"İyi olacaksınız söz veriyorum!!"
Chae Rim durmayan hıçkırık ve göz yaşlarıyla kurtarılan her bir kişinin yanına koşuyordu. Araba ters döndüğü için itfaiye gelmiş ve kapıyı keserek içeride sıkışan kişileri kurtarmaya çalışmışlardı. Chae Rim koşarak bu kez kurtarılan kişiye baktı. Hoseok kendinde yaralı arkadaşlarına bakacak gücü bulamamış ve yere çökmüştü. Tek yapabildiği ağlamaktı. Elinden ne gelirdi ki?
İtfaiye görevlisi Hyun Woo'nun yürümesine yardım ederken Jooheon ve Chae Rim yanına gelip onu tutmuşlardı. İtfaiye tekrar halata tutunarak aşağı inerken Chae Rim herkesin içinde en iyi durumda olan Hyun Woo'yu inceledi.
"İyi misin? Bir yerin ağrıyor mu? Merak etme birazdan yeni bir ambulans gelecek."
Hyun Woo başıyla onu onaylamaya çalışırken belini tuttu. Bir kaç kez yanındaki cama çarpmış olmalıydı.
"K-Kihyun... O iyi mi?"
Jooheon dolan gözlerinden yaş akmaması için başını yukarı kaldırıp hayır anlamında salladı.
"Henüz çıkaramadılar hyung. Kötü sıkışmış."
"Min Ji-yah!!"
Chae Rim sedyeye yatırdıkları arkadaşını görünce dikkatli bir şekilde Hyun Woo'yu Jooheon'a bırakmış ve hemşirelerin yanına koşmuştu.
"Nasıl? İyi mi?"
Hemşire iyi olduğunu söylediğinde tuttuğu nefesini vermişti Chae Rim. Omzuna nazikçe dokunan eli hissettiğinde arkasında ona ciddi bir şekilde bakan Hyungwon'la göz göze gelmişti.
"Chae Rim, sadece bir kaç kişi kaldı. Sen de artık kendini yıpratma ve hastaneye git. Orada da birilerine ihtiyacımız var. Hem Sun Hee de çok kötü."
Arabaya yaslanmış ve gözyaşları tükenmiş gibi görünen Sun Hee bir noktaya odaklanmış, sadece hıçkırıyordu.
Chae Rim itiraz etmek için ağzını açsa da artık sesli bir şekilde ağlamaya başlayan Hoseok'un sesini de duymasıyla başını o yöne çevirmişti. Yutkunarak Hyungwon'u onaylamıştı.
"Tamam ama Jin Hye bulununca bana haber ver olur mu?"
Hyungwon başıyla onayladıktan sonra yanından ayrılmış ve gelen ambulanslardan birine Hyun Woo'yu taşımasında Jooheon'a yardım etmişti.
Chae Rim arabayı kullanacak gücü toplamaya çalıştı kendinde. Sun Hee'yi kolundan tutarak arabaya yönlendirirken nasıl böyle güçlü ve soğuk kalabildiğine şaşırmıştı. Şu anda birinin bunu yapması gerekiyordu, ağlamak ve yakınmak bir işe yaramayacaktı. Sun Hee'yi arka koltuğa oturtup kemerini bağladıktan sonra yerde oturan sevgilisine baktı. Arkasındaki Hyungwon gözlerini yavaşça kapatıp açarak onu da götürmesi gerektiğini belli etmişti.
Chae Rim Hoseok'un yanına ilerleyip önüne çökmüş ve omzunu destek amaçlı sıvazlamıştı. Hoseok şiş ve kızarmış gözlerle yerdeki bakışlarını kaldırmış ve gözlerinin içine bakmıştı. Chae Rim kalbinin sıkıştığını hissetti. Bu olanlar hala kabus gibi geliyordu ona.
Chae Rim Hoseok'un başını kendisine çekip omzuna yaslamasını sağlamıştı. Bir süre öyle durduktan sonra Chae Rim ağlamasını dindirmeye çalıştı ve Hoseok'u oturduğu yerden destek olarak kaldırdı. Arabaya bindiklerinde karşısında kurtarılan kişinin çıkarılışını izledi. Dikkatli baktığında Min Yun olduğunu görünce çıkmak istese de kendisini tutmuş ve arabayı çalıştırmıştı.
~
Ambulansı takip ederek hastaneye geldiklerinde Chae Rim arabayı park etmiş ve inmek için kemerini açarken Sun Hee'nin uyuya kaldığını görmüştü. Onu uyandırmakta kararsız kaldığı için içlerinden en küçüğün dinlenmesinde karar kılmıştı. Zaten yol boyunca konuşmamışlardı, şimdi de Hoseok ile tek yaptıkları arabadan inip acile ilerlemek olmuştu.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Neighbor//Im Changkyun
Fanfiction"Her şey karşılıklı evlerimizin penceresinden göz göze gelmemizle başladı..." -Min Yun #1 changkyun #3 leeminhyuk #1 imchangkyun