Neighbor//Im Changkyun

0.2

"Al, istediğin oldu mu Changkyun?"

"Ben ne istemişim be göt herif!"

Changkyun oturduğu koltuğun yastığını aldı ve Hoseok'a fırlattı. Tabiki Hoseok havada yakalamıştı.
"Kızı merak etmiştin. Ben de gidip tanıştım. Artık komşularımızla iyi ilişkiler kuracağız."

Sadece pencereden kızın ağladığını gördüğünü ve göz göze geldiklerini anlatmıştı. Ne tanışmasıydı bu?

Ama yine de Tanıştı mı? Diye düşündü Changkyun. Adını öğrenmiş miydi?
Yine de merakını belli etmemişti. Gözünü izlemediği televizyona dikti. Hoseok ise ona aldırış etmeden anlatmaya devam ediyordu.

"İki kız ev arkadaşıymış. Chae Rim, gerçekten güzel kız.. Min Yun da çok güzel ama... Sanırım bugün ağlayan oydu, gözleri şiş bir halde yanımıza geldi."

O zaman pencereden göz göze geldiğim kızın adı Min Yun. Diye düşünerek o anı hatırladı Kyun.

Yazdığı şarkı sözleriyle uğraşırken karşı penceredeki hareketlilikle başını kaldırmıştı. Sadece bir kaç kez uzaktan gördüğü komşusu dans ediyordu.
Müzik bile çalmıyor. diye düşünerek başını sallamıştı Changkyun. Ama gözünü ondan da alamıyordu.

Sonrasında ne olduysa kızı, kızarmış burnu ve gözleriyle telefonda konuşarak yola bakarken bulmuştu.

Changkyun kendisini bir hırsız gibi hissederken yine de kızın yaşadıklarına şahit olmuştu ve onun her mimiğini gördüğünde etkilendiğinin farkına varamamıştı.

Halbuki aklın adamıydı, kalbin değil.

Gözleri yaşlarla dolmuş kız gözlerine baktığında Changkyun, bakıştıkları 3 saniye boyunca nefesinin kesildiğini hissetmişti. Hem utanç hem de etkilenme ile eli ayağına dolanmıştı.

"3 saniye..."

"Efendim?"

Hoseok Kyun'un onun konuşmasını yarıda kesmesi ile şaşkınca bakakalmıştı.

"Yok bir şey.."

Kendi kendine mırıldanmasının ardından ayaklanmıştı.

"Nereye gidiyorsun? Daha olanları anlatmayı bitirmedim!"

Changkyun adımlarını yavaşlatmadan konuştu.

"İnan bana bu kadarı yetti."

°°°

"Hemen kendine geliyorsun!"

Arkadaşının olayları anlatırken ağlayıp durmasıyla Chae Rim artık isyan etmişti. Onu böyle gördükçe elinden bir şey gelmiyor, ne yapacağını bilemeyerek üzülmekle yetiniyordu.

En sonunda onu kendine yaslayarak biraz daha ağlamasına müsaade etti.

"A-ama Chae Rim.."

"Tamaam, şimdilik ağla. Ama yarın ağlamana izin vermeyeceğim."

Min Yun başıyla onaylarken göz yaşlarını silip başını kaldırdı.

"Hem, seni göremeyen o ahmak için bir gün yeter de artar. Madem arkadaş olarak görüyor, sen de öyle ol o zaman. Hem ben bunun hoşlantıdan öteye gitmediğini düşünüyorum."

Belki de haklıdır. Yani, umarım haklıdır. Diye düşündü Min Yun.Hep arkadaşlıkları bozulur diye susmuştu ve şimdi Tae Young'u başkasıyla görmesi kendi suçu da olabilirdi.

Karışmış aklıyla artık ağlayabilecek kadar göz yaşı da kalmamıştı. Kalkıp yüzünü iyice yıkadıktan sonra elinde dondurmayla onu bekeyen arkadaşının yanına gitti. Minik kutulardan birini aldı ve ağlamanın etkisiyle yanan vücuduna az da olsa iyi gelmesini umdu.

°°°

Sonraki sabah çalan zille uyuya kaldığı koltuktan kalkmaya çalıştı. Ama tutulmuş olan boynu buna izin vermiyordu. Acıyla inledi ve söylenmeleriyle yerine sindi.

"Ben bakarım!"

Tam kapıya doğru ilerlerken geri dönüp arkadaşını süzmüştü Chae Rim.

"Üstüne başına biraz çeki düzen versen iyi olur, misafirimiz geldi."

Sabahın bu saatinde ne misafiri acaba?  Min Yun'un söylenmeleri bitmezken açılan tişörtünü düzeltti ve yattığı yeri toparladı.

"İçeri gelin, biz de tam piknik için hazırlanıyorduk."

Ne? Piknik mi?

Min Yun içinden o kadar büyük şaşkınlıkla konuşmuştu ki, dışa vurduğunu sanmıştı.

Sonra bir anda Tae Young'un gelmiş olma ihtimalini düşündü. Bu topa dönmüş gözlerle karşısına çıkmaya hazır değildi!

Her şeyi bırakarak odasına kaçmayı düşündü. Tam gitmek için arkasını dönmüştü ki karşısında iki yakışıklı erkek ve en yakın arkadaşı olan Chae Rim ile göz göze gelmişti.

"Tanıştırayım Min Yun~! Hoseok'u dünden biliyorsun, bu da ev arkadaşı Changkyun~"

...

Vee bölüm sonuu~!

Burada Changkyun'a odakandım direk çünkü fikirlerini öğrenmenizi istedim. Hemen bölüm yazıp paylaşabilmemin asıl kaynağı ise kendisini biliyor. dolphinck aegim ^^ iyi okumalar~