{Dalila.
Met een tweestrijdig gevoel haal ik toch maar de hand van Naoufel om mij heen vandaan.
Ik sta op en plof gelijk weer neer, maar dan naast mijn vader.
Ik heb niet meer zo'n goede band met mijn vader, maar het is beter om niet naast Naoufel te zitten.
Verbaasd kijkt Naoufel mij aan als ik opsta, hij volgt met zijn ogen en een speciale blik naar waar ik ga.
Ik zie dat hij oogcontact wilt, maar vermijd het snel en begin snel tegen mijn vader te praten.
'Waarom heb ik wel een gedwongen huwelijk moeten doorstaan en Inaya niet?' Fluister ik in de oren van mijn vader.
'Ooit Dalila, ooit.' Zucht hij en loopt weg naar de keuken.
Met tegenzin sta ik ook op en Naoufel richt zijn blik weer op mij.
Zonder hem aan te kijken en een zweterig gevoel loop ik de woonkamer uit naar de gang.
Ik hoor nog iemand zijn voetstappen lopen richting de deur en kan mij maar éen iemand bedenken wie dat is.
Snel ren ik de trappen op en sluit me in de badkamer deur waar ik eerst mijn behoefte doe.
'Dalila, ik wil met je praten.' Bonkt Naoufel op de deur.
'Er valt niets te praten.' Zeg ik zo kalm mogelijk zodat hij niets merkt.
'Ik zie het aan je Dalila.'
'Het enige wat je ziet is jouw lelijke kop, dus bemoei niet met mijn dingen.' Zeg ik boos.
Ik open de deur en kijk hem heel even diep en boos in zijn ogen aan.
Na een paar seconden loop ik boos weg de trap af en bekijk me in de spiegel in de gang.
Ik hoor een diepe zucht van de trap af komen en wandel snel de woonkamer in.
Ik plof weer neer op de bank met de na3 na3 thee in mijn handen.
Zorgvuldig neem ik een paar slokken en dan komt Naoufel de woonkamer in gelopen.
Hij ploft naast mij neer en Romaissa praat tegen hem, maar tot mijn verbazing reageerd hij niet terug.
Hij gaat onderuitgezakt zitten op zijn telefoon en bekijkt al zijn social media.
Vanuit mijn ooghoek kijk ik stiekem mee, ineens begint iedereen te joelen.
Ik spring op en kijk naar Inaya en Yassin die elkaar een knuffel geven.
Dat betekent dus dat ze net zijn verloofd en jammer genoeg zat ik in een andere wereld.
Intissar loopt als eerst op Inaya af en mijn vader op Yassin om te feliciteren.
Daarna gaan we allemaal langs hun en zet ik mijn lippen dicht bij haar oor.
'Ik ben blij voor je en trots op je Inaya, dat je eindelijk de stap hebt genomen.'
Ze neemt mij weer terug in een omhelzing en knuffelt me strakker.
•••
'Het was gezellig Yemma.' Zeg ik in het Arabisch.
'Jammer dat jullie al moeten gaan.'
'Ja sorry, we komen gauw weer is langs!'
Naoufel zit al in de auto te wachten tot ik eraan kwam en ik sla mijn blik neer.
Met tegenzin open ik de portier en stap de auto in, mijn zicht gaat naar het raam.
Ik kan Naoufel wel wurgen op zulke momenten, was ik maar een wurgslang. Dan wurgde ik iedereen die mij niet lief is.
