Chapter (52)

600 2 0
                                    

Kabanata 52

I couldn't move. He start moving his lips. I closed my eyes as I felt him invading my mouth. Humiwalay ako sakanya but then he tried to kiss me again. His kisses is an evidence to his burning desire. Bumibigat ang bawat hininga namin.

"Do you want to rest? I still need to get home I'll talk with you tomorrow alright?" He said between our kisses. I just nodded in response. Dinala niya ako sa kwarto para makatulog. He slowly put me in bed and I slighly cuddled him.

"You'll leave me again?" I asked. Hindi ko alam. Pero iisa lang ang nasa isip ko. I'm afraid. I'm afraid that when I wake up tomorrow, I couldn't be able to see his face. I'm afraid that he will leave me hanging and empty just like what he did. I wanted him to stay because I felt like this is not the end. Yung pakiramdam mong parang okay na ang lahat kaya lang hindi naman pala? Yung pakiramdam mong happy ending na pero hindi pa rin naman pala? Somethings bothering me.

"I will never leave you again. Every fiber of my being is with you." He said as he kiss my forehead. Tears were threatening to fall again. Mga ilang segundo pa naglagi ang labi niya sa noo ko bago siya tuluyang tumayo. I close my eyes. I'm too tired to even react. I want to rest for a minute. He hugged me tighter this time but I was gone... too gone to even respond.

Kinabukasan nagising akong wala siya. Hindi na ako nagtaka. Siguro umalis siya noong nakatulog na ako. Tiningnan ko 'yung alarm clock ko. Mabuti nalang at hindi pa ako masyadong late para makapagprepare sa trabaho. I will be scolded if I was. Knowing my boss, masyado akong tinutorture 'nun sa trabaho. God! I almost freaked out noong dalawang araw akong pinagovernight sa office.

Bumaba na ako sa kama para makapaghanda ng breakfast. When everything is settled I got my jacket and text kuya Van that I'll get my car. Iniwan ko kasi sa bahay dahil sayang lang sa gasolina kung gagamitin ko araw araw. Nagtitipid kasi ako para sa bahay na bibilhin ko sa susunod na taon. Ilang minuto pa'y may dumating na lalaki para ihatid ang sasakyan ko. I opened the door of my car and put the key in the right place.

The day was quite normal. Sinubsub ko lang 'yung sarili ko sa trabaho. Ang dami kasing mga project na gagawin. Mabuti nalang at nabawasan na 'yung kasungitan ng boss namin. Nakakainis naman siguro kung araw araw siyang magsusungit sa mga empleyado niya.

"Ms Hernandez Present this tomorrow." Inilapag niya ang isang envelope sa mesa ko. Tumango lang ako at iniscan iyon. Marami pa akong ginawa, I edit some files. Naghanda din ako para sa speech ko bukas. Too many things to consider! This is why I hate being an adult. Kung pwede lang iwish na sana bumalik ako sa teenage life ko.

Matapos ang shift ay lumabas na ako ng office. May iba pa nga akong ka officemate na nagyayang magbar but I refused. I still have presentation tomorrow, kailangan ko ring puntahan si Nyxx. Ang dami ko pang gustong itanong sakanya. Hindi kasi siya tumawag saakin ngayung araw. Siguro alam niyang nagtratrabaho ako.

Nang makarating ako sa apartment ay nabungaran ko ang kotse ni kuya sa labas. Wala siyang susi ng apartment ko kaya naman no choice siya kung hindi ang tumayo sa labas. He took a deep breath 'nung nakita niya ako. He walked over to his car and handed me a paperbag. It was food. Hindi ko alam kung anong klaseng pagkain.

"You weight like a paper sis. Are you not eating?" He asked.

"No. I was just busy that I forgot my meal sometimes." I said as a matter of fact. Totoo naman ee, dahil sa dami ng ginagawa, minsan nakakalimutan kong kumain.

He heave a crestfallen sigh while putting his hand on his pocket.

"Why can't you help me with the company? Bakit gustong gusto mong nahihirapan?"

Ito na naman tayo. Palagi kasing sinasabi saakin ni kuya na magtrabaho nalang ako sa kompanya namin kaysa naman magpaka alila sa ibang kompanya. I understand him. He doesn't want my health put to risk. But can't he consider my feelings? I wanted this. Ayoko kasing nagdedependi sa iba. Gustong gusto kong nahihirapan muna bago nakukuha ang gusto.

Chasing the fire:Stephanie(Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon