' 1 maand later. (totaal 4 maanden later).
Ondertussen zijn we al bijna een halfjaar verder en nog steeds zit ik hier zonder Naoufel. Ik zit al 4 maanden alleen in dit huis, eten te maken voor 1 persoon, de was te doen voor 1 persoon, alles voor 1 persoon. Ik mis Naoufel om mij heen, letterlijk. Ik kan aan niks anders meer denken en het is al zo ver dat ik het gevoel heb dat ik depressief wordt. Ik heb een spoed aan sociale contacten nodig, want anders ga ik hieronder lijden. Nooit dat Naoufel dat zou willen. Hij zou er altijd het beste van uithalen. Naoufel straalde zoveel positiviteit uit, abnormaal. Een hart van goud. Letterlijk goud.
Ik surf wat op het internet, opzoek naar een baan in de detailhandel of ergens in een beautysalon. Aangezien ik nu geen inkomsten binnen krijg en Naoufel zijn spaarpotje langzamerhand steeds leger wordt (oeps), moet ik wel wat zoeken om rond te kunnen komen. Ik wil niet op straat gezet worden en al helemaal niet alles achterlaten. Mijn oog komt neer op een vacature hier in de buurt, het is een kantoorbaantje wat nog goed betaald ook. Achja, wie niet waagt wie niet wint, denk ik dan maar. Op een knopje bij de vacature begin ik mijn motivatie te typen en alles zo eerlijk mogelijk en zakelijk in te vullen. Na zo'n halfuurtje ongeveer druk ik op de verzendknop en vermoeiend vergrendel ik mijn telefoon. Nu maar hopen op een antwoord. Kijkend naar het fotolijstje op tafel van Naoufel en mij, voel ik de tranen alweer opkomen.
"Hou je sterk, Dalila. Heb vertrouwen in en op Allah. Alles heeft een reden, het is maar een beproeving. Alles komt goed. Allah zou Naoufel nooit iets geven wat hij niet zou kunnen verdragen. Allah weet dat Naoufel dit aankan."
Met deze woorden in mijn hoofd voel ik me gelijk een stuk rustiger. Wat is de Islam toch eigenlijk een prachtig geloof. Verveeld sta ik op van de bank en zet wat muziek aan. Ik besluit om het hele huis te ondernemen, aangezien ik al zeker vanaf het begin dat Naoufel in het ziekenhuis is komen te liggen ik niet meer heb schoongemaakt.
"Swinging by your table in the bar if we want to.
Don't be tryna font, cause this ain't what you used to.
Ladies in the building probably making more than you.
He might got money but I bet she got her own.
You know she independent when she leaves here all alone."
"Hmmmpfffff..." zucht ik luid. Ik ben gewoon zo'n 4 uurtjes bezig geweest om alles te schrobben en spik en span te krijgen. Tot de bel weer ineens gaat. Oogrollend sta ik weer op en net als de vorige keer doe ik de deur eerst op een kiertje. Het is weer mijn zus Intissar. Verbaasd kijk ik haar aan. Haar ogen zijn opgezwollen en helemaal rood. Ze kijkt angstig om haar heen om te kijken of niemand haar ziet. Ze heeft een hoofddoek aangetrokken zodat niemand haar 1.2.3 herkent. "Gaat alles goed met je Intissar?" Slik ik mijn brok weg in mijn keel. Zonder iets te zeggen grijpt ze iets uit haar jaszak en geeft het snel aan mij. Met haar ogen streng op mij gericht pak ik het snel aan. Met haar vingers maakt ze een gebaar bij haar mond. "Ssht." Knikkend kijk ik haar aan. Ze geeft me een laatste glimlach en dan verdwijnt ze weer vliegensvlug. Ergens vind ik dit creepy en ik sluit dus ook snel de deur. Ik voel me niet echt veilig, maar aangezien dit de enige plek is waar Intissar komt om niet gezien te worden, wil ik niet zomaar weggaan. Ze moet toch ergens terecht kunnen?
