İkili Hayat

1.Bölüm:Mastır'ı bırakmak

Bu kitap mehtap temir'in ağzından yazılmıştır.. .

Hayat bir müşterektir derdi babam..

Ortak olmayan hiçbir şey yoktur..

Sessizlik sadece kabullenmek değil, aynı zamanda çaresizliktir..

İşte ben sessizliğim ile yalnızlığı kabullendim,hayır..

Çaresizce çaresizliği kabullenmek zorunda kaldım..

O büyük fırtınalar benim için ne zaman kopacak..

Hayatım hep batık bir yelkenli'nin üzerinde mi ilerleyecek??

Söylüyorum yeniden,beni duyun..

Ben bu durumdan umutlu değilim sadece çaresizim...

Fırtına gibi esen bir rüzgar saçlarıma esip her bir telimi farklı bir yere savururken düşündüm..

Yapabilir miyim diye..

Eğer bir adım atsam başarabilir miyim??

Tek öğrenmek istediğim bu; ben bu hayatta neyim??

Uzaktan gelen sinyaller bir yanıp bir sönüyordu,karşıya geçmem için bekleyen hiç pes etmeyen bir ışık tam da karşımda yanıyordu.

Acele ede ede karşıda olan ve benimde mastır yaptığım o seçkin üniversitenin o seçkin bahçesine gelip soluk soluğa dinlendim..

Onca yol koşmak nefesimi kesmişti..

Tam dinlenmem gerekiyor diye düşünürken bahçeyi dolduran kalabalığa karışan kavga ediyor gibi görünen adamlar dikkatimi dağıttı..

Acaba bu gerçekten kavga mıydı??

Edilen hakaretleri ve atılan yumrukları görünce anladım; böyle seçkin bir okulda kavga etmek rezaletti.

Üstelik bu rezaletin baş karakteri olan bizim okul müdürümüz..

Gerçekten diyecek bir şey bulamıyorum...

"Size söylüyorum ne yaptığınızı sanıyorsunuz ya bu olay basına duyulursa?
Bütün bunların sonucuna katlanmaya hazır mısınız??" diye bağıra bağıra sordum müdüre..

Soğuk ve ürkünç bir hava vardı müdür'ün odasında,burnuma dolan iğrenç mandalina karışımı tütün kokusunu uzaklaştırmak isterken müdür'ün cevabını bekledim.

Müdür bey'in tek söylediği: Beni bu olayı basına duyurmakla mı tehdit ediyorsun.. ?  oldu.

Sinir etmişti beni..

Dayandığım yerden doğrularak geri çekildim iğrenç herif,beni ne ile suçladı!

Ben ona yardım etmeye çalışırken o beni hüsrana uğrattı..

"Karakterinizden öyle kirler akıyor ki iğreniyorum " diye bağırarak dışarı çıktım.

İçeride gözyaşlarımı zor zoruna tutmuştum ama şimdi salıverebilirim..

Sessizce ağlayabilirim..

Birisi görse de sorun değil,bana zarar vermek adına konuşmadıkları sürece sıkıntı etmem.

Beni incitmedikleri sürece,kalbimi acılara sürüklemedikleri sürece insanlara katlanabilirim..

Öğlen saat 13:00'da müdürün odasına gidip okul değiştirmek istediğimi söyledim.

Başta karşı gelir gibi olduysa da benim güçlü iradem karşısında hiçbir şey diyemedi.

Bende odanın kapısını çarpıp dışarı çıktım.

Adım mehtap temir,belki inanmayacaksınız ama az önce nice zorluklarla bursunu kazandığım üstelik mastır yaptığım amerika'nın en iyi üniversite'sinden birinin kapısını çarptım.

Üstüne üstlük hiç tereddütsüz bir daha buraya gelmeyeceğimi bildirdim.

                         Son