Sorry dat ik zoveel afwezig ben, maar ik heb zoveel te doen thuis en buitenshuis, word er gek van. Heb geen rust in m'n reet🙄.
Alhoewel dit verhaal sloom gaat, blijf ik verder schrijven zodat het ooit toch nog af komt.
'Ga je dit verhaal wel afmaken?'
Het antwoord op je vraag is JA JA JA JA JA JA 😂.
{Dalila.
'Hij is van mij, hij zegt dat ik alles voor 'm ben, dat hij me het allerbeste kent....' plots stop ik met zingen vanwege de zwarte schim die ik voorbij zie lopen bij mijn keukenraam.
Ik hoor dat de brievenbus open gaat en dat er post op de vloer ligt, maar dat is m'n grootste angst niet. Deze smeagol heeft mijn lelijke stem gehoord!
Ik verman mezelf en pak de post op bij de deur. 'Naoufel & Dalila.' staat er op de envelop in sierlijke letters.
Snel open ik de envelop, het is een mooie zachtroze kaart met gouden sierlijke letters waar natuurlijk weer Naoufel en Dalila mee staat geschreven op de voorkant.
De kaart vouw ik open en lees het zorgvuldig door waardoor ik erachter kom dat het een uitnodiging is voor een bruiloft.
'Liefs,
Adam & Imane.'
Imane, Imane, Imane. Mijn hoofd draait overuren om na te denken over wie Imane is en dan begint het lichtje te branden. Imane, mijn oud klasgenootje.
Wollah zij was zo leuk, hoe kon ik haar vergeten. Ik heb haar echt al lang niet meer gesproken en nou gaat ze gewoon trouwen, hoe leuk.
'Wat heb je in je hand?'
Ik draai mijn hoofd richting de trap terwijl mijn lichaam nog voorruit staat. Naoufel staat onderaan de trap met een slapend gezicht naar mij te kijken.
'Een uitnodiging. Een uitnodiging voor de bruiloft van Adam en Imane volgende week, 20 juni.'
Naoufel knikt met zijn hoofd en gaat dan aan de keukentafel zitten en pakt zijn telefoon erbij.
'Ping ping ping ping.'
Hode, deze man is famous. Zijn telefoon gaat vaker af dan dat ik adem.
'Tazzz, zo beroemd ben je, met hoeveel chickies ben je aan het praten?'
'Met niemand. Zij praten tegen mij, ik niet tegen hun.'
'Wollah?'
Naoufel draait zijn telefoon naar mijn kant op en maakt een gebaar om zijn telefoon aan te pakken.
Ik switch tussen zijn privé gesprekken op instagram en facebook. Ik wist niet wat ik zeg, zoveel vrouwen die aandacht zoeken bij Naoufel.
Ik switch gelijk naar snapchat aangezien zijn snapchat op open chats staat en zie daar ook allemaal ongeopende chats van vrouwen.
'Wejow. Kan je ze niet blokkeren ofzo?'
Ik strijk mijn hand naar hem uit om de telefoon aan te pakken en met een doordringende blik kijkt hij mij aan.
Ergens diep van binnen, deed dit mij wel wat. Ik bedoel? Ik ben zijn vrouw, deze vrouwen laten zelfs een getrouwde man niet met rust.
Tegenwoordig heb je zoveel vrouwen die stoken in een huwelijk. Ze zien je liever scheiden dan trouwen. Zulke vrouwen kun je eigenlijk geen vrouwen noemen. Noem het onopgevoede, asociale meisjes.
{19 juni.
'Naoufel!!!!' schreeuw ik naar beneden.
Binnen 10 seconde staat hij naast mij en kijkt mij met een geschrokken blik aan.
'Wat kijk je zo?'
'Ik dacht dat er wat was gebeurd.'
'Ja klopt, ik had je gezegd dat als ik je roep dat je er in 1 seconde moet zijn, dit waren er 10. Je bent er nog lang niet. Nog ff oefenen.'
Met een lelijke blik en een hoorbare zucht kijkt hij mij 'dominant' achtig aan.
'Maar nu je hier toch bent, welke kleur jurk is mooier? Deze zachtroze, turquoise, witte of oudroze.'
'Hmmm. Die oudroze met gouden details is wel mooi. Past ook bij de thema. Doe die aan. Wollah gaat jou mooi staan.'
'Oke ksst. Ga om hoekje staan dan ga ik die aantrekken.'
Ik pak mijn oudroze takshita en houd die voor mij omhoog. Eerlijk? Hij heeft smaak.
Ik kijk nog voor de laatste keer naar het hoekje en zie precies niks. Mooi, beter blijft hij daar staan zonder ook maar een blik te gunnen.
Ik kleed mij snel om in de takshita en zodra ik de jurk goed om mijn lichaam heb gezet roep ik Naoufel opnieuw.
Met een oog open en de ander dicht kijkt hij mij aan van boven naar beneden en dan opent hij beide ogen.
'Dit was een test. Als je nog niet helemaal klaar met omkleden was had ik het maar met een oog gezien, met beide ogen zou dat erger zijn geweest snap je? Nu heeft maar een oog het gezien.'
Oogrollend kijk ik hem aan en schreeuw naar hem, want hoezo zou ik hem anders roepen.
'En wat vind je ervan?' zeg ik ineens rustig.
'Adembenemend.' Zegt hij terwijl hij met zijn handen in zijn zakken zit en mij met een lach aankijkt.
'Awwww, you so cute.' Zeg ik half verliefd.
Naoufel komt stapje voor stapje dichterbij en streelt mij door mijn haren. Terwijl ik langzaam omhoog kijk, pakt hij mij bij mijn kin vast.
Uit het niets geeft hij mij een zoen op mijn lippen. Mijn hart maakte overuren, mijn handen begonnen te trillen, mijn benen te shaken, mijn wangen werden rood.
Ik wist niet meer wat ik moest doen, ik pakte hem bij zijn armen vast en ik opende mijn ogen terwijl ik hem verlegen aankeek.
Vlinders vlogen door mijn hele lichaam, dit gevoel was niet te beschrijven. Betekend dit nu dat ik, Dalila, officieel voor Naoufel gevallen ben?
Ik weet niet eens hoe dat ooit heeft kunnen gebeuren, ik dacht dat ik nooit verliefd op hem zou worden.
Een kleine glimlach komt er van mijn gezicht af, Naoufel daarin biedt zijn excuses aan en dat hij zich liet losgaan.
Ergens wou ik dat dit moment nooit zou stoppen, dat dit urenlang door zou gaan, maar zo snel ga ik het niet toegeven.
'Uhm.. ja.. sorry.' Stotter ik terwijl ik me van hem losmaak.
Terwijl Naoufel de kamer uitloopt sta ik nog steeds met shakende benen te denken over wat er zojuist was gebeurd.
Wanneer Naoufel onderaan de trap is, plof ik neer op de bank en mijn lippen beginnen zich te vormen richting de grootste glimlach ooit..
