Ο Καινούργιος Μου Γείτονας [Book 1]

Κεφάλαιο 90

"Τι είναι Ζωή;" Με ρωτάει ο Άρης.
Έσκυψα να πιάσω τον φάκελο που έπεσε κάτω.
"Άρη φύγε σε παρακαλώ" του λέω.
"Τι έγινε;" Με ρωτάει.
"Πήγαινε κάτω στον Νίκο σε παρακαλώ" του λέω ξανά.
"Όχι δεν θα φύγω" μου λέει.
"Σε παρακαλώ" του του ξανά.
"Καλά... Θα ξανά έρθω όμως" μου λέει και φεύγει.
Άνοιξα τον φάκελο και μέσα είδα ένα χαρτί και μια φωτογραφία. Ήμουν εγώ νεογέννητη στο μαιευτήριο.
Άνοιξα το χαρτί που είδε μέσα ο φάκελος και άρχισα να το διαβάζω.
"Μαρία μου. Αν αυτός ο φάκελος είναι στα χέρια σου σημαίνει ότι εγώ δεν είμαι πια στην ζωή και ότι ο καρκίνος κατάφερε να με νικήσει. Δεν με πειράζει όμως γιατί εγώ την ζωή μου την έζησα. Το μόνο που με νοιάζει είναι το μικρό μου κοριτσάκι. Η Ζωή μου. Ο Πέτρος ταξιδεύει λόγο της δουλειάς​ του και δεν θα καταφέρει να μεγαλώσει μόνος του ένα μωρό. Θέλω να το κάνεις εσύ. Θέλω να την μεγαλώσεις και να την αγαπήσεις όπως αγαπάς τον δικό σου γιό τον Νίκο. Ξέρω ότι θα το κάνεις. Ο Πέτρος δεν θα σας ενοχλήσει καθόλου η Ζωή θα μεγαλώσει γνωρίζοντας ότι εσύ και ο Χρήστος είστε οι γονείς της και ο Νίκος ο αδερφός της. Δεν ξέρω τι θα κάνεις αργότερα και αν θα της πεις την αλήθεια θέλω να είμαι σίγουρη όμως ότι μέχρι να ενηλικιωθεί δεν θα μάθει τίποτα και θα μένει μαζί σας. Ξέρω ότι θα την προσέχεις και θα την αγαπάς σαν δικό σου παιδί. Επειδή δεν νομίζω να προλάβω ούτε την βάφτιση της θέλω να τη πείτε Ζωή. Μαρία εισαι η μόνη που μπορείς να μεγαλώσεις την Ζωή με σωστό τρόπο. Ο Πέτρος δεν θα τα καταφέρει. Μπορείς να τον ενημερώνεις για την Ζωή αλλά δεν θα σας ενοχλήσει καθόλου
Τώρα αν θα μιλήσεις στην Ζωή και εκείνη θελήσει να δει και να γνωρίσει τον πραγματικό της πατέρα ξέρεις που θα τον βρεις. Να μου την προσέχεις.
Η αδερφή σου Αγγελική"
Όσο διάβαζα το γράμμα δεν είχα σταματήσει να κλαίω. Η μαμά μου δεν είναι η μαμά μου. Ο μπαμπάς μου δεν είναι ο μπαμπάς μου ο Νίκος δεν είναι αδερφός μου. Η μαμά μου έχει πεθάνει και ο μπαμπάς μου δεν ξέρω καν ποιος είναι; Τι γίνεται; Γιατί δεν μου τα είπε κανείς όλα αυτά; Τι περίμεναν; Δεν νόμιζαν ότι έπρεπε να τα μάθω; Ποτέ σκοπεύουν να μου το πουν; Αυτή στην φωτογραφία είναι η μαμά μου την οποία δεν γνώρισα ποτέ. Αυτή που με μεγάλωνε τόσα χρόνια ήταν η θεία μου και ο αδερφός μου ξάδερφος μου. Και ο πατέρας μου τόσα χρόνια που είναι; Τι να κάνει; Ζει; Γιατί μου το έκαναν αυτό; Γιατί δεν μου είπαν την αλήθεια;
Αφού έκλαιγα κατέβηκα τρέχοντας τις σκάλες και βγήκα από τόσο σπίτι. Ο Άρης και ο Νίκος έτρεξαν από πίσω μου.
"Μωρό μου" μου λέει ο Άρης  και πέφτω με τα γόνατα στον δρόμο κοιτώντας τον ουρανό.
"Γιατί ρεε μαμά; Γιατί;"

—————————————————————
Χευ

Τι κάνετε;

Σκούρα τα πράγματα για την Ζωή.

Θα δούμε όμως τι θα γίνει.

Τα λέμε στο επόμενο

Φιλάκια 💋💋💋💋💋