{Dalila.
Naoufel en ik staan samen op. Hij pakt mijn hand vast en glimlacht naar mij.
Ik glimlach zwakjes terug en we lopen de deur uit met al dat gejoel.
Iedereen loopt achter ons aan en de beste vriend van Naoufel is onze chauffeur.
'Dit is Imrane, mijn beste vriend en onze chauffeur.'
Ik schud mijn hand met Imrane en ik stel mezelf voor als Dalila.
De ziana loopt achter mij aan en roept mijn naam.
Naoufel doet de deur alvast open en ik probeer in te stappen samen met Naima, de ziana.
Ze helpt mijn jurk eerst in de auto en dan duwt ze mij erin.
Imrane zit al voorin de auto en als Naima de deur sluit komt Naoufel ook naast mij zitten.
Zuchtend kijk ik uit het raam naar alle mensen. Een paar auto's staan voor ons en een heleboel auto's staan achter ons.
Ik zie iedereen instappen en Imrane zegt mijn naam.
Hij kijkt naar mij via de achteruitkijk spiegel in de auto en via daar kijk ik hem ook aan.
'Zorg je wel goed voor Naoufel, hij is een goede jongen en ik wil niet dat hij verkeerd wordt behandeld ondanks jullie zijn uitgehuwelijkt.'
'Nee tuurlijk niet, ik zal hem moeten behandelen als mijn eigen man.' lach ik verlegen naar hem.
Hij zucht van geluk en er gaat een last van zijn schouders af, dat zie je aan zijn houding.
Ongemakkelijk kijk ik om me heen en Imrane is in gesprek met Naoufel.
Ze praten in het Berbers wat ik niet kan verstaan, omdat ik Arabisch spreek.
Ze lachen allebei en ongemakkelijk kijk ik ze allebei aan.
Zodra ze mij opmerken stoppen ze met praten in het Berbers en gaan over naar Nederlands.
Na dat iedereen de auto's zijn ingestapt toeteren we allemaal en dan beginnen we te rijden.
Mijn zenuwen zijn wel een beetje weg, maar dat is puur omdat ik nu uit de spotlights ben.
Ik zit in een auto met alleen Naoufel en Imrane, en beiden doen ze niets.
Dat geeft mij een rustig gevoel, waardoor mijn zenuwachtigheid en bangheid weg gaat.
Maar dat zal vast niet zolang duren aangezien we zometeen bij een stoplicht staan.
Iedereen zal dan wel weer gaan dansen op de wegen, toeteren en heel veel juichen en joelen.
'Heb je er zin in?' vraagt Naoufel.
'Als het met iemand was waar ik van hield, dan wel ja.' zucht ik zacht.
Ik zie de teleurstelling een beetje in zijn ogen en Imrane kijkt ons aan.
'Je hebt gelijk, maar we gaan over een paar maanden toch scheiden.' zegt hij met een schorre stem.
Ik knik en kijk naar voren, we staan bij een rood stoplicht en Imrane en Naoufel stappen uit.
Ik blijf in de auto zitten en ik kijk achterom naar alle andere auto's.
