Am I Falling for a BadBoy?

Chapter 4: "The Clinic"

Nicky's Point of View:

"Awwwh~ Mmm." At sabay unat ko. Medyo inaantok pa ako kaya naman parang nakakatamad bumangon.Wait! Hold up! Hold up! Bumangon?!

Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata. At nang mabuksan ko iyon, i saw a blurred vision of a guy? By my side at parang naghalong saya at pag-aalala ang mukha niya.

And I felt someone held my hand, that made my hair at my arms rise up. Curse this blurred vision! Damn! I need my glasses!

"Oh? Gising kana pala, Are you okay?" Napatingin ako dun sa taong nagtanong sakin, blurred parin ang paningin ko, at wala parin akong makita masadyo. Hindi ako sumagot sa nagtanong sakin at pilit kong tignan ang mukha niya pero wala talaga.

So I decided na bumangon. Dahan dahan akong bumangon mula sa pagkakahiga ko at may naramdaman akong kamay na nasa likod ko. At inalalayan akong bumangon ng maayos.

Nang maka-upo ako agad umalis ang lalaking nasa tabi ko. Pero agad din siyang bumalik. At may dala dala itong salamin? Parang katulad nuong akin?

"Oh, isuot mo iyan para makita mo ako." Sinabi niya uli sakin. At may inabot siya akin na agad ko ding kinuha. At sinuot ko ang salamin ko.

Nang pagkasuot ko ng salamin ko, may nakita akong isang lalaking naka tayo sa isang sulok ng kwarto nakatalikod. Na naka puti ito na parang sinusuot ng doktor lab coat kumbaga.

Inilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto. At ang hula ko baka nasa clinic ako?

'Wait? Bakit ako nandito? '

"Asan ako? Bakit ako nandito? At sino ka?!" Pagkatapos kong sabihin iyon dahan dahan akong tumayo, medyo nahihilo kasi ako.

Hay! Pumasok nanaman ang pagiging mataray ko. Pshh! Ang ganda ng first expression ko sakanya. "Miss mataray" Nice!

Dahan dahan siyang humarap sakin, slow motion nga eh. Pagkaharap niya sakin, halos matumba ako sa kina-tatayuan ko.

Because i saw the boy i've been dreaming of. The boy who always makes my heart go crazy. The boy that i want to spend my whole life with. As if naman na gusto niya rin ako. Ang sakit ng realidad!

He is Alexander Michael Cliford my crush.

The next thing i knew, he was staring at me and he gave me a sweet smile at humakbang siya papalapit sakin. My heart was disorderly beating inside my chest. Pinagpapawisan din ako, kahit na naka aircon yung clinic. And my knees were shaking like crazy.

'Dang! I'm so obvious nakakahiya!'

Habang humahakbang siya papalapit sakin. I hear my heart beat. Every step he takes, i hear my heart beat. Nag-blur narin ang paligid ko. At siya lang ang nakikita ko. Hindi parin nawawala ang eye contact narin sa isat-isa na maslalo kong ikinakilig. I feel that every system in my body is not functioning well. Because of his gaze and smile.

Take note simple gesture palang niya nun pero ang lakas na ng tama sakin. Well ganun naman talaga kapag may crush ka sa isang tao, Kahit simpleng bagay lang ang ginawa dagdag pogi points sayo.

Nang makarating na siya sa harapan ko. Hindi niya parin inaalis ang paningin niya sakin, naka ngiti parin siya sakin. Naramdaman ko ang pag-bigat ng paghinga ko. Parang nauubusan na ako ng hangin na lalanghapin dahil nasa harapan ko siya.

"O-Okay ka na ba?" Tanong niya sakin. That made my heart flutter for joy.

'Omg! Omg! Omg!! Concerned siya sakin! I'm gonna die!

Napa-iling nalang ako at bumalik ako sa realidad. Agad ko naman iniwas ang paningin ko sakanya. Dahil nararamdaman ko na anytime pwede na ako mag-blush. Gosh Ilang beses na ba ako nag blush?!

"Ahh, Oo okay na ako. T-thank you f-for nursing me." Nauutal na sagot ko sakanya.

"Psh, no problem. Okay lang naman na mag-alaga ako ng isang tao, basta kasing ganda mo." Agad ko naman ibinaling sakanya ang tingin ko. Ano? Ano daw? Anong sinabi niya?

"Ha?" Tanong ko. Hindi ko kasi narinig yung sinabi niya sakin. He just chuckled.

Fish cakes! Am I dreaming or he just chuckled right infront of me?!

"Wala, sabi ko may nag-papabigay sayo." At may inabot siya sakin na isang papel. Agad ko naman tinignan ang papel na hawak niya at kinuha iyon.

Isang sulat na naka-laan para sakin. Agad ko naman binuksan iyon at binasa ang nilalaman nito.

Dear Mavellaine or is it Nicky?

What ever, wag kang mag-alala ipapaliwanag ko sayo mamaya ang dahilan kung
bakit ka nandiyan sa clinic. At wag mo narin isipin ang mga gamit mo, nasa dorm natin lahat iyon.

Nasa dorm ako ngayon at hinihintay ka.

Brent

Matapos kung basahin ang sulat biglang nag-flash back sakin lahat ng nangyari kanina. Pero napa-iling ulit ako. Mamaya nalang ang pag-flash back. May moment pa kasi kami ni Alex dito eh.

Napatingin ako kay Alex na nagtatakang nakatingin sakin. Hindi ko naman maiwasan na mapangiti. Na maslalo niyang ipinagtaka.

"Thank you ulit sa pag-alaga sakin. Sige i'll go ahead." Pag-papaalam ko at umalis na ako sa harapan niya. Hindi siya nakasagot sa sinabi ko kaya naman medyo nalungkot ako pero okay lang iyon. Atleast nagkaroon kami ng moment kanina. Hindi pa ako nakakalayo sa clinic nang bigla siyang sumigaw.

"Wait! My Name is Alex." Sabi niya. Nanatili parin akong nakatalikod sakanya kasi kinikilig ako. Pero ng humupa na iyon ay agad ko siyang hinarap. I saw him smiling at me again that made my heart wild again.

Damn! Alam niyang magpakilig kahit ganon lang!

I just smiled back at him bago ako nagpakilala. "I'm Nicky!"

At tumalikod na ako sakanya. Pero hindi parin nawawala ang malapad kong ngiti sa aking labi.

Ngayon naman ay pupunta na ako sa lugar kung saan may naghihintay sakin.

"Lobby 6 dorm 342"