Am I Falling for a BadBoy?

Chapter 14: The Picture

Nicky's Point of View:

"Hoy buwaya! Ano ba yung pinagsasabi mo ha? Anong girlfriend? Ganyan kaba kasama at gusto mo akong pag lamayan?" I ranted.

He didn't give me any attention at all, patuloy parin siya sa pag kaladkad saakin kung saan man kami pupunta. Pinag titinginan kaming dalawa ngayon ng mga nakaka salubong naming mga estudyante. They gave us, by us I mean me a head to toe look. Kung minsan naman ay puno ng pang didiri at spekulasyon ang sinasabi ng kanilang mga mata.

I brought back my gaze from them and instead, focused on this Crocodile who is dragging me. Ang daming mga katanungan ang mga nag sisilabasan sa utak ko ngayon. Pero mas nangingibabaw na katanungan na hindi ko mabigyan ng kasagutan, ay kung bakit nga ba niya yun ginawa?

'Out of all the people, why would he do that?'

I need to know the answers! Kailangan kong malaman kung anong rason niya para tulungan ako? Why me? We hate each other from the deepest parts of our guts! Tapos biglang ganito? Anong kalokohan ang pinapaandar na naman nitong Buwayang ito?

Nang hindi ko na natiis sa kaka-isip ng mga tanong, I suddenly stopped from walking. Napa hinto naman siya at na agaw ko ang kanyang atensyon. Binawi ko naman agad ang braso ko mula sa pag kakahawak niya saakin at tinignan siya sa mga mata.

"Sandali nga! Ano bang plano mo ha? Kung may binabalak ka ulit para sirain buhay ko, please wag mo ng ituloy--" He cuts me off.

"Would you just be grateful for what I did?" Iritable niyang sagot.

I stared at him with disbelief. Ako? Mag papasalamat sakanya? Nag papatawa ba siya? What kind of drug did he use para maisipang tulungan ako? As far as my knowledge serves me right, wala sa vocabulary nito ang salitang tulong. God forbid I would be struck by lightning right now, dahil sa narinig ko mula sa taong ito.

I scoffed. "Really now? Fine if you really want me to be 'grateful' leave me alone."

He smirked. "I believe I can't do that babe, because you owe me."

Napa kunot naman ang noo ko sa siangot niya saakin. Owe him what? Sa pam bwi-bwisit niya sa araw-araw ko? Sa walang katapusang malas na binibigay nia saakin? Dragging my ass out of that mess kanina?

'Well I kinda owe him that though.'

I made a face. "I owe you nothing, at kahit kelan ay wala akong utang sayo."

Ano bang pinag pupuputok ng buchi nito at sinasabing may utang ako sakanya? Gosh is he really insane right now? Kailangan ko na atang tumawag sa metal hospital para sa taong ito, well kawawa naman yung mga fans niya. Sana mabaliw din sila tulad ng hinahangaan nilang buwayang ito.

He faked a laughed. "You do realize that you are the talk of the school?"

Maslalo naman akong nag taka. Talk of the school? I stayed quiet and just stared at him confusedly. He scoffed and reached for his pocket, and got out his phone and typed something. He looked so serioud while on his phone, like he was searching for something very important. Nang tapos na siya ay inabot niya saakin ang phone niya. I diverted my gaze from his phone and him. What is his point? I couldn't seem to get it.

"Nanjan ang lahat ng kasagutan, take it and see for yourself." He said.

Kahit na nag-aalangan ako ay kinuha ko naman ang cellphone niya. Muntik ko ng mahulog ang cellphone niya sa nakita ko. It was a picture of a couple kissing under a tree sa garden ng school. And kami yung asa picture! Holy shit!

Hindi masyadong aninag ang hitsura ng babae at lalaki mula sa litrato, pero alam ko sa sarili ko na kami yung nasa picture! Hindi ko alam ang pwede kong masabi sa nakita ko ngayon. Hindi ako makapag salita, my mind became completely blank.