hep sert düştüm bu hayatta. öyle kolay da olmadı kalkışlarım. uzanan bir el olmayınca bir başına asla doğrulamıyor insan. birbirine sımsıkı bağlı tatlı bir mandalina gibi olmak isteyen ruhum, şimdilerde dağılmış nar taneleri. etraf kırmızı, annem kirlenen halının derdinde. biliyorum yeri değil ama hala seni özlüyorum... hep bir başımaydım bu hayatta. gökyüzünü içmiş bir sevenim de olmadı ya zaten, olsun. hangi yöne dönersem döneyim yoktu kendimden başka kimsem. insan üzülüyor be. bi de şey. hani perdeyi aralayıp dışarıdaki yağmuru izlersin ya bazen. o yağmur bir türlü bitmez ya hani. sen öyle beklersin ya. neyse işte hala özlüyorum seni... hep kırgındım bu hayatta. köpek ısırığı gibi ağız dolusu küfürler vardı içimde. içim mezarlık gibi tıklım tıklım ama ölüler konuşamaz derdi annem. haklı galiba, hala susuyorum ben. kendimi arıyorum bu aralar. nerdeyim nasılım annem bile bilmiyor. ben bi sigara dumanına bile nice acılar sığdırdım da, bu dünyaya bir türlü sığdıramadım kendimi. bakma arabesk cümlelerime. bakma efkarlı yüzüme. hala özlüyorum seni...
