Chasing the fire:Stephanie(Completed)

Chapter (50)

Kabanata 50

"Maam, may nagpadala." Inilapit ng guard saakin ang isang invitation card kasabay ng isang puting kahon. Naibagsak ko ang ballpen sa lamesa at sinuri ang mga iyon.

"Saan 'to galing?" I asked the guard.

"Sa isang babae po." Sagot niya. I just nodded and looked of what inside the bag. My eyes settled in a plain purple two peice. Tatawag pa sana ako sa guard kaya lang tuluyan na itong umalis. I just have to figure out who the girl was. Her gift makes me feel  agitated.

Tumunog ang cellphone ko. I fished it inside my pocket. Nakita kong si Danica ang tumatawag kaya naman sinagot ko agad iyon.

"Steph! We were having a pool party tonight. Can you come? And oh don't worry, naipagpaalam na kita sa boss niyo."

It took me five seconds to regain my thoughts. I massaged my head and slightly played with my swivel chair.

"Hindi kapa ba nagsawa kakalangoy sa palawan?" I seethed.

Kakauwi lang namin noong isang araw. Two days lang kaming naglagi doon kasi may trabaho pa 'yung iba. Noong ikalawang araw ko naman, pinasyal ako ni Nyxx sa iba't ibang lugar sa palawan. We didn't talk about the past, unless we chattered about our present life. Naging masyado akong maingat para huwag ng ungkatin ang nakaraan. And besides I didn't want to burst in anger if he'll start to converse our seperation. Hindi na siya sumabay saamin dahil may sarili naman siyang sasakyan. Nag offer pa nga siyang sakanya na lang ako sumabay. But I refuse. I don't want to be near him. Ayokong magdedependi na naman ako sakanya gaya ng dati. His presence makes me feel so fragile. Tuwing naalala ko yung mga hirap na ginawa niya para layuan ako. Tuwing maalala ko yung pagsaksak niya sakanyang sarili, ewan ko ba pero nakokonsyensya ako. I was the one who put him in that kind of situation.

"Nah! Nakakabitin yung palawan bonding natin. Punta ka sa mansyon mamaya, Wear the two peice I gave you. Okay, bye." And then she hunged up.

Hindi man lang niya ako binigyan ng pagkakataong makapagsalita. At teka lang, paano niya kaya napapayag ang terror kong boss na pumunta ng pool party? Eh mukhang nagdadalawang isip pa ngang magdesisyon iyon kung papayagan niya ba akong magleave ng two days. Everything seems so weird.

Tinapos ko na yung trabaho ko bago pa ako sermonan ng magaling kong boss, pleasing great people in the industry is worst, You need to break your pride and long your patience. At sa taong kagaya kong madali lang mag init ang ulo, kailangan ko talaga ng mahabang pasensiya. I don't want to lose my job because of my hypocrisy. This is my life. And this is my only belonging. I couldn't loose this.

Matapos ang shift ay kaagad akong lumabas ng office at sumakay sa elevator. I saw my boss who was scanning the file Niel gave him, isa sa mga katrabaho ko. Tumango lang siya ng mapansing papaalis na ako. Ngayun hindi ko alam kung anong pinakain ni Danica sakanya kung bakit napapayag niyang makaalis ako ng maaga.

Nang makalabas ako sa kompanya, I suddenly hailed for a taxi. Una, nagdadalawang isip pa ako kung pupunta ba ako kaagad kina Danica. But later on I decided to dropped at my apartment to change clothes. Medyo ang panget kasi tingnan kung naka office uniform akong pupunta doon.

I looked myself in the mirror, I smiled a little bit just to mask for all my worries.

When I got satisfied of my reflection. I hailed a taxi again. It took me thirty minutes to reach Danica's house since its not very far from my place. Napahugot ako ng hininga at kinuha ang pera na nasa wallet.

Nagbayad muna ako sa taxi bago tuluyang lumabas. Nakaabang na si Danica sa gate which is hindi ko aakalaing gagawin niya.

"I thought you will wait outside." I smiled at her. Bigla niya akong hinila papasok at saka tiningnan ang soot ko.