Invincible VS Vulnerable

Part 8 Almost

Kenu's POV

" Anong ginagawa natin dito?  Hindi mo man lang ba tatanungin kung welcome ka dito?" , bungad agad ni Mavis nang imulat niya ang mga mata niya pagkasabi kong nakarating na kami. Nandito lang naman kami sa bahay niya. Like I told you, I've found out details about her. Her normal life, I guess. Hindi ko alam kung anu-ano pa ang mga hindi ko alam dahil sa trabaho niya.

I know she wasn't surprised about me knowing it. Pero hindi ko alam na nag-aaral rin pala siya sa RU. Kulang pa rin pala talaga ang pagreresearch ko.  But though I know kung saan siya nakatira, hindi ko siya pinupuntahan dito. May iba kasi sana akong plano. But it was changed dahil sa nangyari kanina.

" I told you, iuuwi kita di ba?" nakangisi kong saad sa kanya at bumaba ng sasakyan. Balak ko sanang pagbuksan pa siya ng pinto pero sumabay rin siya sa paglabas ko.

" Salamat sa paghatid, though hindi mo tinanong kung wala ba akong dalang sasakyan at naiwan iyon ngayon sa parking ng school. Makakauwi ka na," puno ng sarcasm ang boses niya at tinalikuran ako papasok sa mababang gate ng bahay niya.

Hindi kalakihan ang bahay niya. Sabagay, siya lang naman kasi mag-isa ang nakatira rito. Tuwing weekends ay may tagalinis at tagalaba siya rito.  Pati iyon, niresearch ko. I also found out that she's refusing to receive a single amount galing sa pinsan niyang nagpapatakbo ng kompanya ng mommy niya. I wonder what might be the reason behind all that. Kung tutuusin, she can manage to run that company since tapos na man siya ng kursong Business Management with the highest honors received during her graduation.

Para akong proud Daddy while binabasa ko ang mga informations tungkol sa kanya ng mg panahong iyon. It just make me so proud na ang babaeng nagpapatibok nitong puso ko ay in total package na. Hindi ko akalaing masosorpresa at mas Lalo pa akong mapapahanga sa mga narating niya sa murang edad niyang ito. Parang gusto kong ipagmayabang sa lahat ang mga narrating niya. But she remained herself at the ground, which I find very attractive of her. Hindi ko alam kung may alam ba ang mga mag-aaral sa RU sa estado ng buhay niya at kung ano ang kinalaman niya sa Vermillon Group of Companies,  pero I doubt na kilala siya sa business world. Kung ako ang papipiliin, mas gugustuhin ko rin ang kasimplehan ng buhay niya ngayon. Sa gayon, mas madali para sa akin na lapitan at kausapin siya.

" Hindi ako uuwi. Di ba sabi ko, hindi kita pakakawalan hanggat hindi ka pumapayag na pakasalan ako?" sabi ko na lang sa kanya at sinabayan siya sa pagpasok.

" At ikaw pa ngayon ang ay may ganang magbanta dito mismo sa pamamahay ko, Mr. Dashner!" sagot niyang pinaniningkitan ako ng mata.

I can't help but smile at her. Hindi ko alam kung paano niya ginagawa ang mabilis niyang pagpapalit-palit ng moods niya  - from cold, to arrogant, to being shy at ngayon kung umasta siya at parang barkada lang ang kami.  I wonder what she really feels towards our situation right now.

" Pasok na kasi tayo, pinapatagal mo pa eh,"  I motioned na para ako ang nagmamay-ari ng bahay niya.

Namangha ako sa interior ng bahay niya nang makapasok na kami. The walls are grey, with black and white edges. The furnitures are all white. Hindi ganoon kadami ang mga gamit niya. It was simple, yet cozy. And for me, it's manly.

" Hindi ka pala mahilig sa mga pambabaeng kulay?"  hindi ko napigilang sabihin.

" Gaya ng... ? "  nakataas na kilay na saad niya.

" Like pik, red, or yellow..? " balik sagot ko habang kinikilatis ko ang isang frame ng lumang painting na nakasabit sa dingding.

She just shrugged and walked away. Sa tingin ko, papunta siyang kusina. Nagmadali akong humakbang papasunod sa kanya. At kung grey ang kulay ng sala niya, all white naman ang kusina niya. Wares ae silver and glasses.