VUSLAT

BENİM KIZIM

Arel Uhud

Silah sesi ile dizlerimin üzerine çöktüm gözlerimi kapadım gözümün önünde Vuslat'ın gülüşü bir kaç saniyeliğine canlandı . Liam ın sözleri ile gözlerimi açtım bir amcam Ateş'e bir Ecmel 'e baktım . Yapamaz değilmi ? Bana bunu yapamaz benim çocuğumu benden kaçıramaz saklayamaz .

Arel
- Yapmadım de kızını senden saklamadım de

Öylece durmuş yüzüme bakıyor konuşmuyor susuyor. Ayağa kalktım

Arel
- Ecmel susma doğrumu bu konuşsana

Bağırdım. Sesimi değil öfkemi kontrol edemiyorum. Nasıl yaparlar bunu Ecmel ben onu bıraktım diye kızgın olabilir ya amcam o nasıl yapar böyle birşeyi

Arel
- Ya sen amca hadi o bıraktığım için öfkeli konuşmuyordu. Sen sen nasıl amca... konuşun lan susmayın

Susmaları sinirlerimi daha fazla geriyordu. Ailenin diğer üyeleri şaşkınca olanları izliyorlardı. Herkezden nasıl sakladılar bu gerçeği Boğaç 'a baktığımda sakince duruyordu. Tabi ya oda biliyordu

Arel
- Lan sen nasıl başkasının çocuğuna babalık yaparsın. Şimdi ortaya çıktı Ecmel 'in neden seninle evlendiği Vuslat'ı benden saklamak için öylemi onun babası sen olacaktın bende hiçbirşeyden şüphelenmeyecektim.

Boğaç
- Tamam sakin ol anlatacağız herşeyi

Dedi sözde Vuslat'ın babası olacak olan adam. Çınar amcam daha fazla sesiz kalamadı

Çınar
- Konuş Ateş hemen

Diye adeta kükredi . Ateş amcam tam konuşacakken

Ecmel
- Dur Ateş ben anlatacağım

Dedi hepimiz Ecmel'e dönmüştük ayağa kalktı karşıma geldi ve gözlerimin içine bakarak.

Ecmel
- Arel gitmeden önce yani biz Trabzon'da Arel'le sevgiliydik. Çok yakındık. 4 yıl önce Arel bana yurtdışında okuyacağını orada kalacağını hayatını bana göre yaşayamayacağını söyledi. Beni bırakıp giderken arkasına bile bakmadı. O gittikten sonra ben bayılınca Ateş beni hastaneye kaldırdı. Vuslat'a hamile olduğumu o zaman öğrendik.

Söylediklerine göre ben daha Trabzon'dan İstanbul'a bile gelmemiştim.

Arel
- Ben daha trabzondayken öğrendin

Evet anlamında kafasını salladı

Arel
- Ve bana haber vermediniz öylemi

Bağırdım kafasını yere eğdi Sonra dikleşti bana baktı tam gözlerimin içine baktı.

- Ne yapsaydım Arel beni sevmeyen ve gitmek isteyen bir adamı zorla yanımda tutamazdım.

Çınar
- Niye aldırmadın peki

Soru Çınar amcamdan gelmişti.

Ecmel
- Kıyamadım enişte sevdiğim adamın emanetine canımın bi parçasına kıyamadım. Ateş bu süreçte bana yardım etti. Bir yıl boyunca... Vuslat doğana kadar yanımda kaldı. Hem okumak hem hamilelik oldukça zor oldu. Ama yapmak zorundaydım ne hayallerimden ne bebeğimden vazgeçemedim.

Bunları anlatırken sanki tekrar yaşıyormuş gibi bakıyordu. gözleri dolu dolu o an ben bile kendimden nefret ettim . Benim yüzümden ne acılar çekmiş

Eslem
- Boğaç'la nasıl evlendin

Benimde merak ettiğim soruyu yengem sormuştu. Ama bogaç'ın miras için evlendiğini biliyordum Ecmel 'i bu kandırmazdı nasıl olduda evlenmeye ikna etti onu bilmiyorum.

Ecmel
- Vuslat'ı doğurduktan altı ay Sonra yaşımdan dolayı alıp yetimhaneye verdiler. Ben hergün gidip görüyordum Ateş 'e bile bunu söyleyemedim. Çünkü eğer evlenirsem bebeğimi bana geri vereceklerini söylediler.

Zaten gerisi ortada Boğaç miras için Ecmel'de kızını almak için evlenmişler.

Çınar
- Bana niye birşey anlatmadın kızım ben herzaman yanındayım demedim mi sana

Ecmel
- Nasıl söyleyebilirdim enişte ben bile Arel'in beni bırakıp gitmesini hazmedemezken sana ablama nasıl söyleseydim

Kendini gayet iyi açıklamıştı . Suçlu duruma düşerken yaptıgım fedakarlıklar boşa düşerken kendimi savunamadım. Beni unutur ikigün ağlar Ateş susturur diye düşünürken benim yüzümden nasıl acılar çektiğinden bi haberdim.

Arel
- Beni aramalıydın amca niye beni aramadın

Ne sinirle nede öfkeyle sormuştum bu soruyu mahcuptum Ecmel 'e karşı çok mahçuptum.

Ateş
- Ecmel istemedi onu ve bebeğini hak etmediğini söyledi

Ateş amcamın söyledikleri doğruydu ben onları hak etmiyordum. Söyleyecek birşey bulamıyordum. Yapacak hiçbirşeyim yok geçmişi geri getiremem ama telafi edebilirim. Sustum tam sesiz sedasız gidecekken kolumu saran inçe parmaklarla durdum

Ecmel
- Vuslat gelince onu benden almayacaksın değil mi? Arel

Bunu korkarak söylemişti. Yüzüne baktım gözlerinde korku vardı. Kızını elinden alacağımdan korkuyordu. Onu bu kadar korkutmuşmuyum benim sevdiğim kadının bana korkarak bakması... Canımı yaktı sakladığı gerçekten daha çok yaktı. Ona doğru döndüm kollarından tutup kendime çektim. Kafasını göğsüme yasladım sarıldım hemde hiç bırakmak istemezcesine sarıldım istemiyordum da zaten

Arel
- Korkma Ecmel kızımızı senden almayacağım aksine ikinizide kazanmak için herşeyi yapmaya hazırım. Özür dilerim sana ve kızımıza yaşattığım herşey için özür dilerim

Geri çekildi gözlerime baktı

Ecmel
- Sözver Arel kızımı bana sağsalim getireceğine sözver

Arel
- Söz veriyorum güzel gözlüm kızını... kızımızı sana geri getireceğim

Sözümü tutacağım ona yaşattığım acıları unutturamam belki ama daha güzel günler yaşatacağım Ecmel'den
Ayrılıp evin çıkışına doğru ilerledim. Benim kızım... Vuslat benim kızım. Kapıda durup Emir'i çağırdım

Arel
- O iti ne yapıp edecek bana bulacaksın Emir o iti bulacaksın kızım elinde anladın mı beni Emir

Emir
- Anladım abi

Bulmayım ne olursa olsun bulmalıyım . Kızımı o itten alıp onu  kendi ellerimle gebertmeliyim.