"Love,I was thinking to get a cottage not far from here" I looked across him.
My feet is resting on his legs,while his legs are stretch across on both sides of my hips,under the table.
We are having dinner,andito pa ako sa apartment niya,he convince me to stay until tomorrow. Pinagbigyan ko na,I called Micheal,I told him that I'm okay. I texted Sil,I apologized,I didn't wait for her reply,I switch my phone off.
Like I promise to my man,I will spend the weekend with him. Hindi naman kami lumabas ng apartment niya,we just stayed here the whole time. We kissed and make up,we cuddle while watching movies. He cooked our meal or we sometimes order delivery food.
"What for? This place is nice,it's big" she looked around.
This apartment is really spacious,two families can accommodate this apartment.
"I know,pero gusto ko iyong nakakasama ka,this is too big for me,I don't really need this,,mom insist to get this,but I don't"
Hinawakan ko ang mga kamay nito na nakapatong sa ibabaw ng mesa.
"Love,you don't have to,isa pa ay nakakahiya kay Sil,baka pag isipan pa,,,,,"
"I get it,,you do not want me in your life" bumitaw ito sa mga kamay ko,I feel my heart got reaped. Tumayo ito mula sa pagkakaupo,he went to the sink and wash his hands. Tumayo na din ako,sinundan ko ito papalabas ng kitchen. I found him outside on the balcony,smoking cigarette.
The night air is cold,pero hindi ko iyon alintana kahit pa nakasuot lamang ako ng t-shirt nito. Nakaharap ito sa buong syudad,I hear heavy and harsh breathing from him. Nakatukod ang isang kamay nito sa may railings,habang ang isang kamay ay may hawak na sigarilyo.
Nilapitan ko ito,yumakap ako mula sa likuran nito,ipinahinga ko ang pisngi ko sa likod nitong matipuno.
"Love,intindihin mo naman ako,hindi kasi ganon kadali iyong gusto mo" may paglalambing kong paliwanag dito.
"Intindihin? Ako ba inintindi mo? Palagi nalang ako ang umiintindi sayo,hindi ba? Mula pa noon hanggang ngayon,maliit na bagay lang naman ang hinihiling ko sayo hindi mo pa mapagbigyan,,sabi mo mahal mo ako,naniwala naman ako sayo,pero sa tuwing tinatanggihan mo ako napapaisip ako,mahal mo ba talaga ako?"
Parang nagunaw ang kanyang mundo sa mga sinabi nito,lalo na ng binaklas nito ang pagkakayakap niya dito. Naiwan siyang lumuluha,pinipigil na makagawa ng ingay.
Ito ang ikinatatakot niya ang magdalawang isip ito sa pagmamahal nito para sa kanya.
Naninikip ang kanyang dibdib sa sakit na nadarama,walang pagsidlan ng sakit.
Napagod na ba ito sa kanya?
She's hysterically shaking her head while tears kept falling from her eyes.
"No! No! No!" sabi niya sa sarili.
She stood up and follow him inside,he was on the mini bar with whisky on his hand.
Napangiwi siya ng lagukin nito ang alak na hawak hawak na hindi manlang pumipikit ang mga mata sa tapang ng alak. Inayos niya ang sarili,she wiped her tears away and started to walk his way.
Hindi pa siya nakakalapit ng husto dito ay pinatigil na siya niyo sa malamig na tono. Iyong kapag narinig mo ay kakabahan ka at panlalamigan din ng loob.
"Stop!" Tumigil siya,gulat na gulat,pero ayaw niyang pang hinaan ng loob.
"Huwag mo akong lapitan,,"
"But,love,," nahintakutan siya.
"No! Don't you dare call me that again,,"
"What are yo,,"
