The popular boy

18

Toen ik weer wakker werd was het eerste wat ik zag het gezicht van Harry. 'Heej' zei ik en ik rekte me even uit. 'Heej, goed geslapen?' vroeg hij toen ik ging recht zitten in bed. 'Ja, als een roosje. Waar zijn mam en pap?' vroeg ik. 'Ze zijn thuis gaan slapen, ze vonden het voldoende dat ik er was.' zei hij tevreden en nam mijn hand vast. De dokter kwam binnen. 'Ah juffrouw Mitchell is wakker.' zei hij en hij klonk blij. 'Je was heel de nacht stabiel dus zien we niet in waarom je hier nog langer moet blijven' zei  hij terwijl hij in mijn ogen keek. 'Ik zal je ouders verwittigen' zei Harry en liep de kamer uit. 'Je moet de volgende dagen nog goed rusten en je mag volgende week maandag pas terug naar school' zei hij. ik knikte. 'Ik zou ook aanraden om naar een psychiater te gaan met wat jij hebt meegemaakt' zei hij en gaf een foldertje af, ik nam het aan bekeek het eens snel. 'Ok, miss Mitchell. Een goede terugreis naar huis en goed rusten.'

Eenmaal thuis gekomen (Harry had mij thuis afgezet want mijn ouders waren vanalles aan het regelen.) stapte ik uit en wou mijn koffer uit de laadbak van de auto nemen. 'Nu al vergeten wat de dokter zei?' zei iemand plots achter mij. Ik schrok en slaakte hierbij een gilletje 'aaah, seg Harry dit lukt nog wel hoor ik voel mij goed genoeg' zei ik en deed de laadbak open 'Neen, nu naar binnen en in je bed jij' zei hij 'je bent een schatje maar soms wat te bazig' zei ik en drukte een kus op zijn wang.

Ik ging binnen even mijn dressing in en deed een losse jogging en een topje aan. Mijn haren in een staart en ik ging in bed liggen. Niet veel later kwam Harry binnen met een stapel boekjes. 'Hier wat leesvoer' zei hij toen hij ze op mijn nachtkatje lag. 'Ik ga even wat fruit en wat water voor je halen' zei hij en ik knikte. Ik nam het bovenste en wat ik zag kon ik niet geloven.. Op de cover stond niemand minder dan mezelf! Prinses Lauren in het ziekenhuis! Is ze zwanger? Wat? Wie schrijft deze onzin? Het volgende dat ik nam was al niet veel beter  Prinses Lauren in hospitaal, wordt ze mishandeld?  Dit kun je toch niet menen. Na de stapel te hebben doorgenomen was ik: zwanger, mishandeld, depressief, ik had een ongeluk gehad en lag ik coma. Ik legde de boekjes snel terug en keek voor mij uit. 'Hier een appel en een glas wa...' verder kon hij komen. 'Waarom lees je je boekjes niet?' vroeg hij bezorgd. 'Omdat ze dingen over mij schrijven, in elke boekje ben ik op de cover en ze schrijven allemaal dingen die niet eens waar zijn' jammerde ik. Hij nam de boekjes vast en keek eens. 'Schatje' begon hij en zette alles op mijn nachtkastje, ging naast mij zitten legde zijn hand op mijn been. 'Dit is ten eerste het nadeel van beroemd zijn, mensen gaan vannalles over je schrijven dat niet waar is. En ten tweede, trek je er niets van aan. Over mij hebben ze vroeger geschreven dat ik homo was (ik heb hier niks tegen he ;) )  omdat ik al een tijdje geen lief had. Dus trek je er niets van aan.' zei hij. Ik voelde mij hier wel beter door. 'Kom genoeg gebabbeld, eet je fruit op' zei hij en gaf mij het bord. 'Ja meester' zei ik al lachend.

Na het fruit eten was ik in slaap gevallen en toen ik langzaam wakker werd hoorde ik beneden gestommel. Ik besloot uit bed te gaan en deed pantoffels aan mijn voeten en liep naar beneden. In de keuken kwam ik mam en pap tegen. 'Heej liefje' zei mijn moeder toen ze me zag. 'Hoi' zei ik en ging op een kruk aan het keukeneiland zitten. Mijn moeder ging verder met koken. Vader was een krant aan het lezen. Ik las op de hoofdpagina mijn moeder en vader staan en ik las de test die erbij stond.  Zijn de hertog en hertogin de begrafenis van hun pas teruggevonden dochter aan het regelen?  'Nu gaan ze te ver' zei ik luidop. Mijn moeder en vader keken op. 'Wat bedoel je liefje?' vroeg mijn moeder. 'Al die roddels over mij in de boekjes' zei ik. 'Liefje je gaat je daar over moeten zetten hoor' zei ze op kalme toon. 'Maar vind jij dit dan eerlijk? Ik ben nu zelfs al dood.' zei ik. 'Hoever gaat het nog komen? Ik zal ze eens goed mijn gedacht gaan zeggen.' zei ik en wou rechtstaan. 'Als je dat doet, maak je het juist erger. Nu kom je er nog goed vanaf' zei mijn vader en ik ging weer zitten.

Sorry dat het zolang duurde, maar hier nog een kort stukje. Hopelijk hebben jullie ervan genoten en tot snel. XX M.