Hers - Dutch/Nederlands)

-14- 'Ik hou van je'

'Jesus wat is er gebeurd?!' Vroeg Jasmine met haar handen over elkaar aan Claire.

Claire zei niks ze stond maar wat voor haar uit te staren. 'Wauw geweldig!' Riep Jasmine tegen Claire.

Jasmine liep om om in te stappen in haar sportwagen. Voor dat ze instapte zei ze nog iets. 'Weetje, je blijft maar uit de buurt van haar. Je brengt alleen maar ongeluk rond haar.!'

Ze maakte Lucia haar gordel nog vast en schuurde weg. Daar stond Claire dan helemaal alleen. Het was al bijna avond dus het begon al donker te worden. Ze had geen vervoer dus ze wandelende maar naar huis. Gelukkig was het niet zo ver.

Ondertussen pakte ze haar oortjes en ging naar muziek luisteren. Ze was aan het denken aan Nidal. Ze is echt bang van hem. Straks verspreid hij het over heel de school. En Claire is heel populair dus iedereen zal het meteen zien.

'Kom schatje leg je maar neer.' Zei Jasmine terwijl ze Lucia der hand stevig vast hield. Ze haalde snel wat water voor haar en legde een deken over haar koude lichaam.

Ze pakte wat warmere kleren en verwisselde het voor haar. Ze pakte haar vuile kleren mee naar da wasmachine. Ze keek nog even of er nog iets in haar zakken zat. Ze haalde de verkreukelde foto uit de broekzak van haar vriendin en liet de broek vallen op de grond. Jasmine vouwde de foto stilletjes open maar voor dat ze de foto zag legde Lucia haar warme hand op de foto.

'Wat doe je?' Vroeg Lucia aan Jasmine terwijl ze de foto stilletjes uit haar handen pakte. Jasmine keek haar raar aan en gaf haar een kus op de wang. 'Ga maar terug liggen.' Zei ze tegen Lucia

Lucia lachte en ging terug naar de zetel om te liggen. Ze keek even naar de foto en zuchtte. Snel liet ze een diepte zucht uit.

Ze had haar ogen nog niet eens een minuut dicht of haar gsm ging af. Ze had een bericht gekregen.

Een keer raden van wie het was. Natuurlijk was het Claire.

'Sorry van Nidal. Ik had gewoon echt niet verwacht dat hij zo ging reageren.'

Snel reageerde Lucia terug. 'Hoe komt hij aan de foto?' Ze wachtte op een snel antwoordt maar ze kreeg niks terug.

Ze legde haar terug goed neer en sloot haar ogen.

Ze kreeg juist een flashback van wat er gebeurd was vandaag. Ze zit met zoveel vragen aan haar hoofd. Ze wou morgen natuurlijk niet naar school gaan.

Claire kwam thuis na haar lange wandeling naar huis. Voor haar huis stond Nidal haar op te wachten.

Claire deed alsof ze hem niet zag en liep meteen door naar de deur.

'Ne Ne Ne wacht!' Zei Nidal terwijl ze Claire terug trok bij haar arm. 'Auw dat doet wel pijn hoor! Laat me met rust.' Claire leunde met haar kop tegen de voordeur. En sloeg met haar hand op de deur terwijl Nidal toe keek.

'Claire... ik hou van je.' Zei Nidal terwijl hij wat dichter kwam. Hij legde zijn hand op Claire der schouder.

Claire draaide op meteen zij Nidal's koude hand voelde. 'Als je echt van me houdt, dan laat je me gerust!'

Claire stak snel de sleutels in de deur op naar binnen te gaan, ze keek nog even om naar Nidal maar gooide de deur dicht.

'Hey lieverd!' Hoorde Claire haar moeder roepen. 'Kom je eten?' Vroeg ze. Maar Claire sleurde haar zelf naar boven en liep door nar haar kamer zonder iets tegen haar moeder te zeggen.

Ze gooide haar zelf op bed. Ze deed haar kleren uit behalve haar ondergoed en kroop tussen de lakens. Opeens begon ze stilletjes te wenen.

Ze wou zo graag bij Lucia zijn. Tranen rolde over haar wangen neer op haar bed. Ze was even in slaap gevallen. Maar dat duurde niet lang tot dat haar moeder haar kamer binnen stormden.

'Claire kom je eten?' Vroeg ze. Ze keek nog is even goed en ze zag dat haar dochter bijna aan het verdrinken was in haar eigen tranen.

Ze ging langs haar zitten op haar te troosten. 'Schatje wat is er toch?' Claire zat recht en gaf haar moeder een knuffel en huilde verder op de schouder van haar moeder.

'Wil je er over praten?' Vroeg haar moeder. Claire liet haar los en schudde nee met haar hoofd. Ze veegde nog wat tranen weg en liep naar de deur. Ze trok nog snel wat losse kleren aan. 'Kom je eten?' Vroeg ze terwijl ze nog aan het snotteren was.

Haar moeder kreeg een glimlach op haar gezicht.