I'm musluman

Ya Sabır

Bizi tekrar hücreye koydular ama ayrı sadece hücrede ben ve sevgi vardık.
her geçen gün durumu daha da kötüleşiyor.
Sürekli ağzından kan geliyor,bayılıyor.Dik durmaya çalışıyorum.
-"Al şu yemeği!"
eğer gururumu dinlersem yemek yemicem ama yersene o kadar açım ki hepsini bitiririm eğer biraz daha aç kalırsa durumu dahada kötüleşecek.
Yere bıraktığı tepsiyi elime alıp sevgiye götürdüm.
-"Mina sen yemeyecek misin?"
-"Hayır canım ben aç değilim."
-"Mina!"
-"Sevgi lütfen aç değilim."
sevgi yemeye başlamıştı sürgün edilmeden önce hiç yemek yemeyen kız şu an çok iştahlı yiyor.Ona fazla bakmamaya çalışıyorum çünkü bakarsam aç olduğumu anlayacak.
-"Doydun mu?"
-"Ama sen..."
lafını bölüp
-"Canım aç değilim."
-"peki sen bilirsin."
Gözlerimi kapatıp derin düşüncelere dalıp gitmiştim.
Sanki herşey bir rüya gibi hissediyorum.Abim beni gelip uyandıracak.
2 saat sonra...
gözlerimi açtığımda etrafı bulanık gördüm ellerimle gözlerimi ovdum.
-"Sevgi!"
-"nereye gitti bu kız?"
hemen demir kapıya vurarak bağırmaya başladım.
-"Ne yaptınız arkadaşıma?"
-"Asker!"
-"General!"
kapı kolunun oynamasıyla bir adım geriye attım.
-"Ne oldu?"
-"Arkadaşım yok."
-"ee yani"
-"Arkadaşım nerede?"
-"Bilmem belki cennette belki de cehennemde."
-"Ne!ne saçmalıyorsun?"
-"Diyorum ki tanrı sizin gibileri bizden uzak tutsun..."
-"Allah bizede sabır eylesin."
-"Kapa çeneni seni aptal kız!"
sustum bir kaç dakika sonra asker geldi sevgide yanındaydı sevginin kolundan tutup yere attı.
-"Bak küçük hanım dediklerine dikkat et!"
-"Sevgi iyi misin canım?"
-"iyiyim ben."
-"Ne oldu?"
-"bi oturalım öyle konuşuruz."

#MinAre
"Bir Sevdadır;yanıp tutuşmak.
E.N.K