• Hoofdstuk 19.

2.1K 113 27
                                    

{Dalila.

Vandaag is het zo ver, de terugreis naar Nederland. Ik kan niet wachten tot ik Tyrone weer kan zien.

Zo snel als ik kan pak ik al mijn spullen in en rits ik de koffer dicht.

Naoufel daarentegen was al klaar met inpakken voor de terugreis en is nog even wat gaan kopen voor zijn ouders.

Ik zelf heb al wat gekocht voor mijn familie. Voor mijn zus Inaya heb ik een goud armbandje met haar naam erop in sierletters.

Voor Intissar heb ik een zilveren armbandje met haar naam erop en voor mijzelf een goudroze armband kleur met mijn naam erop.

Het is een soort zussenarmband, zo ben je altijd met elkaar verbonden.

Inaya en Intissar zijn de belangrijkste personen in mijn leven, natuurlijk mijn ouders ook, maar hun zijn niet alleen mijn zussen, maar ook mijn beste vriendinnen.

Alles wat er gebeurd in mijn leven, dat deel ik met hun.

Zij waren de eerste die wisten over de relatie tussen mij en Tyrone.

Ze waren erg nieuwsgierig naar Tyrone, dus liet ik ze kennis maken met elkaar.

Eerst hadden ze er beide geen goed gevoel over, maar toen ik ze vaker meenam naar hem klikte het beter tussen hun.

Ze mochten Tyrone steeds meer, de verliefdheid spatte van mijn gezicht af.

Dat was de eerste keer in mijn leven, dat ik oprecht gelukkig was.

Nu is alles een compleet zooitje geworden, mijn vader accepteert Tyrone niet.

Naoufel is ineens in mijn leven gekomen, zonder dat ik het wou.

Het grappige is nog, ik ben verliefd op een donkere man, Naoufel is verliefd op waarvan zijn ouders haar ook niet accepteren.

We hebben best veel gemeen, als je het bekijkt in dit opzicht.

Alhoewel ik het goed met Naoufel kan vinden, had ik hem liever nooit in mijn leven gehad willen hebben.

•••

Met een zucht stap ik het vliegtuig in, hopelijk is het warm in Nederland, anders boek ik gelijk een ticket terug.

Naoufel zit helemaal voorraan in het vliegtuig en ik zit helemaal achteraan, zo kut.

Dat is het enige wat ik haat aan vliegtuigen, meestal zit je nooit dichtbij de mensen waar je mee bent.

Ik doe mijn oortjes in en zet even snel muziek aan voordat ik mijn telefoon weer op vliegtuigstand doe.

Naast mij zit een meisje van ongeveer 17 jaar met haar zusje van, hmm, 2 denk ik?

Ik scan dat meisje van top tot teen, ze heeft schattige kuiltjes wanneer ze haar mondje een beetje optrekt.

Haar neusje is iets dikker aan de voorkant, waardoor het haar gezichtje helemaal perfect maakt.

Vooral met haar hazelbruine ogen en haar dikke benen en armen.

Hopelijk krijg ik later ook een baby'tje met een heleboel spek aan haar lichaam.

Dikke baby's zijn gewoon té schattig voor woorden, ik draai mijn hoofd weer om naar de raam toe en geniet even van het uitzicht.

Malta wordt steeds kleiner en kleiner en wij zijn steeds verder en verder weg aan het vliegen.

Na een paar minuten is Malta helemaal uitzicht en zie ik alleen nog maar water. Water is letterlijk het enige dat ik zie.

Uitgehuwelijkt maar niet gelukkig.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu