The Devil Within

15 บาปประการที่เจ็ดคืออัตตา เป็นบาปของลูซิเฟอร์

"เขาปิดปากเงียบขณะวางแผนร้าย"
‭‭Proverbs‬ ‭16:30‬ ‭NCV‬‬
‭‭สุภาษิต‬ ‭16:30‬ ‭TNCV‬‬         

           

เสียงไหล่กระทบกันดังปึกเรียกสติแซคให้กลับมา คำพูดขอโทษส่งๆ จากชายวัยกลางคนผ่านเข้ามาในโสตประสาทเขาเบาๆ ก่อนเจ้าตัวจะหันไปสนใจสภาพแวดล้อมรอบตัวด้วยความแปลกใจ

เขาเดินมาจนถึงหอพักของตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่?

แซคขยับดาบในมือ โลหะเย็นเฉียบดูจะมีน้ำหนักเบาจนเขาแทบจะไม่เชื่อว่าของในมือเขาคือดาบโลหะ เจ้าสมบัติของมิคาเอลชิ้นนี้เบาเสียจนเหมือนกับเขากำลังถือขนนกอยู่ แม้ส่วนลึกๆ ในใจแซคจะบอกกับเขาว่าเจ้าของดาบคงจะรังเกียจน่าดู ถ้ารู้ว่าสมบัติตนมาตกอยู่ในมือคนอย่างแซค

ส้นรองเท้ากระทบกับพรมผืนหนาเป็นจังหวะขณะชายร่างสูงค่อยๆ ก้าวขึ้นบันไดไป เพราะช่วงเวลานี้ไม่ใช่ช่วงเวลาที่คนจะเดินพลุกพล่านในบริเวณหอ ภาพที่ชายหนุ่มหน้าตาดีถือดาบหน้าตาโบราณไว้ในมือจึงไม่เป็นที่น่าสงสัยของใครเท่าไหร่

"แซค" สายลมแผ่วๆ พัดผ่านตัวชายหนุ่ม คิ้วหนามุ่นลงอย่างขัดข้องใจ

เหมิอนมีใครเรียกชื่อเขาจากที่ไกลๆ

ใบหน้าคมหันรีหันขวางรอบตัว บานประตูสีเย็นเยียบทุกบานยังคงปิดสนิท พรมผืนหนาที่พาดผ่านตลอดทางไม่ปรากฏว่ามีผู้ใดยืนอยู่ ทางเดินแห่งนี้มีเพียงแต่แซคผู้เดียวเท่านั้นลล

มีเพียงแต่แซคผู้เดียวเท่านั้นที่มีชีวิตและร่างกาย

"ระวัง" ลมเอื่อยๆ นั่นยังคงหวีดหวิวเป็นจังหวะคล้ายคำพูด วลีสั้นๆ ที่ลอยตามลมมาให้ความรู้สึกคล้ายกับว่าเจ้าของสายลมนั่นกำลังแตกตื่น หวั่นวิตก รวมไปถึงหวาดกลัว

กลัวอะไร

"โลกมนุษย์ไม่ใช่ที่ของเจ้า" ชายผู้มีเลือดเนื้อเพียงผู้เดียวในบริเวณเอ่ยเสียงเย็น แม้ภาพจะไม่ปรากฏให้เห็น แต่ใช่ว่าแซคจะไม่รู้สึก