VUSLAT

BEKLENMEDİK UMUT

Muti Ecmel'in abisi gıbı gördüğü  Ates KARCI var.

Iyi okumalar😀

Ecmel'den

Gözlerimi açtığımda ışık yüzünden tekrar kapatıp açtım. Etrafima baktığımda hastane odasında olduğumu anladım. Nasıl gelmiştim buraya ben. O onda odanın kapısı açıldı içeriye Ateş girdi. Ates Arel'in küçük amcası bizden bes yas büyük olmasına rağmen herkesin abisi gibi benimde abim hep böyle olmuştu beni korur kollar sever yanima gelip oturdu. Elimi elinin arasına alip elimden öptü.

-Nasilsin daha iyimisin. Diye sordu

-Degilim ateş hiç iyi değilim beni bırakıp gitti. Peki şimdi ben ne yapacağım. Onsuz nefes dahi alamazken nasıl yaşayacağım. Yaşayamam Ates yapamam o olmadan hayatta kalamam.

Ates sert görünür sadace benim  için üzülür beni teselli eder.

-Deme öyle kuzu iyi olacaksın ben yanındayım senin. Sen merak etme ben onun cezasını vereceğim.

-Istemem Ateş ama en büyük cezayı bana  verdi. Bırakıp gitti beni.

Gözlerimdeki yaşlar  yine hücum etti yanaklarima Ateş oturduğu yerden kalkıp  hızla yanıma geldi beni kollarının arasına alıp saçlarımdan öptü. Hıçkırarak aglamaya başladım o kadar şiddetli ağlıyordum ki sarsıldığımı hissettim. Bir sure daha ağlamaya devam ettim artık aglamalarim ic cekmelere dönmüştü. Ates benden ayrılıp yüzüme baktı iki elliyle yanaklarımı kavrayıp

-Bu sondu Ecmel onun icin döktüğün gözyaşı bu sondu tamam mi?

Evet anlamında kafamı aşağı yukarı salladım. Dayanamayıp sordum tekrar.

-O ne zaman gidicek.

- 1 saat sonra uçağı kalkıcak sanırım.

Tam ağzımı açıp birsey söyleyecektim ki iceriye otuz'lu yaşlarda bir bayan girip bize gülümsedi. Zoraki bir tebessümle baktım kadina bize gülümseyip;

- Durumları gayet ıyi isterseniz sizi taburcu edebiliriz.

Durumları gayet iyi mi? Şaşırmıştım tam ağzımı açıp bisey söyleyecek ken Ateş benden önce davrandi.

- Anlamadım nasıl yani durumlari.
Kadın bir bana bir ateşe bakıp gülümsedi.

-Ah haberiniz yok sanırım eşiniz üç haftalık hamile hayırlı olsun.

Ates ve ben ayni anda  'NE' dedik. Nasil yanı ben hamilemiyim beni terk edıp giden adam'dan hamileyim.

- Anladığım kadarıyla bu istem dışı bir gebelik eger ısterseniz embro daha fazla büyümeden alabiliriz.

Ates'e baktığımda bana bakıyordu. Doktora baktığımda ise merakla bizi bekliyordu. Peki ben ne yapıcaktım bu çocuğu doğurmak istiyormuyum. Doktor merakli gözlerle bize bakmaya devam ediyordu. Sessizliği bozan ben oldum.

-Hayır bu bebeği istiyorum.

Ates bana bakti. Ne yapmaya çalıştığımı anlamaya çalışır gibi bir hali vardi. Ona bir açıklama borçlu olduğumu biliyorum ama önce şu doktorun gitmesi gerek.

-O zaman sizin icin kadin doğum uzmanından bir randevu ayarlayalım yarin icin.

Gülen yüzle doktora baktım oda bize gülümseyip 'geçmiş olsun ' dedikten sonra cıktı. Bir süre sessiz kaldık ikimizde Ateş daha fazla dayanamayıp

-Anlat dedi sakin ama kızgın bir sesle şuan o kadar utanıyorum ki abim dediğim insanın yüzüne dahi bakamıyorum. Ne diyeceğim ben şimdi ona biz evli çiftler gibi yaşadık ama yeğenin beni ortada bırakıp gitti nasıl diyeceğim şimdi ne söyleyeceğim ben ona güvenip kendimi teslim ettim nasıl diyeceğim

-Anlat Ecmel susma susma ki o tas kafalıyı öldürmeyeyim konus susma diye bağırdı bir an.

-Biz öyle sevgili hayatı yaşamadık Ates ben ona güvendim ben onu sevdim ben ona kendimi emanet ettim Ates beni bırakıp  gideceği aklımdan bile geçmezdi sonuc bu Ates ne yapmam gerek hiç bilmiyorum.

-Ne olacak biliyor musun o tas kafayı arayıp buraya gelmesi gerektigini söyleyeceğim gelecek yaptığı hatayı düzeltecek başka çare var mı?

-Hayır Ates o ne bebeğimi ne de beni hak etmiyor...