Met grote ogen open ik mijn ogen. Het is zomer. Eindelijk. Laat het warme weer maar komen. Als ik ergens een hekel aan heb is het wel het winterseizoen. Vol vreugde spring ik mijn bed uit en trek een roze huisjurk over mij heen met gouden details en zilveren diamantjes. Ik kijk even op mijn telefoon en lees een berichtje van het zusje van Naoufel.
"Hey Dalila. Ik heb een vraagje. Mama vroeg of jij wat boodschappen kan meenemen, ze is zelf erg moe en ziek en ik ben op school de hele dag. Hier het boodschappenlijstje..."
Ik stuur gelijk een berichtje terug en besluit dan ook maar gelijk te gaan. Ik fris mezelf nog een beetje op en doe mijn haren in een strakke hoge knot. Ondanks de omstandigheden met Naoufel, zit ik nog aardig lekker in mijn vel. Vooral ook door het warme weer, heerlijk. Geef mij maar 30 graden, dan ben ik tevreden.
"Hmmmm." Ik sluit mijn ogen eventjes en hef mijn hoofd omhoog naar de blauwe lucht. Ik laat de warmte even over mijn lichaam heen luchten en dan open ik mijn ogen weer. Een grote glimlach kon er niet bij gemist worden. Met een zelfverzekerd loopje, ga ik naar mijn auto toe. Gelukkig staat mijn auto in de schaduw, dus zal het ook wel meevallen met hoe warm het in de auto is. Ik krijg gewoon een hele hypervibe hiervan. Summervibe is aan!
"Ma Shaa Allah. Mag ik jouw vaders nummer." Ik voel een hand op mijn schouder en schrik er een beetje van, mede dankzij zijn opmerking. Rustig draai ik me om en kijk recht in de ogen van een hele mooie jongen.
Hij is ietsje langer dan ik, krulletjes, donkere mooie ogen met lange wimpers, getint, een beetje gespierd. Oftewel. Een droomman. Maar niet voor mij.
"Shokran.." lach ik verlegen. Ik zet mijn hand voor zijn ogen en wijs naar de ring om mijn vinger. Lachend kijkt hij mij aan.
"Aiineee. Ik heb ook altijd ongeluk wollah. Echt jammer. Mohim, ik wens je het beste toe. Moge Allah jou en jouw man aan elkaar verbonden houden." "Ameen." Lach ik.
Met een glimlach loopt hij weg en ik volg zijn blik in zijn ogen. Een blik die aardig wat boekdelen spreekt. Hij kijkt mij vanuit zijn ooghoeken aan, net als ik naar hem, terwijl hij voorbij mij langs loopt. Als ik Naoufel niet had, was ik zeker voor deze knapperd gegaan. Maar ja, soms is knapheid niet alles. Net als bij Naoufel. Ma Sha Allah mooie man, maar zijn karakter was eerst echt arrogant. Was gelijk afgeknapt op hem, tot hij het tegendeel ging bewijzen. En dat heeft hij zeker bewezen!
Mijn gedachtes dwalen af naar een halfjaar terug toen ik onverwachts werd gevraagd om te komen dineren bij mijn schoonfamilie.
"Ik klop een paar keer op de deur bij mijn schoonmoeder en na een tijdje wordt er open gedaan. En niet door zomaar iemand, maar door mijn mannetje. Een glimlacht siert mijn mond en die van hem ook. "Wat doe jij nou weer hier?" Vraag ik verbaasd. "Mijn moeder nodigde me uit om te eten vanavond en ze zei dat jij ookal kwam dusja.. ben maar gelijk vanuit werk hierheen gegaan."
Kifesh? Eten? Ik wist hier niets van af? {Jullie moeten nu die ene meme in je hoofd verbeelden zovan: Wtf ? ? ? ? ?????"
Mohim, zal wel. Terwijl ik Naoufel zijn woorden verder negeer omhels ik hem stevig. Zijn handen zakken van mijn rug, naar mijn heupen en dan naar mijn bil. "Ik heb je gemist a schatje." Zegt hij. Ik geef hem een kus op zijn wang en dan komt zijn moeder binnengelopen.
"Tortelduifjes, hier die boodschappen." Lacht ze. Met een rood hoofd geef ik haar de boodschappen tas aan en met een knikkend hoofd loopt ze weer weg. Schamend kijk ik Naoufel aan. Hij zet zijn handen weer plots op mijn bil en zoent mij vol op mijn mond. Mijn handen zet ik op zijn borstkast en na een minuutje stoppen we. Althans dat dacht ik. Hij pakt mijn kin vast met eén hand en drukt er nog een snelle stevige kus op. "Hmmmm." Hoor je van beiden kanten.
Vlinders krijg ik hiervan in mijn buik. My damn god. I fucking love this man."
-
"Bzzzz... bzzzzz." Mijn telefoon gaat af. Facetime, zie ik staan op mijn telefoon. "Gaat het wel goed met jou?" Vraagt mijn schoonmoeder aan de andere kant van de telefoon. "Ik heb je een paar keer gefactimed maar je nam niet op." "Euh. Ja ja. Alles gaat goed hoor." Zeg ik en ik wrijf met mijn gezicht over mn hoofd heen en doe mijn haren achter mijn oren. Shit. Even dacht ik dat Naoufel voor me stond. Ik weet niet wat dat was en hoe ik in een soort van droom terecht kwam, maar oke. Het zal vast wel een reden hebben, toch? Hmmm..
...
HAHAHAHA Ik was vergeten dat Naoufel in het ziekenhuis lag, maar wou niet opnieuw deeltje schrijven dus zogenaamd een droom van gemaakt. Sorry guys. HAHAHAH Heb mezelf er wel goed uitgeswitcht man😂😂😭😭. Iedergeval ff kort deeltje, heb niet zoveel inspiratie at the moment.. Maarja komt wel weer.
