The popular boy

13

In de eetzaal aangekomen zaten mijn ouders (echt vreemd om dit tegen deze mensen te zeggen) al aan de eettafel, ze keken op toen ik binnenkwam. ‘Lauren, kom erbij zitten’ zei mijn “moeder” en ik ging aan de andere kant van tafel zitten. ‘Lauren, ik weet dat je met heel veel vragen zit. Wij zullen op alles een antwoord geven waarop we dat kunnen.’ Zei mijn vader. Ik knikte ‘Euhm… ik weet niet hoe ik dit moet vragen maar is het waar dat ik al aan iemand beloofd ben om mee te trouwen?’ vroeg ik. Het bleef even stil. ‘Ja dat is zo, het was allemaal al geregeld voor je geboren was. De ouders van de man waarmee je zult trouwen hebben het zo gewild, ze wouden perse dat als ons eerste kind een dochter was dat ze met hun zoon zou trouwen’ zei mijn moeder ik slikte. Ze keek op haar horloge ‘O, is het al zo laat? Lucie zal al klaar zitten voor je haar en make-up en Anna zal je helpen met je jurk aan te doen’ zei ze. Ik knikte en liep naar boven.

Ik ging mijn dressingkast in en keek naar de jurken, er hing een mooie robijnrode jurk in die strapless was. ‘Anna?’ riep ik en binnen de 5 seconden stond ze aan de deur. ‘Ja, milady’ vroeg ze. ‘Anna, je weet dat je dat niet hoeft te zeggen he’ vertelde ik ze knikte. ‘waarom had u mij nodig?’ vroeg ze. ‘Wat vind je van deze jurk, zou ik deze aandoen?’ vroeg ik. ‘Tuurlijk, die zal je prachtig staan. Ik laat je alleen dan kan je hem aantrekken’ zei ze toen ze de deur achter zich dichttrok. Ik deed mijn kleren uit en trok de jurk aan, toen ik hem aanhad keek ik in de spiegel. Hij was vanboven strak en was iets losser vanaf de heupen. Ik zocht naar schoenen ernaar en vond fijne rode schoenen met een gespje en besloot deze aan te doen. Ik ging de kamer terug in, Lucie en Anna keken mij aan en ik draaide in het rond, ze applaudisseerden. ‘Prachtig’ zei Lucie terwijl ze op de stoel klopte en ik erin ging zitten. Ze begon met mijn haar te krullen en met allerlei spulletjes mij te schminken.

Na even was ik klaar, ze had mijn lippen mooi rood gestift en een mooi lichtroze oogschaduw. ‘Dankje, jullie hebben echt prachtig werk geleverd’ zei ik. ‘Dankje, het is tijd om naar beneden te gaan, je moeder en vader staan te wachten’ zei Anna, bij de woorden moeder en vader trok er een rilling over mijn rug. Ik knikte en Anna gaf mij nog een rode sjaal die bij mijn kleed paste en die ik over mijn schouders drapeerde. Ik liep de gang door en de trap af. In de hal stonden mijn moeder en vader al te wachten. ‘je ziet er prachtig uit lieveling’ zei mijn vader. Samen liepen we naar buiten waar 2 limousines stonden. ‘Jij mag in de tweede gaan’ zei mijn moeder en ik stapte in de tweede in en Geoffrey kwam naast mij zitten. ‘Maak je maar geen zorgen over zo meteen, ik weet zeker dat je dat goed gaat doen, je ouders staan immers altijd aan je zijde’ vertelde hij.

