The popular boy

12

Zijn kamer was blauw geverfd met een hemelbed voor twee personen met witte lakens. Er was een eiken bureau. Hij hield nog altijd mijn hand vast en ik liep met hem achter mij aan naar het bed. Ik liet mij erop ploffen en ging op mijn rug liggen. Ik voelde hem naast mij neervallen op bed en ik rolde mij op mijn zij. ‘Lauren?’ vroeg hij. ‘Ja, wat is er?’ vroeg ik. ‘Laat maar’ antwoorde hij ‘en wat vind je van de kamer?’ vroeg hij. ‘Mooi, ik zou alleen willen weten wat er achter die twee deuren daar is’ zei ik. ‘ga je gang’ zei hij en ik stond recht. De linkse deur was een grote badkamer met douche, bad, wastafel en een sauna. Ik liep de badkamer uit en ging naar de rechtse deur, achter deze deur was er een grote dressing met verschillende kasten, de meeste waren nog leeg, er was ook een aparte kast voor de schoenen en juwelen. Ik elke kast was er ook een glazen wand zodat je kon zien wat er in stond. Opeens ging mijn telefoon. Louis.

‘Ja, louis?’ vroeg ik.

‘Kan je zo snel mogelijk naar huis komen, mam en pap zijn hier en willen met jou praten’ zei Louis.

‘Ok, ik kom er zo meteen aan’ zei ik.

Ik liep terug de kamer in waar Harry nog altijd op het bed zat ‘Wie was dat?’ vroeg hij toen hij mijn gezicht zag. ‘Het was Louis, hij klonk ongerust en zei dat ik onmiddellijk naar huis moest komen’ zei ik. ‘Ok, ik ga met je mee naar beneden’ zei hij. De huishoudster nam mijn jas en ik deed die aan, ik sprong snel op mijn fiets en fietste zo snel ik kon.

Helemaal buiten adem kwam ik eindelijk aan, ik zette snel mijn fiets weg. Ik liep binnen, naar de keuken. Iedereen zat al aan tafel te wachten. Ik ging er snel bij zitten en keek ze ongerust aan. ‘jullie wouden met mij spreken?’ vroeg ik. ‘Lauren, schatje je moet weten dat we veel van je houden’ begon mijn moeder. ‘Gaan jullie mij nog zeggen wat er hier gebeurd?’ vroeg ik. ‘Wel je moet weten dat wij je echte ouders niet zijn, we hebben je toen je 2 jaar was geadopteerd…’ zei mijn vader. ‘WAT? Ik moet naar hier komen, jullie willen mij zo nodig spreken en dan kom ik te weten dat jullie mijn ouders niet zijn. Wat is dat voor zever?’ zei ik kwaad. ‘Lau, hou je rustig’ zei Louis en hij legde zijn arm op mijn schouder. ‘Blijf van mij af’ siste ik, terwijl ik zijn hand van mijn schouder haalde. ‘dus ik ben jullie dochter niet? Wie zijn dochter ben ik dan wel?’ vroeg ik. ‘Het zit zo, toen jij geboren was, mochten er in Engeland geen dochters geboren worden, je ouders de hertog en hertogin van Engeland kregen toch een dochter, ze hebben je verborgen proberen te houden. Maar toen je 2 was kwamen er toch mensen achter en moesten ze je ofwel aan een ander gezin geven ofwel gingen ze je vermoorden’ zei mijn moeder. Ik was sprakeloos en keek alleen maar voor mij uit. ‘Lauren, zeg alsjeblieft iets’ zie mij vader bezorgd. ‘Jullie waren in de vakantie niet naar familie, hé?’ was het enige wat ik kon zeggen, mijn vader schudde van niet. ‘Je hebt gelijk wij waren niet naar familie. Wij waren naar je ouders, ze zouden je graag ontmoetten en voorbereiden op het verdere leven als een royal’ zei mijn vader. ‘dus jullie verwachten nu dat ik naar Engeland ga en daar ene nieuwe leven opstart?’ vroeg ik. ‘Ja lieverd, ze hebben je al in een school ingeschreven waar een andere royals naar school gaan , namelijk de Royal High School’ zei mijn moeder. ‘Wanneer moet ik vertrekken?’ zei ik. ‘Liefst volgende week al, we hebben je nog extra tijd gegeven zodat je nog afscheid kon nemen van je vrienden’ ik knikt en slikte.

Harry, hoe moet ik het tegen hem zeggen. Ik nam mijn gsm en belde hem, gelukkig nam hij snel op.

‘Lauren, wat is er?’ vroeg hij bezorgd.

‘Harry, ik moet volgende week verhuizen naar Engeland. Blijkbaar ben ik een kind van de hertog en hertogin van Engeland’ vertelde ik met tranen in mijn ogen.

‘Lauren wat ik je daarstraks vertelde was dat ik terug naar Engeland moest, mijn ouders hebben ons huis hier verkocht en willen dat ik daar naar school ga. Naar de Royal High School’ zei hij, ik geloofde mijn oren niet.