Trillend ga ik zitten op de bank en maak de envelop open. Ik haal er een briefje uit dat aan beide kanten is volgeschreven met Intissar haar handschrift. Ik vouw het papiertje verder open en begin te lezen.
"Lieve Dalila.
Het spijt mij dat ik dit via een briefje moet doen, maar zoals je weet is er iets goeds mis. Ik kan je niet vertellen wat, maar ik weet dat jij de slimste bent thuis. Jij komt er makkelijk achter. Denk niet te moeilijk en ook niet te makkelijk. Sommige dingen kunnen een verband met elkaar hebben, denk daar goed over na.
De reden waarom ik dit met de hand schrijf via een briefje is omdat ik niet kan praten. Nou, ik kan wel praten, maar ik draag een microfoon met mij mee. Zij zullen nooit achter dit briefje komen. Dit is het enige stukje papier dat ik kon vinden, het is niet groot, maar wel groot genoeg om alles duidelijk op papier te zetten. Ik kan helaas niks zeggen, maar Dalila, ik heb vertrouwen in jou.
Het spijt mij zeer van deze brief. Ik weet dat het uit the middle of no where binnenkomt, maar met dit probleem klamp ik al langer. Alsjeblieft Dalila. Help me. Ik kan het niet meer.
Weet dat dit de laatste keer is dat je mij zult zien. Vanaf dit moment zul je zelf in actie moeten gaan en onderzoeken. Onthoud: Doe dit in je eentje. Tip: Doe je dit met meerdere, zorg ervoor dat je communiceert via een briefje.
Praat nooit! Niet binnen, niet buiten, niet in een kelder, bioscoop, park, bos, ziekenhuis of wat dan ook.
N O O I T.
Ik hoop je snel te zien Dalila. Maak je niet te druk om mij. Je moet je druk maken om jezelf. Dit allemaal gaat niet om mij...
Verbrand dit briefje nadat je het hebt gelezen en neem alles goed in je geheugen op.
Liefs IJZ."
Een traan verlaat mijn ooghoek. Ze verwacht nog dat ik dit ga oplossen ook. Ik weet niet eens hoe ik moet beginnen.. Zoals ik moest doen, steek ik het briefje in brand met een aansteker en laat het helemaal uitbranden. Terwijl ik het briefje bijna in de openhaard wil weggooien, zie ik er 3 cijfers opstaan. 026. Hmm. Enig idee wat dat zou kunnen betekenen? Geen idee. En voor nu interesseert het me ook niet. Ik kan dit sowieso niet in mijn eentje doen. Ik heb sowieso iemand zijn hulp nodig.
Verslagen kijk ik naar het briefje dat ik in de openhaard heb gegooit. Ik ben zo extreem nieuwsgierig naar de gebeurtenis hierachter. Het speelt al een tijdje, dat moet betekenen dus tijdens het gebeuren van Tyrone. Sindsdien gedroeg zij zich al apart. En als het niet om haar gaat, om wie dan wel? Ik heb er sowieso niks mee te maken, ik ga niet eens met mensen om, buiten Naoufel en Imrane na. Mijn vriendinnen zijn me allemaal vergeten sinds ik getrouwd ben, maar ach. Wat maakt het uit. Liever kwijt dan rijk.
"Tfoeee." Zeg ik walgend. Zojuist heb ik de hele grond ondergekotst. Trillend pak ik een grote doek waarmee ik het schoonmaak. Het kwam zomaar uit het niets. Het zal wel met stress te maken hebben, een ander probleem kan ik niet verzinnen op dit moment.
Besef. Ik heb dit deeltje getypt, met een erge gebeurtenis in gedachte, wat moet gebeuren enzo ivm het briefje van Intissar. Maar ik weet nog niet wat voor gebeurtenis HAHAHAHAHAHAHAHA. Ik zit echt te denken en te denken. Ik wil niet zo iets doms wat in elk boek een beetje voorkomt weetjewel, zoals drugshandel en shit. Wil iets origineels als gebeurtenis, but WHAT. 😭 dus als iemand ideeën heeft, HOLLA AT ME, HIT ME UP, TELL ME YOUR FANTASY. X