Na niet lang rijden kwamen we aan, het was een groot kasteel, nog groter dan het paleis waar ik nu in woonde. Opeens moes ik weer denken aan Harry, hij had vandaag geen smsje gestuurd.  Geoffrey deed de deur open en ik stapte uit, er waren natuurlijk al enkele fotograven die een foto moesten nemen. Samen met Geoffrey liep ik naar binnen, er waren al veel gasten en ze keken allemaal naar mij toen ik binnen kwam, sommige fluisterden zelfs: Is dat Lauren Catherine Emma Erin Mitchell. Toen kwamen mijn moeder en vader binnen. ‘Stilte’ riep mijn vader en iedereen zweeg. ‘Mag ik jullie voorstellen aan onze dochter Lauren’ zei mijn vader en iedereen keek naar mij. Iedereen was zo mooi gekleed in mooie jurken en hoeden, de mannen allemaal in pak. Ik keek van links naar rechts en alle ogen waren op mij gericht. Ik slikte. Samen liepen we de trap af.

Beneden aangekomen waren er al direct mensen die aankwamen gelopen. ‘Graaf en Gravin’ zei mijn moeder en vader. ‘Mag ik jullie voorstellen aan mijn dochter Lauren’ zei mijn vader. ‘Dag lauren, leuk je eindelijk te ontmoetten, wij hebben onze dochter ook bij. Meredith, kom eens.’ Zei de dame. Er kwam een meisje met zwarte haren en een pony naar voor. ‘Heej, ik ben Meredith’ zei ze. ‘Hallo, ik ben Lauren’ ‘ga jij ook naar school op de Royal High School?’ vroeg ze. ‘Ja dat was het plan maar ik weet niet wanneer’ antwoorde ik. ‘Liefje, je begint overmorgen al’ zei mijn moeder. ‘ok, zie je overmorgen dan’ zei ze en ze liep weg. ‘Ze ziet er mij wel lief uit’ zei ik. Mijn moeder glimlachte. Er passeerden nog mensen en iedereen begon over hoe blij ze waren dat ik terug was. Iedereen kende mij precies beter als ikzelf, dat voelde echt raar. Pff, die hakken mochten nu wel uit, mijn voeten deden ongelofelijk veel zeer maar ik bleef lachen. ‘Lauren, je prins aan wie je uitgehuwelijkt wordt, komt je zo meteen begroeten’ zei mijn moeder. Ik knikte en nam een slok van mijn glas cava, dat zou de pijnlijk voeten wel verlichten hoopte ik.

Na een tijd kwamen er een dame en een heer aan met daarachter nog iemand maar ik kon niet zien wie het was naar ons. ‘Dag koning en koningin’ zei mijn moeder en maakte een buiging, toen ik dat zag deed ik hetzelfde. Dit zouden dus later hoogst waarschijnlijk mijn schoonouders worden, ze zien er me wel vriendelijk uit en ik heb het gevoel dat ik de dame al eens heb gezien. Achja het zal wel op het nieuws geweest zijn. ‘En dit is dus Lauren’ zie de koningin en ik knikte. Ze bekeek me helemaal van kop tot teen.  ‘Lauren, mag ik je voorstellen aan mijn zoon’ zei ze en ik knikte. Ik slikte en was verschrikkelijk zenuwachtig. Maar dat was niet nodig want de jongen die van achter hun tevoorschijn kwam kende ik… Het was Harry! Mijn hart maakte een sprongetje. ‘Harry’ zei ik. ‘Lauren’ zei hij opgewekt en verrast tegelijk. ‘jullie kennen elkaar?’ vroeg mijn moeder. ‘ja wij hebben elkaar enkele maanden geleden ontmoet op mijn vorige school’ zei ik. Ik zag mijn moeder lachen. ‘Wij moeten jullie daar wel iets over vertellen’ zei Harry. Zijn moeder keek hem hoopvol aan. ‘Toen Lauren te horen kreeg dat ze naar hier moest komen hadden wij enkele dagen verkering. Dus zouden wij onze normale ‘situatie’ mogen behouden’ vroeg Harry terwijl hij een arm rond mijn middel legde.

OMG!!! ik ben zo blij dat zoveel mensen mijn verhaal lezen, doe verder!!XX Melinda