Het waren een paar leuke maanden maar vandaag is het weer tijd om richting huis te gaan.
Onze vliegtuig vertrekt vandaag om 11 uur 's avonds, dus dan komen we mooi 's nachts aan.
'Naoufel!'
'Ja?' Hoor ik aan de andere kant van de hotelkamer.
'Ben je klaar? We moeten over een uur op het vliegveld zijn!'
'Ja ik ben allang klaar, maar ik wacht op jou.'
Met een duivelsblik loop ik naar de kamer waar hij zit en open de deur.
'En wat is dit dan a ching chong. Ik zie wellou koffers. Yallah inpakken voor ik jou boze oog geef!'
Als een bezetene sprong hij van de stoel af en liep snel naar de plek waar al zijn spullen lagen.
Als een monster gooide hij alles er snel in en ik keek hem strak aan.
'Laat me zulke dingen niet weer mee maken. Wollah billah ik gooi jou van balkon af.'
'Safi safi baas.'
Ik sluit de deur en ga weer verder aan mijn eigen spullen en zet het er zo netjes mogelijk in.
Mijn toiletkoffer maak ik klaar en zet er al mijn parfum spullen in, badkamerspullen, toiletspullen en makeup spullen.
Ik vind het fijn om weer bijna thuis te zijn, maar ook wel jammer.
Het weer is super hier, het is hier mooi en het eten is lekker, dat is het enige wat telt.
Een uur vergaat en Naoufel en ik zijn net uitgecheckt uit het hotel.
Hij doet zijn hand omhoog voor een taxi en de taxi stopt precies voor ons.
De chaffeur stapt uit en opent de kofferbak en ik ga alvast op de achterbank zitten.
Naoufel komt daarna ook in de auto zitten maar dan voorin.
'Fejn ghandek tmur?'
'Waar moeten jullie heen?'
Met grote ogen kijk ik Naoufel verbaasd aan, ik ben benieuwd wat Naoufel gaat zeggen, want hij kan geen eens Maltees.
'Lill-ajruport.'
'Naar het vliegveld.'
Verbaasd kijk ik Naoufel aan zodra hij Maltees sprak.
Ik wist niet dat hij Maltees kon praten, dus al die tijd kon hij gewoon de taal, terwijl ik bleef struggelen.
Zelfs al kon hij de taal, hij lachtte me nooit uit om hoe ik dingen zei.
'Hija tajba.'
'Is goed.'
'Sinds wanneer spreek jij Maltees?'
'Sinds ik paar zinnen heb opgezocht op internet.'
'Want jij wist wat ze zouden gaan zeggen ofzo?'
'Tuurlijk, hoe komen ze er anders achter waar je heen gaat?'
In de verte zie ik het vliegveld al en goedkeurend knik ik naar Naoufel, terwijl ik nog best ben verward.
Ik heb wel zin om mijn familie terug te zien na deze maand, maar waar ik het meest zin in heb is Tyrone.
Mijn hart heeft hem zoveel gemist, ik denk dat Naoufel zijn vriendin ook heeft gemist.
Ik denk dat hij ook wel weer blij is om haar binnenkort te kunnen zien.
Bij het vliegveld aangekomen bedankt Naoufel hem in het Maltees en pakken we de koffers uit de achterbak.
Op Malta International Airport checken we snel in bij de balie en geven onze koffers door.
Nog een uurtje en dan zitten we eindelijk in het vliegtuig.
'Hoe voelt het om weer bijna thuis te zijn?' Vraag ik.
'Aan de ene kant ben ik blij, maar aan de andere kant mocht de vakantie nog wel wat langer duren.'
'Inderdaad, zo denk ik er hetzelfde over.'
'Twee zielen, éen gedachte.' Zegt hij.
Glimlachend kijk ik hem aan. 'Weetje ik heb totaal geen spijt gehad van deze vakantie.'
'Ik ook niet. Ik heb het erg gezellig en naar mijn zin gehad op een paar momenten na.'
'Ben je blij om je vriendin weer terug te zien?'
'Nee, niet echt. Ik heb geen gevoel meer voor haar. Ik denk de laatste tijden niet meer aan haar.' Zegt hij eerlijk.
'Oh, jammer. Vervelend voor haar, maar ook voor jou natuurlijk.'
'Oh nee hoor, niet voor mij. Ik vind het wel best zo.'
Als ik eerlijk ben, is mijn gevoel voor Tyrone ook weer wat minder geworden.
De laatste tijden doet hij zo afstandelijk en mysterieus. Hij appt mij niet meer zo vaak.
En als hij mij appt is het of diep in de nacht of in de ochtend, waar ik niets aan heb.
Hij heeft iets te verbergen en ik ben benieuwd wat dat zal zijn en wat hij mij wilt komen vertellen.
•••
