Why Did I Ever Fall In Love With You.

Chapter 7

Nanaginip ba talaga ako? Si Antonio tumulong saakin? Pero bakit?

"Wag mo na siyang patulan. Mahina siya kaya di siya worth it." wow makasabi siya ng mahina parang siya na ang pinaka malakas sa buong mundo.

"Tsaka naman parang unfair yun. Si Vincent tinatanggap mo kapag late pero siya hindi. Bago naman siya eh tsaka mahina pa siya." oo nga unfair yun huhu. Pero mas masakit ata yung sinabihan mo kong mahina kesa sa hampas saakin ni Brandon.

"Tsaka bago siya di niya alam yun."

"Hindi ituloy mo!" di ko talaga mapaniwala na sinabi ko yun. Nakakainis na kasi siya na sinasabihan ako ng mahina.

"Tsk. Ikaw na nga ang tinutulungan ikaw pa ang ayaw." sino ba sabi na kailangan kita. Get out of my sight bitch.

"Papatunayan ko na malakas ako." sabi ko which na gulat siya.

"Tsk bahala ka nga." akala ko pababayaan niya ako ma torture pero kundi pinutol ang tali na nakatali saakin at hinila ang ako paalis.

"Hoy ano ba?" tanong ko sa kanya pero di siya nagsalita. Tumigil siya nung makapunta ulit siya sa kwarto na kung saan ako nakatulog dati.

"Ano bang problema mo?" angal ko. Nakakainis na siya.

"Ayaw ko lang nung di patas."

"Anong di patas. Bahala ka! Papatunayan ko na malakas ako!" sigaw ko at paalis na sana ako ng kwarto pero pinigilan niya ako.

"Tsk. Ang kulit mo. Gusto mo bang mapahamak?"

"Basta bahala ka! Aalis na ako!" hinanap ko ulit yung pintuan kung saan ako tumakas pero naka lock.

"Ni lock ni Brandon yan kaya di kana makakatakas." shete! Kung saan ko gusto tumakas.

"Bakit ba atat na atat kang umalis?" naiirita na siya.

"Ayoko ko kasing makitang yang pangit mong mukha!" sigaw ko dahil nakakainis na talaga siya.

"Parang hindi yun yung rason kung bakit ayaw mo kong makita." kung sa bagay tama yung sinabi niya.

"Basta ayoko ko lang makita ang isang tao na gumulo sa tropa ko." ayan na yung totoo pero.

"Ano bang mali dun? Nag leave na ako sa group chat natin at sinabi ko na ayaw ko na."

"Ayoko makita ang taong nagbabago." People change and memories fade.

"I didn't change. You just didn't know me." hala barado ako.

"Bahala na basta alis na ako."

"Bahala ka kapag nakita ka ni Brandon." tumingin ako ng masama sa kanya dahil siya naman may kasalanan kung bakit may sugat ako.

"Mas gusto kong masaktan kesa makita ang pag mumukha mo." di siya nagsalit at nung lumabas ako sa kwarto ay di niya na ako pinigilan. Halatang barado siya eh.

"Julianna." ay shete si Brandon agad nakita ko. Magtatago pa lang ako eh huhu.

"Parusa ba ulit?" tanong ko.

"Hindi. Tama si Anton na dapat na di na kita pinahirapan. Newbie ka palang." totoo ba to na nag sosorry siya saakin. Tsaka yung tawag niya kay Antonio ay Anton. Di ko pa siya natatawag ng ganon parang kasing Pancit Canton haha.

"Okay." tumango ako at umalis na siya. May good side din pala siya at this time pinauwi niya ako ng maaga para mag-pahinga..

Nung lumabas ako sa base nila ay humina ako. Yung mga galos ko kasi masyado parin masakit.

"Julienne!" tawag ni Marshall nung makita niya ako. Ngumiti ako sa kanya dahil buti nandito siya.

"Nag-alala ako sayo. Sinabi saakin ni Benny na pinapahirapan ka daw."