Yaşadığım her hüsranın ardından yüzüme bir çizik atsaydım eğer, bana bakmaya korkardınız. mutlu olmam için bir yolun kaldığına inanmıyorum artık. ben ciddi bir kız değilim, ben ciddiye alınacak bir kız de değilim. tüm kuralları reddediyorum çünkü. bütün hayatım boyunca hep tetristeki o uzun çubuğun gelip tüm sorunlarımı ortadan kaldırmasını bekledim. geldi de. fakat telaşa kapılıp yine içine ettim her şeyin. belki de en büyük sorunum kendimle alıp veremediğim şeylerin olmasıydı. insan kendine küsünce dudaklar değil, kalbin büzülür. kaç yıl daha yaşarım bilmiyorum. bildiğim tek şey size umut veren salak bardağın salak dolu tarafını da elimin tersiyle ittiğimdir. yalnız başıma mı kaldım göt gibi mi, hala kafamda bunu tartışıyorum. uyurken üstümü de örtmüyorum artık anne, ışıkları da kapatmıyorum korkudan, beni merak etmeyin, pili bitmiş kumanda gibi koltuğun arasında sıkışmış can çekişiyorum hepsi bu...
