ang bad karma ko sa ginagawa kong ito. And I think hindi pa ipinapanganak o hindi ko pa nakikita ang katapat ko.

"Just leave it to me. She will be okay. I won't hurt her. I promise."
I assured him. Yeah, at first pinag-isipan ko na si Aiya ng hindi maganda. Dahil nga sa nabalitaan kong malapit siya sa aking ama. Pero sa pag-uusap namin, sa pagsasalita niya sakin I think she's different but I have to make sure.

[Look Tres, Dad is gone. Hindi mo na kailangang gawin ito. Let go. Move on.]

Oo nga. Wala na siya. Pero 'yong sakit naririto pa. Mas pinahalagahan pa niya ang ibang tao kaysa sa sarili niyang anak. Pinatapon niya ko sa kung saan para sa pansariling kaligayahan.

Gano'n pa man. Hindi ko siya natiis. Umuwi ako ng bansa nang malaman kong may sakit siya. At nakita ko na may babae na naman siya. His Executive Secretary. Aiya Feliciano.

Aiya. Beautiful name. Bagay sa angelic face niua. She looks simple and stunning at the same time. Yeah, she looks innocent and pure. Curly soft brown hair na shoulder length, mga matang malulungkot at nangungusap, makikipot na labing parang naghihintay palagi ng halik. Damn, she's so young and fvcking pretty!

Kagandahang ginagamit para maakit ang mayamang matanda. 'Yon ang iniisip ko sa tuwing may malalapit kay Dad na babae. And Aiya was no exception. Hindi ko matanggap na sa maraming taon na pamamalagi ko sa ibang bansa ay ganito pa rin ang aking ama hanggang sa mga huling sandali ng kanyang buhay.

Naroroon ako nung libing niya. Nakatanaw sa malayo. Crying alone. Asking for his forgiveness. Praying for him and saying "I love you Dad, I missed you always and will be missing you forever."

Kahit masakit ang nakaraan, mahal ko ang Daddy ko. Kahit kinalimutan niya ako minsan sa buhay ko, mahal ko pa rin siya. Of course he's my father. I'm nothing in this world if he's not for him.

"Trust me Uno, huli na 'to." Nakangiting sagot ko sa kanya. At ibinaba ko na ang telepono.

Hahayaan ko na lang muna si Uno ngayon. Saka na lang ako magpapaliwanag sa kanya. Pero kahit magpaliwanag pa ako, alam kong hindi na rin no'n mababago ang relasyon naming magkakapatid.

Tinapos ko ng maaga ang board meeting ngayong araw na ito para makauwi na. Mageempake na rin ako ng mga dadalhing gamit papuntang Maldives. Ala una na rin ng tanghali nang makarating ako sa bahay. Pagpasok ko ay tinahak ko ang daan papuntang komedor. Sakto namang naroroon si Manang Luisa at may kung anong nililigpit. Dahan-dahan ko siyang nilapitan hanggang sa nasa likod niya na ko. 

"Manang Luisa!" Pukaw ko sa kanya.

"Ay nalaglag ang kabayo!" gulat na anas nito at muntik ng mabitawan ang pinggang hawak niya. "Ginulat mo naman ako Sir Tres. Nako eh magkakasakit ako sayong bata ka."

Tuwang tuwa ako sa reaksyon niya. Ganito pa rin siya magulat kahit noong bata pa ako. Lagi na lang nalalaglag ang kabayo! "I'm starving Manang".

"Oh sya sige't maupo ka na diyan at ipaghahain na kita. Halos hindi naman nabawasan ang mga pagkain dahil hindi naman kumain si Aiya."deklara nito habang inaayos ang mga pagkain sa mesa.

Oo nga pala. Nasa'n na nga ba si Aiya at parang wala siya dito sa bahay.

"Where is she?"takang tanong ko habang sumasandok na ng pagkain.

"Nasa kwarto niya. Kanina pa siya hindi lumalabas. Aakyatan ko na rin sana siya ng pagkain pero sinabi nga niyang wala daw siyang gana. Magpapahinga na lang daw muna siya."dahil sa sinabi ng matanda ay tumayo ako at mabilis na umakyat sa hagdan papuntang silid ni Aiya.

Mabilis kong pinihit ang doorknob nang hindi man lang kumakatok. Pero nakalock ito. Kumatok ako ng makailan pero walang sagot.

"Aiya, are you there? Open the door."sigaw ko sapat para marinig ng nasa loob kung natutulog man ito. Kumatok ako uli at wala pa rin sagot. "Open this fvcking door.!" Pero wala pa rin.

"Ano hong nangyayari Sir Tres?"lumapit na sakin si Manang Luisa, siguro ay narinig niya sa ibaba ang sigaw ko.

"Hindi po kumikilos si Aiya sa loob. Baka kung ano nang nangyari sa kanya. Ibigay nio ho sakin ang duplicate ng susi nitong kwarto."may pag-alala na tono ko. At mabilis namang tumalima si Manang para kuhanin ang susi na hinihingi ko.

Yes I'm dominant, hard headed and arrogant. But Im a soft hearted man too.

Nakabalik naman agad si Manang dala ang susi. Kinuha ko ito at nabuksan nito ang kwarto. Nakita ko si Aiya, na parang nananaginip ng masama, umiiyak siya. Nilapitan ko siya at hinawakan. Nagtagis ang mga ngipin ko. Napakainit niya. Ang taas ng lagnat niya!

"Manang ikuha ninyo ako ng cold compress. Mataas ang lagnat ni Aiya."nilingon ko si Manang na nasa kaliwa ko lang pala. Mabilis naman itong lumabas ng kuwarto para kuhanin ang hinihingi ko.

Hindi yata sanay ang babae na magpahinga sa trabaho kaya nilagnat ng ganito. Ibang klase. Kung kailan pa talaga siya nakaleave saka siya nagkasakit. Tiningnang kong muli ang  mukha ni Aiya. At nadurog ang puso ko pagkakitang lumuluha siya.

"Alfred.. Alfred.."

Sabi nito sa pagitan ng pagiyak. She's still unconscious at the moment. I feel the urge to touch her, to wipe away those tears. Pero hindi ko pa siya lubusang kilala. Hindi sapat ang naramdaman kong kaba sa unang pagkakita sa kanya para masabi kong gusto ko siya. Not until I discovered her real purpose in ny father's life.