Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 1]

Κεφάλαιο 32

"Γαμω τα κουδούνια μου γαμω" ακούω τον Άρη να λέει.
Πάνω που κοιμόμουν χτύπησε το κουδούνι. Και κοιμόμουν και ήρεμα χωρίς να πονάω.
"Τι έγινε; Ποιός είναι;" Ρωτάω.
"Πάω να δω... Κοιμήσου εσύ" μου λέει και πάει κάτω να δει ποιος είναι.
Κατέβηκα και εγώ για να ποιο λίγο νερό και να περπατήσω κιόλας. Πιάστηκα μια ολόκληρη μέρα ξάπλα.
"Τι κάνετε εδώ ρε μαλάκες;" Ακούω τον Άρη να λέει.
"Ήρθαμε να δούμε τι κάνεις ρε;; Τόσο πολύ χάρηκες που μας είδες;" Τον ρωτάει κάποιος.
"Χάρηκα ρεε πως δεν χάρηκα..αλλα σας είπα να πάτε δίπλα στην μάνα μου και θα έρθω" τους λέει.
"Εσύ τι κάνεις εδώ; Ποιός μένει εδώ;" Ρωτάει ο ένας από τους δύο.
"Ένας φίλος μου μένει εδώ" τους απαντάει.
"Και που είναι;" Τον ρωτάει ο ένας.
"Λείπει" του απαντάει ο Άρης.
Περίεργος είναι αυτός
"Και εσύ τι κάνεις εδώ;" Τον ρωτάει ο άλλος αυτή τη φορά.
"Ποτίζω τα λουλούδια... Τι κάνω μωρέ είναι η αδερφή του πάνω και δεν είναι πολύ καλά" τους λέει ο Άρης.
"Την έχεις γκόμενα;"
"Ζωή... Γιατί σηκώθηκες;" Με ρωτάει ο Άρης.
Δεν άντεχα άλλο κατέβηκα μέχρι κάτω...όλο ερωτήσεις είναι αυτοί.
"Για να περπατήσω και λίγο και θέλω και νερό" λέω και πάω στην κουζίνα να πιω νερό.
"Καλά είσαι;" Με ρωτάει αφού ξανά πάω εκκλησία που είναι  ο Άρης.
"Ναι καλά είμαι... Τα παιδιά ποια είναι;" Τον ρωτάω.
"Είναι οι φίλοι μου από την Θεσσαλονίκη ο Χρήστος και ο Βαγγέλης" μου λέει.
"Ζωή" τους λέω αδιάφορα." Λοιπόν ακούστε να δείτε παιδια... Πρώτον εσύ δεν θα με ξανά πεις γκόμενα... Αυτά στην γκόμενα σου στην Θεσσαλονίκη όχι σε έμενα... Και δεύτερον άμα θέλετε να μιλήσετε με τον Άρη.. πιο ήσυχα και με λιγότερες ερωτήσεις... Έγινα κατανοητή;" Τους λέω και δεν μιλάει κανείς" χαίρομαι" τους λέω μετά.
"Άρη αν θες μπορείς να πας στους φίλους σου είμαι μια χαρά" του λέω.
"Ναι αλλά δεν μπορώ να σε αφήσω μόνη σου" μου λέει.
"Καλά θα είμαι ρε Άρη.. αν γίνει κάτι θα πάρω την μαμά σου ....μην ανησυχείς... Άντε πήγαινε" του λέω.
"Δεν θα αργήσω" μου λέει και φεύγει με τα παιδιά.
"Είμαι σίγουρη για αυτό" λέω αφού είδη είχε φύγει.
Πήγα στο δωμάτιο μου και ξάπλωσα για κάνα μισάωρο αλλά μετά σηκώθηκα γιατί ένιωσα έναν πόνο στο κεφάλι μου. Σηκώθηκα για να πάω λίγο στο μπάνιο αλλά ζαληζομουν. Έπιασα το κεφάλι μου στο σημείο που πονούσε και όταν κατέβασα το χέρι μου ήταν γεμάτο αίματα. Όχι ρε γαμώτο.
Τον Άρη.. να πάρω τηλέφωνο τον Άρη.
Έπαιρνα τηλέφωνο αλλά δεν απαντούσα. Έτσι ξανά πήρα.
"Ναι" λέει όταν το σηκώνει.
"Άρη" λέω τρομαγμένη.
"Τι έγινε Ζωή;" Με ρωτάει.
"Άρη έλα γρήγορα" του λέω μόνο.
"Ζωή.. Ζωή τι έγινε;" Με ρωτάει τρομαγμένος.
"Αίματα... Έχω γεμίσει παντού με αίματα" του λέω.
"Κλείσε και ηρέμησε έρχομαι​ αμέσως" μου λέει και κλείνω το τηλέφωνο.
Ήρεμα Ζωή ήρεμα.. σε λίγο θα είναι εδώ.. Δεν θα γίνει τίποτα. Φοβάμαι... Το κεφάλι μου δεν έχει σταματήσει να τρέχει αίμα και εγώ είμαι μόνη μου. Φοβάμαι πολύ. Κρατάω το κεφάλι μου από τον πόνο και το αίμα δεν σταματάει. Έχουν περάσει είδη δέκα λεπτά από την ώρα που πήρα τον Άρη και δεν έχει έρθει ακόμα.. Που είσαι ρε Άρη; Που είσαι;;

—————————————————————
Χευ

Κι άλλο ένα κεφάλαιο.

Ελπίζω να σας αρέσει.

Υπομονή μέχρι το επόμενο

Φιλάκια 😘😘😘😘