Chapter twenty

7.1K 212 12
                                    

Masayang masaya siya,walang pagsidlan ang kanyang kaligayahan. He longed for this day to come,that he would be able to see the most important person in his life.

His woman and their son. Together in the same room at the same bed together.

Parang kailan lang,sa tuwing magkasama sila noon,walang hanggang kaligayahan ang pinaparamdam nito sa kanya. At sa tuwing nawawala nalang ito ay walang hanggang sakit ang kanyang nararamdaman.

Akala niya ng ipanganak ang una nilang anak ay magiging maayos na ang lahat.

"Hello?"

Tanging pagsinghot at pag iyak ang kanyang naririnig sa kabilang linya. Hanggang sa magsalita na ito na nakapagpahinto ng kanyang mundo.

"He,,,hello"

Napatayo siya mula sa kinauupuan,lumayo siya sa mga kapamilya niya. Naririnig niya ang pagtawag sa kanya ng kanyang mga magulang. Pero binalewala lamang niya ang ito. Nagngingitngit ang kalooban niya at the same time ay nakaramdam din siya ng kaunting saya sa puso niya.

Pero ng mapag isa na ay iba na ang lumabas sa kanyang mga bibig.

"Ano na naman ang kailangan mo?" May diin ang bawat salita nito,halata ang kanyang sama ng loob para dito.

Purong paghikbi lamang ang isinasagot nito sa kabilang linya.

"Huwag mo akong dinadaan sa iyakan,tang ina! Ano pa ba ang kulang? Ibinigay ko na sayo ang lahat lahat hindi ba? Ano pa ba?" Halos nanlulumo na siya sa mga binibitawang salita dito.

"I,,,I ne,,ed you"

"Fuck you! Darlene,fuck you!" Para siyang napapaso na inilayo ang hawak na telepono sa kanyang hawak.

He left their house immediately,he run as fast as he can,until he felt so tired.

A week later he found himself flying to Canada,he don't to but he have to. Ruzzo told him that Darlene was in the hospital.

Habang tulog ang lahat sa eroplano siya at hindi mapakali. He wanted to be there as soon as possible,he is blaming his stupidy foe what could ever happened to her.

It was too late.

At the hospital he found out he was going to be a father. He called his parents who are in the state that time to. He wanted to share them his good news but is was just short-lived. Few hours after Darlene gave birth to their daughter,she died. Our child died just like that,no sign,her heart just stop beating.

"Reeve,I'm so sorry" umiling siya,he should be saying that not her.

"No love,it supposed to be me apologizing to you and to our baby" ito naman ang umiling.

"You don't understand,Reeve,you don't understand" humahulgol ito ng iyak,niyakap niya ito ng mahigpit upang damayan ito sa pagkawala ng kanilang anak.

I understood,so clear,it was not her fault,it's no one else's fault,but I feel like it was my fault for not being on her side during her pregnancy.

He was wrong.

Until now he still have doubt but he is trying to oversee it,she promised and he is holding on to her promised.

Just like how he thought they would have years ago.

"Pasaan ka na naman?" His sister asked.

"I'll be just around ate"

"Okay,make sure you'll come back sober,nanay will be so worried about you" tinanguan niya ito.

Reeve Sanders Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon